week 9

Inmiddels alweer 3 dagen thuis. (Wat is het koud hier !! ) Maar toch nog maar even vertellen over mijn laatste week in Mexico !!

Maandag gingen we zoals gewoonlijk weer naar het strand. Eerst smorgens maar naar het kleine strandje om smiddags even een hapje te eten en daarna weer naar het grote strand te gaan. Hier wilden wij ook gaan parachute vliegen, maarja dan moet er wel eerst een man voorbij komen die ook nog eens van afdingen houdt. Gelukkig lagen we nog geen 10 minuten en kwam er al zo'n vent voorbij... Wij beetje onderhandelen en na 60 peso minder te hoeven betalen met de man maar mee gelopen naar de parachute. Wij inmiddels alweer zenuwachtig, aangezien het nu dan toch echt moest gebeuren!! Daar aangekomen liet hij ons nog even in spanning, maar toen kwam er een hele crew aan die Sabine maar als eerste in haar parachute pakje hees ( Sab is toch meer een durfal dan ik ....) Nou ik met ons fototoestel klaar voor de start en jaa hoor daar vloog sab over het strand met die bungelende beentjes de lucht in, over het water, over rotsen achter die boot aan.... En ik maar aan het klikken met die camera! Inmiddels werd ik natuurlijk weer lastig gevallen door een verkoopster, maar ik zei maar heel snel dat mijn vriendin ergens in de lucht vloog en ik haar dus in de gaten moest houden. Toen sab weer moest landen, zag ze zonder bril de rode vlag niet en zo landde ze een beetje verkeerd, maar natuurlijk staat daar een man die haar maar al te graag opvangt
Toen was het mijn beurd. Ik in mijn nieuwe bikini ook in dat parachutepakje en de instructie volgen, die ik voor de helft niet begreep aangezien die vent niet normaal engels sprak, op hoop van zegen.... En ook daar vloog ik. Over het strand, over zee, over de rots ( dacht dat ik er tegen aan zou knallen!) met een prachtig uitzicht!! Super geweldig en niet eens echt last van hoogtevrees gehad. Ook ik moest bij het landen op de rode vlag letten, want dan moet je aan een rood lintje trekken van de parachute. Nou ik was te klein en dus kom ik niet met mijn hand bij dat rode lintje...Ik nader steeds sneller de grond en trek dus maar die hele parachute naar beneden, waarop die vent weer begint te schreeuwen dat ik het moet loslaten. Ook ik werd keurig opgevangen, maar dat landen moeten we nog maar even oefenen voordat ik me waag aan een echte parachute sprong. Na dit grote avontuur maar weer op het strand gaan liggen en wezen bakken. ( voor zover dat kon met de kleine hoeveelheid zon) Savonds lekker chinees wezen eten in een soort winkelcentrum en toen op naar ons hotel. Inmiddels hebben we een nieuwe vriend: Opa, zit de hele dag naast ons hotel met een kraampje met snoepjes en 2 kleine katjes. Volgens mij is hij niet helemaal goed, maar hij groet in ieder geval erg vriendelijk! Ook zijn we vandaag op de foto gezet door 1 of andere vent ( niet de eerste keer en weer zonder te vragen!! ) Wij snappen echt niet wat die mensen nou met een foto van ons moeten, maar ik denk dat het om sab haar lengte gaat. Savonds in het hotel aangekomen zouden we ons eigenlijk gaan klaar maken voor een avondje stappen, totdat ik ( Die zo van uitgaan houdt...) tegen sab vertelde dat ik eigenlijk niet zo'n zin had en het ook een beetje overbodig vond. Na alle na-en voordelen te hebben besproken zijn we maar met de bus naar de dichtsbijzijnde supermarkt gegaan en hebben ons karretje volgeladen met donuts, taartjes, chips, chocola en natuurlijk weer de pot nutella waar wij zo gek op zijn. Ook voor mij maar een haarverfje ( erg goedkoop hier) en voor sab weer een nieuwe borstel. Wij met de hele lading naar het hotel en heerlijk met het laatste beetje drank en cola ons eigen feestje gehouden met alle taartjes, donuts, chocola e chips

Dinsdagochtend deden wij het gordijn open en eindelijk was het stralend weer!! Wij snel ontbijten, bikini aan en hop naar het strand. Natuurlijk weer een vervelende kerel die naar ons zat te kijken en bijna weer een nieuwe vriend aan de haak ( Snappen die mannen dan niet dat wij gewoon rustig willen zonnen???) En ik kan je vertellen het was verschrikkelijk heet!!! Maar ik mocht niet klagen van mezelf, want wij wilden zon en nu hadden we zon! Toch na 1,5 uur maar eruit gegaan, want het was echt niet uit te houden helemaal niet als het water ook nog eens 30 graden is. Wij dus maar even naar het internetcafe geweest, de laatste souverniers gekocht en de laatste kerken, uitzichten en bussen op de foto gezet. Smiddags weer naar het andere strand en heerlijk tot 7 uur weer liggen zonnen. Savonds voor het laatst bij ons lekkere italiaanse restaurant gegeten en ook hier de ober alweer achter onze kont aan. Sprak ook niet duidelijk spaans, maar uiteindelijk kwamen we erachter dat het over de voetbalwedstrijd ging tussen Mexico en Nederland. Wij maar snel de rekening gevraagd en snel weg gegaan. In het hotel de tas ingepakt ( wat was dat een rotwerk, aangezien ik 4 shirtjes, 3 broeken een jasje en een bikini rijker ben... ) en maar wezen slapen.

Woensdag ochtend weer vroeg op, om de bus te halen naar Mexico-City!! Wij alles op onze rug gebonden, blijkt de hotel sleutel kwijt te zijn. Wij alles weer open en overhoop gooien, blijkt sabine hem in haar backpackersrugzak gedaan te hebben....WHAAAA!! Wij alsnog vet snel alles op de rug binden, rennen naar beneden, maken opa wakker bedanken voor alles en lopen als gekken naar de bus. Als we eindelijk het busstation hebben gevonden blijkt dat de bus hier alleen naar Mexico-city zuid gaat en daar moeten wij nou toevallig net niet zijn. Ik, sjaggerijnig door het vele lopen met die zware tassen en mijn misselijkheid, maar vragen waar het andere busstation dan is en wij weer met alle bagage rennend langs de snelweg naar het andere busstation. Snel kaartjes en water gekocht en gelukkig waren we net op tijd. Voordat we de bus in kunnen, moeten onze tassen natuurlijk gecontroleerd worden. Weer komen alle malariatabletten en anticonseptie naar boven, maar er wordt weer niks van gezegd. We krijgen gratis nootjes en drinken en zitten uiteindelijk in de meest relaxte bus die je je maar kunt voorstellen!! Met voetenbankjes, leuke actiefilm en minder koude airco vermaken wij ons de komen 6 uur prima. Zodra we steeds dichter bij Mexico-city komen worden sab en ik steeds zenuwachtiger. We moeten bij aankomst in Mexico-city namelijk een taxi nemen en dit is al gelijk 1 van de grootste problemen in Mexico-city. De taxi's zijn niet te vertrouwen, meeste ontvoeringen, overvallen en verkrachtingen vinden plaats in een taxi, tenzij ze groene streep hebben op het nummerbord, een bordje voor en achter op de auto hebben, om hun nek en een lijkende foto hebben en ook nog eens alle nummers met elkaar moeten kloppen. Nou pas als de taxi aan al deze dingen voldoet mag je hem nemen en dan nog heb je een risico dat je overvallen wordt. Wij dus maar uit voorzorg maatregelen alle paspoorten en de pinpas van sabine ( op mijn pinpas staat toch geen geld) in mijn moneybelt gedaan. Toen kwamen de camera's. In principe mogen ze die van mij hebben, maar van onze foto's blijven jullie af!!! En dus stop ik de geheugenkaartjes in mijn BH... haha waar dat ding al wel niet goed voor is
Wij klaar voor Mexico-city. Proberen maar zo stoer en zelfverzekerd mogelijk te kijken en lopen maar eerst de hal van het busstation in. Hier zien we een loket die taxi kaartjes verkoopt. Wij denken dat zullen dan wel de goede taxi's zijn. Wij maar een kaartje kopen om vervolgens in een taxi te stappen die helemaal geen nummerbord heeft, geen groene strepen, geenkaartjes op de ramen, Oftewel hoogst waarschijnlijk niet de goede taxi. Ik maar een ander nummer noteren dat op het raam staat en heel erg hopen dat er niks gebeurd. Steeds als de dood dat er ineens een pistool ergens vandaan wordt getrokken en ondertussen schalt louis miguel door de auto. Gelukkig zijn we uiteindelijk netjes afgezet en is er helemaal niks gebeurd. Wij naar het hotel, alles regelen en smiddags ons maar op straat gewaagd. Geweldige stad, ook al komen wij niet veel verder dan de zocalo en de zara en berschka, die op steenworp afstand van ons hotel liggen. Savonds een warm prutje in het hostel en om 8 uur zitten wij weer op onze kamer.

Donderdag hadden sab en ik besloten om hier in mexico-city naar de kapper te gaan. Met een paar woorden uit het woordenboek wij proberen duidelijk te maken wat we wilden. De man riep maar si, si en wij dus maar hopen dat dit goed zou komen, want het hoofdstuk kapper hebben wij nog nooit op school gehad... Wij allebei in de stoel en die kappers maar knippen en rare happen eruit halen. Doodzenuwachtig dat hij mijn haar zou verneuken, gaat hij aan het eind mijn haar ook nog eens als een soort jennifer aniston kapsel stijlen!!! En ik ben zooo trots op mijn krullen. Sabine lachen, totdat ook zij er aan moet geloven. Zo komt het dat wij met een soort van filmsterrenkapsel over straat moeten. Van alle kanten worden we aangestaard en wordt er geroepen. Bij de zocalo moeten we voor school en werkprojecten op de film en spaans lullen..... Waar een ander kapsel wel niet voor zorgt
Om 12 uur hadden we met Octavio afgesproken, na een half uur was hij er nog niet en dus zijn we maar naar het hostel gegaan om te kijken of hij een mail had gestuurd, ook dit was niet het geval en dus hebben we hem maar gemaild dat we in een restaurant voetbal zaten te kijken en hij daar maa heen moest komen als hij dit mailtje las. Wij opzoek naar het restaurant en ik dacht al dat we te laat zouden zijn, totdat we het eindelijk gevonden had en net het nederlandse volkslied gezongen werd. Wij mee brullen en het drinken en de hapjes werd voor ons neer gezet. Wij als enige hollandse vrouwen hadden de aandacht van een groepje mexicaanse 40 + mannen getrokken ( de groep werd ook steeds groter)
In de eerste helft 1-0 voor mexico, wij stonden echt gigantisch voor lul, aangezien we met onze grote mond steeds riepen dat nederland makkelijk zou winnen. Wij zagen dan ook dat er gigantisch slechte spelers in het nederlandse team zat, zelfs van der sar stond niet in zijn doel!! Hoe kan dit? Wat is dit? Was onze grote vraag. Maar gelukkig kwamen we eracter dat dit het B-elftal was en uiteindelijk hebben we dan toch nog gewonnen Wij kregen voor het eerste doelpunt een tequilla van de mannen en natuurlijk drinken wij die dan wel op. Maar bij het tweede doelpunt kwam er alweer een dubbele tequilla aan, tsjaa da gaat het ons toch echt wat te ver en dus maar afgeslagen en leuk een foto met de mannen gemaakt. Nog een avondje stappen in Mexico-city afgeslagen en maar weer naar het hotel gegaan. Tijdens de route naar het hotel kwamen we allemaal indianen tegen, met apepakjes aan en rooksignalen... Wij dus foto maken en ja hoor, ze lopen meteen naar ons toe. Ik word al bijna uitgehuwelijkt, maar maak maar duidelijk dat mijn leventje alleen ook prima bevalt. Sabine wordt weer aanbeden omdat ze zo lang is en we komen na veel verhalen al bijna niet meer van deze indianen af. Handjes shudden en zoenen en toen ons toch maar echt los gemaakt van deze indianen en verder gelopen. In het hotel niet zo veel gedaan, aangezien wij te schijterig zijn en op deze een na laatste dag eigenlijk geen risico meer willen nemen door de tram of metro te pakken. Savonds weer in het hotel gegeten, sab een rare barman achter haar aan, die denkt dat hij erg grappig is ( Als er hier iemand grappig is, zijn wij het wel ) Na het eten voor de laatse keer onze tas ingepakt, aangezien we vrijdag dan toch echt terug zouden vliegen.... Savonds kunnen we allebei niet slapen, omdat we zenuwachtig zijn om terug te keren naar Holland. Vrijdagochtend nog een leuke tour gemaakt die gratis door het hotel geregeld was. Veel info gekregen over de grootste stad van de wereld en nog net even wat meer gezien dan dat we al hadden. Smiddags zelf nog de laatste kadootjes gekocht en toen maar naar het hotel gegaan om de tassen te pakken en met de taxi naar het vliegveld te gaan. Wij dachten dat deze wel te vertrouwen was, maar we worden vervoerd in een geblindeerd busje, met een man met zwarte woeste krullen en keiharde mexicaanse muziek..... Gelukkig heeft hij zijn zoontje mee genomen, maarja dat zegt hier in Mexico niks. Blij als we veilig bij het vliegveld zijn en de man vriendelijk bedankt. Ook op het vliegveld dolle boel, sab maakt een foto van mij en meteen komt er een bullebak van een vent aan die ons meteen heel goed duidelijk maakt dat er ier geen foto's gemaakt kunnen worden... OEPS. Na ingecheckt te zijn en de bagage achter gelaten te hebben gingen we maar ergens koffie drinken aangezien we nog 3 uur moesten wachten. Ook dachten we nog leuk taxfree spullen te kunnen kopen, maar dat was allemaal belachelijk duur! Zodra we eigenlijk alles wel gezien hebben, komen we er achter dat we nog 50 peso over hebben.... Wij dus op zoek naar nog iets kleins, maar dat hebben ze ineens niet meer. Totdat we een leuke mariachi-pen tegen komen. Ook die maar in de tas en wachten met onze pot nutella en brood op het vliegtuig. Tijdens ons nutella pleziertje natuurlijk weer een hoop bekijks van alle mensen, wij zijn namelijk wel echt een vreemd stel, met rieten hoed, verlepte kleren en nutella op de wang..... Uiteindelijk kunnen we beginnen met instappen, wij helemaal zenuwachtig en eigenlijk ineens gee zin meer hebben om naar huis te gaan, stappen dan toch maar achter in de rij. In het vliegveld irritante japanners voor ons en een vriendelijke mexicaanse jongen naast me. Veel minder luxe dan de eerste keer en met bijna geen oog dicht te hebben gedaan komen wij smiddags dan om kwart voor 1 nederlandse tijd aan. Wij wachten en wachten en uitreindelijk onze tassen gepakt. OP naar de aankomsthal, waar allebei onze familie staan te wachten, luid klappend en joelend dat wij weer heelhuids thuis zijn.

Inmiddels dus alweer een paar daagjes thuis, beetje bij gekomen en rustig wennen aan het hollandse leven. Het was een geweldige ervaring en hoop dat jullie plezier hebben gehad aan mijn verhalen. Deze week me maar weer in het gewone leven gooien, waar ik zin in heb. Maar ik zou toch ook zo weer terug gaan als ik de kans zou hebben.........................

Week 8

Buenos noches!

Mijn thuis komst zit er nu toch al bijna aan te komen.... Heb ontzettend veel zin om iedereen te zien en weer lekker te gaan studeren, stappen, shoppen, kletsen, eten enz enz in Groningen. Maar toch bevalt het leventje me hier prima!!

Afgelopen week weer het een en ander gebeurd natuurlijk! Maandag waren we nog een volle dag in Oaxaca, waarover ik al verteld heb dat het een prachtige stad is! Wij weer wat kerken bezocht, waaronder de santa domingo! Een van de mooiste kerken die ik tot nu toe gezien heb, ook erg leuk mexicaans plaatje, met de gekleurde huisjes, de cactussen, palmbomen en de mexicaanse mannetjes die zo hard hun best doen hangmatten en frutsels te verkopen. Na deze kerk lekker ontbeten en eindelijk weer goede koffie gedronken in een leuk italiaans koffie café. Hierna weer verder gelopen, weer meer kerken bekeken, maar dan kom je na ongeveer 10 kerken er toch wel achter dat ze bijna allemaal hetzelfde zijn. En dus gingen we maar naar het hostel, tas inpakken en ergens opbergen, om daarna weer een lekker tomatensalade te maken en te eten en daarna..... SHOPPEN!! Na zo lang gespaard te hebben, in dezelfde kleren gelopen te hebben, geld en energie in de armen te hebben gestopt vonden wij dat we nu wel eens even voor onszelf mochten shoppen. De leukste broeken, shirtjes en schoenen, voor lagere prijzen dan in Nederland, dat is toch voor elke vrouw een droom!
Ook naar de overdekte markt geweest, om tassen te kopen ( en natuurlijk afdingen, wat me steeds beter af gaat ) Souvenirs en rond te kijken. Ontzettend leuke spullen allemaal, die ik natuurlijk het liefst allemaal mee neem, maarja ik moet ook nog verder reizen met die tas die al zo zwaar is!! Helaas nog steeds geen perfecte hangmat, dus daar zoeken we nog even voor verder. Ook hebben ze hir in Oaxaca als lekkernij: Gefrituurde sprinkhanen!! Jaaa, dat lees je goed. Wij, echte bikkels dat we zijn vonden toch dat we dat maar even moesten uitproberen... En dus naar een kraampje met ontzettende grote bult sprinkhanen, foto gemaakt en we kregen gratis een paar sprinkhanen in onze hand geduwd om te proefen! Nou eentje vond ik eerst wel even genoeg, want ik zat te trillen op mijn benen. Zo´n gefrituurd ding, met pootjes, oogje en al.... En dat moet in mijn mond?? Helluuppp!! Alle mensen bij het kraampje helemaal lachen en wij maar verontschuldigen dat ze dit soort rare dingen niet in het nuchtere holland doen. Maar okee, beloofd is beloofd en dus HOP allebei een sprinkhaan in de mond en kauwen maar... Het kraakte, de pootjes zaten tussen mijn tanden, de oogjes rolden alle kanten op, maar de smaak.... Ach die was eigenlijk zo slecht nog niet! En dus ook de sprinkhaan met pica pica maar uit geprobeerd en ook die was best te eten! Zakje gekocht om mee naar huis te nemen, zodat mijn geliefde familie volgende week sprinkhaan voor geschoteld krijgt Daarna maar naar de Burger King gegaan om toch nog wat normaal ( noujaa, normaal) voedsel te eten. Lekker goedkoop en ach inmiddels eet ik als vegetarier dus ook al hamburgers.... Vervolgens onze tassen gepakt om een heel eind te gaan lopen naar het busstation. Aangezien we erg vroeg waren nog maar even in een parkje gezeten, waar we een graag-over-politiek-pratende-opa tegen kwamen. Nou alles werd op tafel gegooid. Over de corruptie hier, de armoede, de politieke partijen ( gelukkig hebben we daar ooit 1 lesje over gehad.) en maar alles herhalen en herhalen. Wij vonden het in het begin nog wel interessant, zo´n man die verteld over de gang van zaken hier, maar na 10 keer hetzelfde verhaal gehoord te hebben werden we er toch een beetje zat van en zeiden vriendelijk gedag, om weer verder te lopen naar het busstation. Daar heerste enige verveling en dus maar een magnum gegeten, rare foto´s gemaakt en een klein kind zitten vermaken. Toen hup de bus in, althans dat dachten we. Staat daar een vrouw met zo´n elektronisch fouilleerding. Tassen moeten open, bij sab vliegen al onze japonese nootjes eruit en ruik je de sprinkhanen al op 10 meter afstand. Gelukkig alles in orde, maar zodra we in de bus zitten wil de beste vrouw nog een filmpje maken, voor het geval 1 van ons een overval pleegt... Tsjonge jonge wat een ophef over een busrit van ongeveer 8 uur.

Dinsdagochtend kwamen we dan rond 8 uur aan in Puerto escondido. We zouden hier nog kunnen blijven om dingen te zien, maar aangezien we al zoo veel gezien hebben en nu eigenlijk wel toe zijn aan een paar dagen dezelfde plek gingen we maar een bus regelen naar Acapulco. Ook in deze bus kwam het leger aan bod. Bus stil, bagage overhoop en een kerel loopt vet stoer met geweer en al de bus in. Stopt bij sabine en mij en vraagt of hij sabine haar tas wel even mag zien. Natuurlijk meneer! De anticonceptie, malaria tabletten en tampons vliegen in het rond, maar de man zegt en vraag er niks over. Dan nog ons paspoort. Uren kijkt hij eerst naar die van sabine en vervolgens naar die van mij... Beetje vreemd, maar volgens mij vond ie ons wel lekker De rest van de bus ( Inclusief een rare, vage, enge vent) werd met rust gelaten. Toen kwam er een actieplan van sabine. Dit keer moest ik maar even de joop van tellingen uithangen en een foto maken van het leger als we weg reden. Nou al die mannen die vet kwaad kijken en ook nog eens geweren hebben, zolang als een verspringstok en ik moet vanuit de bus een foto maken! Gelukkig redelijk gelukt en geen vuurschoten achter ons aan. Na weer een busrit van 9 uur achter de rug te hebben komen we aan in Acapulco, gigantisch groot waar geen begin en geen eind aan lijkt te komen. Taxi erbij en op naar ons hotel wat we hadden uitgezocht. De taxi-chaffeur probeert ons nog om te praten naar een ander hotel, maar ons belsuit staat vast. Wij uitstappen en de mannen beginnen alweer te joelen, fluiten en roepen om onze aandacht. Hier het beste hotel en daar het beste hotel, ach voor maar 40 euro per nacht ( Ik zie er toch niet uit als 1 of andere rijke amerikaan???) Wij snel weg en op zoek naar ons leuke oma-hotel. Deze blijkt toch duurder te zijn en bij een ander hotel krijgen we fikse korting en dus zitten we nu al 5 dagen in een relaxt hotel, met TV ( ben al verslaafd aan een mexicaanse soap!), balkon, ventilator, privé badkamer en volgens mij zelfs een zwembad!! Savonds helemaal blij, want we hebben de visfileetjes voor 35 peso alweer gezien! Vrolijke bediening en prima eten!

Woensdag werd ons stranddag. Blijkt dat we eerst met de bus moeten en dus wij de bus gepakt naar Caletta. Tijdens de busrijs weer een kerel aan onze zij die ons ( samen met later nog 2 mannen) alweer bijna wil ontvoeren naar 1 of ander vaag toeristisch eiland. Wij maar vriendelijk bedanken en snel ons eigen plekje opgezocht. Beetje jammer dat het zand hard is, onder de mieren zit en we gigantisch veel ( zogenaamde) vrienden hebben die massages verkopen, vlechtjes maken, sieraden en weet ik het wat voor troep nog meer verkopen. Om de 5 minuten wordt je wel gestoord.... Ook de bewolking is nog niet helemaal weg getrokken en het uitgaans leven blijkt ook niet echt gemakkelijk te zijn. Acapulco lijkt een beetje een verlaten spookstad, met vervelende mannen die alleen maar hello baby en hello sweethheart kunnen roepen. Savonds toch weer lekker gegeten en ook deze obers wijken bijna niet van onze zij. Savonds in het hotel wou sab haar nieuwe ondergoed even passen, ze trekt haar shirt uit en ik hoor ineens een gigantische knal, schrik me rot en even later vliegt het bloed in het rond, rolt sab haar vinger bijna op de grond en ik word al weer helemaal spastisch... Gelukkig zegt sabine dat het allemaal mee valt, maar ondertussen sijpelt het bloed op de grond... Met een spoor van bloed vliegen we naar de badkamer en onder de kraan met die vinger. De vingers zwellen op en sab heeft twee sneeën in haar vinger. Wat was er nou eigenlijk gebeurd, nou sab met haar lange armen was met haar vingers in de ventilator gevlogen!!! ( Wie hangt zo´n ding dan ook zo laag??) Wij maar een pleistertje erbij en gelukkig viel de schade uiteindelijk wel mee. Beetje jammer dat we allebei een angst voor de ventilator hebben ontwikkeld en sab haar hele luizen behandeling nog moest doen ( misschien heb ik ze ook wel, maar dat zoek ik in Nederland wel wer uit...)

Donderdag besloten we naar een ander strand te gaan. Wij met de info uit de lonely planet maar weer een bus gepakt ( die er echt gruwelijk uit zien! Lijken op de chicken-bussen in guatemala, maar zijn allemaal geschilderd, met pink panter, ice-age, timon en pumba, heaven and hell en wat al niet meer erop geschilderd! Eerst dus even een foto-sessie daar van gemaakt aangezien het weer een beetje bewolktt was. Vervolgens in de bus naar het strand, wat zien wij tijdens onze rit? Een shoppingcenter, met de MANGO, ZARA en Mac donalds!! Wij worden helemaal gek, helemaal nadat we ook nog wat discotheken voorbij zien vliegen!! Dit gaat leuk worden!!! Ook dit strand blijkt veeel beter te zijn, geen mieren en inmiddels volop zon! Nog steeds vervelende mannen en zodra ik in mijn eentje water ging halen werd het echt te erg. Ik werd achtervolgd door een vent die maar sweetheart en honey bleef roepen en zij dat ik op hem moest wachten. Ik wou gewoon doorlopen en die vent negeren, totdat ik merk dat hij gewoon niet op houdt, dus ik draai me om, schreeuw keihard: SHUT UP!! En loop door.... de beste man houd gelukkig eindelijk zijn kop. Op de terug weg weer een poging, maar ik heb mijn vuisten al gebald en mijn shut up in mjijn mond zitten, maar besluit maar gewoon rustid door te lopen. Ook sabine heeft een vieze kerel achter haar aan, die alsmaar kusjes in de lucht geeft en que rico ( wat lekker) roept.... Hoezo zijn die mannen hier zooo sneu?¿? Aan het eind van de dag komt er gelukkig een vlotte club engelsen erbij en een soort van mexicaanse scouting groep die voor onze neus een potje gaan voetballen. De engelse jongens vragen waar wij uitgaan ( uuhm, geen flauw idee...) en vervolgens vertellen zij dat het podium wel leuk is! OKeee, zien jullie vanavond! Wij naar huis, lekker eten, op tutten en op ons balkon chillen met ons huisgemaakte drankje, dit drinken wij uit een open gknipte water fles ( jaa ik word steeds creatiever ) en vervolgens regent het pijpenstelen!!! Wij denken shit daar gaat ons uitgaansfeest.... Ik besluit dat we gewoon een taxi nemen, en dat die ons maar naar de discotheekl moet brengen en zo ook maar naar huis moeten en dat we dan niks merken van die regen. Wij samen met de hotel-opa ( aardige vent, die de hele nacht op een stretchbedje ligt, omdat wij zo nodig op stap moeten en hij de deur voor ons open moet maken) wachten op een taxi. Wij vragen of hij een discotheek podium kent, nou die kent hij wel en voor 35 peso gaat hij er heen. Nou blijkbaar kende hij het toch niet en dus zitten wij met de vraag: wat nu? Wij beetje lullen over waar het leuk is en de discotheek Palladium lijkt wel erg veel op podium ( dat engelse accent is toch ook wel moeilijk te verstaan) en dus besluiten we daar dan maar heen te gaan. De prijs wordt omhoog gekrikt, maar sabine vraagt met een lieve por favor of het ook voor 40 mag en de man is om! Wij afgezet bij een gigantisch gebouw, blijkt het 300 peso entree te zijn en wij niet genoeg geld te hebben!! Later valt het weer mee, aangezien het lady´s night is is het voor ons de helft goedkoper! We worden door mannen in zwarte pakken naar binnen begeleid. Daar lopen wij dan, op onze slippers in een adembenemende, gigantische discotheek!! Pantervloerbedekking op de grond, zachte fluwelen bankjes overal, gigantische schermen waar de leukste muziek en clips op worden gedraaid en we hebben een persoonlijke ober die, als ons drankje op is, alweer met een nieuwe aan komt zetten! ( we kunnen onbeperkt alle drankjes drinken die we willen, voor 10 euro!!!! ) Dan wordt het voor mij tijd om naar de wc te gaan, weer een man in zwart pak die me begeleid ( ik voel me net 1 of andere beroemde filmster!) en in de wc houden ze deuren voor me open, helpen ze me nog net niet met me kont afvegen maar wordt de zeep en papier me aangerijkt door meisjes in witte pakjes en grote glimlachen Ik loop terug naar sab die aan het genieten is van het prachtige uitzicht... Een gigantisch raam met daarachter Acapulco, met al zijn mooie lichtjes. Dit lijkt wel een droom!!! We weten echt niet waar we moeten kijken, hoe we moeten doen, maar zodra er een beetje goede muziek is gaan wij helemaal los op de dansvloer!! Slippers of niet wij zijn zo´n beetje het middelpunt van de discotheek, op de verschillende professionele dansacts na dan. Mannen komen en gaan, willen weer erg graag dansen, maar wij dansen toch echt liever alleen! Leuke mexicaanse vrienden en ook een voetbalclub uit Mexico-city behoord tot de gesprekspartners van deze avond. Tot half 6 in de ochtend hebben sab en ik ons hier prima vermaakt!! Worden nog uitgenodigd bij de profvoetballers, maar ik leg uit dat wij daar niet zo´n zin in hebben. Zij vel in de verdediging dat het ´alleen´ voor de gezelligheid is, maar ik heb toch zo mijn twijfels. Toen kwam ons prbleem: we hadden nog maar 30 peso en welke taxi gaat nou voor 30 peso naar ons hotel? De voetballers wilden alweer geld geven, maar heb maar uitgelegd dat ik daar niet zo van houd. Uiteindelijk een taxi gevonden. De man weer veel te geinteresseerd en wilde ons alweer bijna zoenen. Bij het hotel opa wakker getimmerd, geld gepakt voor de taxi chauffeur en eindelijk om half 7 in slaap gevallen....

Vrijdag om 10 uur alweer wakker en we besloten maar naar het strand te gaan. Wij brak en mank van al het dansen op het strand. Een deal met een hangmatten man gemaakt en vervolgens maar weer naar het hotel gegaan om te eten. We zouden eigenlijk gaan shoppen deze middag en hadden alweer afspraken staan om weer op stap te gaan. Toch besloten we gewoon te gaan slapen en beetje tv te kijken, aangezien we allebei redelijk gaar waren en sab last had van haar heupen!! ( haha we zijn misschien iets te wild geweest in die discotheek!)

Zaterdagochtend vroeg de wekker om eindelijk lekker te gaan shoppen!! 2 uur te vroeg bij het winkelcentrum ons vermaakt met tijdschriften ( we zijn bang dat de mode hier heel anders is dan in Nederland) en verse jus!! Dan, om 11 uur kunnen we eindelijk los!! Sab en ik als 2 kleine kinderen in een snoepwinkel... Niet normaal. We graaien alles uit de rekken wat maar enigszins leuk is en staan wel drie keer in dezelfde winkel in de pashokjes!! Uiteindelijk 1 shirtje maar mee genomen, aangezien we nog 3 winkels te gaan hebben. Ook in de zara kunnen we al weer 3 uur blijven, maar we hadden een afspraak met de man van de hangmatten op het strand en dus daar maar eerst heen. Jammer genoeg was de hangmat voor sab niet gelukt en dus heb ik er maar 1 gekocht. Toen eerst maar naar het hotel om ons eigen heeerlijke tonijnenhapje te maken en besloten dat we de rest van de dag ook maar gingen shoppen, aangezien het weer toch ook niet mooi was. Ook smiddags weer alles uit de rekken en aan het eind van de dag ben ik een: Spijkerbroek, 2 shirtjes, een jasje en een bikini rijker tsjaa als je al bijna 4 maanden lang in je lelijkste en oudste kleren loopt wil je toch ook wel even wat nieuws ( Jullie merken, ik ben nog geen spat verranderd )
Savonds lekker pizza en salade gegeten en vervolgens in onze kleren gehezen om maar weer op stap te gaan. Maarja waar moeten wij heen? In de lonely planet stond Baby´O goed aangeschreven en dus daar maar met de bus heen. Dit bleek van de buitenkant een beetje tegen te vallen en dus maar door gelopen naar een andere. 300 peso entree, maar wel onbeperkt drinken. Ook hier krijgen sabine en ik een voorkeursbehandeling. We mogen als eersten naar binnen en ook mijn slippers zijn geen probleem ( er hing toch echt een bord met verboden voor slippers, shorts, wapens en drugs, maar oke!) Ook hier hebben we weer een ober aan onze zij en krijgen we bijna om het kwartier een nieuw drankje. Weer een groot scherm, leuke gekleurde bankjes en veel mooie mensen! Toch onbreekt volgens sab de dansvloer, maar ik weet al zeker dat dat podium achter ons de dansvloer is. Ook deze avond weer helemaal los op alle muziek die ze maar draaien ( zelfs de drie gezusters songs en de rock & roll komen voorbij) We maken vrienden met een broer en een zus en al snel voegen zich daar nog 4 kerels bij. Tijdens onze leuke dansjes, waren er ook 3 mannelijke entertainers waar we leuke cowboy hoeden van kreeg en wij maar mee doen met die belachelijke dansjes. Rond een uurtje of 5 is het ook hier wel genoeg geweest en zijn we er over uit dat we toch wel 2 van de prachtigste discotheken ooit hebben gezien!! De taxi´s willen allemaal 10 dollar voor een ritje van 10 minuten, maar dat pikken wij natuurlijk niet en dus met een vage oude taxi-chauffeur maar in de taxi gestapt. eilig thuis gekomen en gelukkig ligt opa weer op zijn stretchbedje. Vandaag flink uitgeslapen en is sab naar de cliffdivers geweest. Dit zijn mannen die van hoge rotsen afspringen, hun leven wagen en hier geld voor krijgen. Dit heb ik al eens gezien en houd er ook niet echt van dus draaide me nog maar eens om in mijn bedje. Smiddags naar het strand gegaan, maar weer bewolking en dus nog steeds niet bruin genoeg. Gelukkig ( najaa gelukkig) gaat ons vliegtuig een dag later dan gepland en dus blijven we hier nog maar 2 daagjes. Misschien morgen nog een leuke lady´s night en anders gewoon lekker bakken, of wie weet nog wat cultureels doen. Woensdag vertrekken we naar Mexico-city waar onze vriend octavio op ons staat te wachten om ons mexico-city te laten zien.

Nog een week en dan ben ik alweer thuis... Eerst maar even een weekend met de familie rustig wennen in Egmond, maar vanaf volgende week maandag sta ik weer voor alles open in........
!!! HOLLAND !!!

week 7

Hier dan weer het wekelijks verslag, waar toch al vrij snel een eind aan gaat komen ben ik bang.... toch denk ik dat jullie niet mogen klagen met de hoeveelheid verhalen die ik elke week weer op de site zette!!

Na maandag avond een ontzettende lekkere zelfgemaakte spaghetti gegeten te hebben en meer mensen in het youth hostel leren kennen was Vorige week dinsdag onze laatste, maar een volle dag in San cristobal de las casas.
Wij weer de straat op, om de rest van de kerken te bekijken. Hier waren we snel klaar mee en dus maar in het park gezeten en naar de markt geweest. Daarna snel weer naar het hostel, om ons laatste eigen gemaakt hapje temaken: Guacemole!! Nou sab en ik kunnen wel een restaurant beginnen, want het was nog lekkerder dan in een restaurant!! Eerlijk waar, taco´s erbij, beetje pikante saus, beetje zout en de pasta van de vorige dag en wij hebben heeerlijk zitten smullen!! De rest maar ook gepureerd en het in een plastic bakje gepropt om mee te nemen in de bus. Het was helaas slecht weer, maar met de volle buik toch maar besloten om naar het Maya-medicijn-museum te gaan, aangezien dat het enige museum was at nog internessant kon zijn.
Wij lopen en lopen in de richting die we dachten te moeten lopen en vragen en nog eens vragen. Wij steeds meer in de achterbuurt, met fototoestel en geld en al.... Mensen kijken, mensen bedelen en wij maar af vragen of hier dan dat museum zou zijn. Toch hielp een vriendelijke vrouw + dronken mannen ons en kwamen wij bij het museum. De entree was zoals verwacht verhoogt, mer desondanks hebben wij daar een geweldige dag gehad. Allemaal informatie ( gelukkig ook in het engels) over de medicijn mannen, vrouwen, vroedvrouwen, kruiden-omaatjes en wat al niet meer! Dit alles in verscillende kamertjes met duidelijke uitleg en zelfs prachtige wassen beelden ( echt net echt!!) die bijvoorbeeld een bevalling uitbeelden ( gaat echt wel even anders dan in Nederland!) Overal gebruiken ze levende kippen bij, die ze dan over het lichaam van moeder en kind zwaaien. Ook wordt er bij veel van deze genezingswijzen kaarsn gebruikt en natuurljik het geloof!! Ook een interessante film was er aanwezig, waar je zo´n genezingssessie op kon zien. Achter het mueseum was ook nog een kruidentuin, wij maar even door heen lopen, maar kwamen er achter dat bijna alle planten voor de diaree bestemd waren en tsjaaa daar hebben wij gelukkig geen last van
Na alle info te hebben gelezen, alles te hebben gezien de man vriendelijk bedankt en maar weer via de achterbuurt naar het centrum wezen lopen. Nog weer een dronken man achter ons aan, die we maar snel afgeschud hebben. Inmiddels was het ook alweer bijna etenstijd en gingen we maa weer eens op zoek naar een eet tentje, aangezien we de keuken van het hostel niet meer konden gebruiken ( we reizen vanavond namelijk met de bus). De keus was: een goedkoop vegetarisch prutje, met vieze kartonnen tortillas, een lekkere salade bij een vertrouwd restaurant, of een lekkere pizza die eigenlijk net iets te duur is. Toch maar voor de pizzan gegaan aangezien we allebei zin hadden in wat warms en wat lekkers!! Wji wachten en wachten, ondertussen heeft de vrouw half haar pyama aan en geen eens water in haar restaurant. Komt de pizza eraan ( 100 peso!!!) is het weer zo´n vieze deegpizza, zonder echte tomatensaus met een paar stukjes tonijn.... Erg jammer..... Maar desalniettemin, waren onz buikjes weer gevuld en hebben we er maar een snicker tegen aan gegooid om de deegsmaak uit onze kiezen te verwijderen Tijdens onze wandeling terug naar het centrum kwamen we een jongetje tegen die helemaal zat te huilen. Nou nieuwschierig als ik ben vraag ik wat er aan de hand is. Nou dan krijg je een snotter en snik verhaal, dat hij 150 peso ( 15 euro) is kwijt geraakt tijdens zijn werk ( dat kind is amper 10 jaar oud en werkt elke dag!!!) en dat hij niet naar huis kan, want dan wordt hij geslagen!! Nou na een tijdje begreep ik het hele verhaal en stond met mijn mond vol tanden... Natuurlijk weet ik wel dat dit soort dingen hier dagelijks gebeuren, maar als je dat dan met je eigen oren hoort en zo´n zielig jongetje ziet, dat is echt wel even slikken! Ik hem maar troosten, vragen of we nog met hem mee konden zoeken, maar dat was allemaal geen oplossing. Sab en ik hadden geen 150 peso meer op zak en besloten maar naar het hotel te gaan en dat geld op te halen, om het vervolgens aan dat jongetje te geven ( zo´n gezin kan daar bijna een week van eten!) Wij dus bepakt en bezakt weer de straat op, miezer regen, kou, het leek nederland wel en op zoek naar het jongetje.... Wij zelfde weg langs, maar het jongetje was verdwenen.... Wil ik eindelijk eens een echte goede daad doen ( ik krijg hier namelijk uurlijks bedelaars, verkopers enz om te vragen of ik geld heb of wat wil kopen, maar ik simpelweg het niet kan kopen.) krijg je dit weer... Nou wij teleurgesteld naar de bus, waar ik een ontzettend ander lief kind tegen kom, kiekeboe mee speel en ondertussen bedenk hoe oneerlijk de wereld verdeeld is!! Wij wachten op de bus, praatje met de bewaker ( altijd gezellig) en vervolgens stappen wij weer een super de luxe 1ste klas bus in om lekker een nachtje in te gaan slapen. Helaas geen leuke films en de guacemole blijkt ook verrot en dus maar de hele nacht half liggen slapen om vervolgens om 6 uur in de morgen veiig aan te komen in Pochutla. Hier springen de taxi-mannen je alweer om de oren, maar dat is ons te duur en dus gaa we met een collectivo ( een leuke pick-up truck met houten bankjes en een zeilen afdakje). Vol met lokale bevolking, lekkere bak met verse vis erbij en wij zijn weer een uur onder de pannen. Na deze harde, houten rit werden wij gedropt in Zipolite! Nou het moest geweldig zijn, wij zagen alleen maar 1 klein zandweggetje en een grootte stenen muur...... Wij lopen, beetje teleurgesteld en maar naar het eerste het beste hotel gegaan. Zag er al wat kleurrijker uit, maar het ws dicht. Wij wachten op het strand, totdat een vreemde man het hele hostel wakker timmert en een leuke vrouw met een wapperend jurkje onze kant op komt. Wji vragen hoe duur een kamer is ( tussen de 8 en de 12 euro) en of we hem mogen zien. Dan komt er een andere man: Groot, heel dik, pukkels op het hoofd, dreads in het haar, een baard en totaal niet lijkend op een mexicaan. Maar ooo zooo vriendelijk!! Hij moet zich nog even wassen ( onder ons toeziend oog in een vaag teiltje, als wij ons er maar niet hoeven te wassen!! ) En op naar de kamers. De eerste met een klein 2persoonsbed, snikheet zonder enige vorm van wind. de tweede iets beter, maar nog steeds met maar 1 bed en dus maar besloten om voor de duurdere te gaan, maar wel met ieder een eigen bed. We komen erachter dat de eigenaar uit Italie komt en hier inmiddels alweer een hele tijd woont en dat het ontbijt bij de prijs in begrepen is!! Wij spullen droppen, bikini aan en hup naar het strand. Nou ik lig nog geen half uur of ik begin me al stierljik te vervelen. ( kun je je het voorstellen? Elise die niet stil kan liggen?) Nou aangezien wij zooo veel tours, wandelingen, zwmactiviteiten, ruines enz hebben gedaan en gezien dacht ik echt hoe moet ik mij hier in godsnaam 3 dagen gaan vermaken, zonder een boek, een spel of wat dan ook.... Maar ach dan ga je op het heetst van de dag even in de hangmat liggen, een uur doen over een banaan kopen en dan merk je dat het toch ook wl heerlijk is om even niks meer te hoeven doen! Smiddags weer op het strand liggen bakken en ineens tot onze grote schrik zagen we een piemelnaakte vent voorbij lopen, alsof het niks was! Wij nog bang dat het een potloodventer was, maar hij liep keurig voorbij. Toch snapten we het niet helemaal, hier in mexico kan toch geen naaktstrand zijn????? Aan het eind van de middag maar kleren aangetrokken en over het strand gewandeld naar een leuk eettentje. Wij overal bij langs, maar eigenlijk was alles net te duur en waarempel weer een naakte man. Uiteindelijk maar naar een restaurant gegaan waar sab weer eens aan de spaghetti ging en ik toch maar voor de club sandwich met patat. Heerlijk gegeten en mooi naar de golven gekeken, die echt minstens 10 meter hoog zijn. Vandaar dat je hier eigenlijk ook niet mag zwemmen en dus alleen maar kan bakken in de bloedhete zon!! Na het eten weer rustig terug gewandeld, in de hangmat gelegen en maar op tijd naar bed gegaan.

Donderdag ochtend om 9 uur weer het bed uit voor de 2d bak & braad sessie. Wij hopen op een lekker ontbijt, maar rond 9 uur slaapt bijna het hele hostel nog en opa, die er ook woont ( ook uit italie!) die lulde iets vaag dat het ontbijt nog gekocht moest worden. Wij dus eerst maar in de zon en vervolgens toch nog ons ontbijtje gekregen. Komt er een leuke man bij ons zitten, een spanjaard die in mexico-city woont! Leuk spaans mee gekletst ( oefenen we dat ook weer eens) en mee ontbeten. daarna weer de hele dag liggen bakken en de naakte mensen liepen maar voorbij... dit kon maar 1 ding betekenen, wat zij kunnen mogen wij dan ook!! Maarja wij zijn 2 onzekere meisjes uit holland die niet zomaar uit de kleren gaan, dus het bikini-broekje maar aangehouden. aan het eind van de middag weer lekker in de hangmat en opa + de spanjool kwamen ons vergezellen. Nou opa houdt erg van bier, dus die drinkt hij dan ook bijna om het uur de hel dag door en de verhalen over zijn exvriendin uit amsterdam kwamen gezellig uit zijn mond! De spanjool: Alvaro moest er wel om lachen en wij dus het hele liefdes leven van opa aangehoord. Toen was het toch echt tijd om weer te eten, maar waarempel de mannen nodigen zichzelf gewoon uit om met ons mee te gaan! Nou daar zitten wij dan weer met een vent van minstens 40 en een opa van minstens 60! Toch dikke pret tijdens het eten, opa last van zijn kies en dus mqaar weer een biertje. Sab en ik aan een gigantische vis en Alvaro nam lekker octopus, samen lekkere mango sap en maar luisteren naar de verjhalen van opa. Die gingen van kwaad tot erger... Er is een heeel blank meisje in het hostel,komt uit finland en opa ging haar de hele tijd na doen, dat ze een geest was, dat ze savonds altijd met 2 mannen weg ging en de hele dag in haar kamer bleef en elke middag om 4 uur pas ging ontbijten, haar vriend haar had verlaten, omdat ze sexte ( opa vertelde het als openen, waardoor wij het al niet begrepen, totdat hij zijn benen wagenwijd open deed, toen begon het duidelijk te wordenm) als een dode en wat al niet meer! Nou opa die dat na deed, dat was natuurlijk weer lachen, gieren en brullen!! Toen zag ik ineens wat bewegen, fototoestel in de aanslag en klikken maar!! Iedereen dacht dat het een schildpad was, maar ondertussen was het een doodnormale pad ( dan alleen wel 3 x zo groot als in nederland, dus weer leuk vor onze dieren collectie) Na het eten, op naar het hostel en inmiddels weten sab en ik dat hier in Zipolite de enige plek in heeel mexico is, waar je naakt op het strand mag lopen, dit is ´pure vrijheid!!
In het hostel lekker liggen uitbuiken in de hangmat en er kwam een nieuw stel. Dit keer wel van mexicaanse bodem, namelijk uit Merida!!

Vrjidag met zijn allen ontbeten, even gekletst en weer de hele dag op he strand liggen bakken, even kort in zee geweest, onze huid lekker met zand gescrubd en we werden alweer bijna vergezeld door naakte mannen die met ons wel een biertje wilden drinken!! HEllupp... Tussen de middag met het mexicaanse meisje gekletst, die hele mooie armbandjes maakt en die verkoopt, om daar vervolgens van te kunnen reizen en leven. Wij maar eerlijk zeggen dat we het heel mooi vinden, maar niks willen en kunnen kopen, aangezien ons geld ook al bijna op is en we weer eens niet kunnen pinnen. Ze begrijpt het allemaal en wij vinden haar ontzettend tof ( komt ook niet vaak voor, de meeste meisjes die we tegen komen tijdens het reizen zjin een beetje vervelend) Nog even een babbeltj met opa en daarna zit ik in een gesprek over drugs in nederland met de spanjool. Nou ik kan me aardig redden in het spaans, maar een heel gesprek voeren is toch nog lastig. Links in de hoek zag ik inmiddels de 2 mexicanen + 3 fransen alweer gigantische joints opsteken en ook dat kan hier dus blijkbaar prima, kortom lang leve de pure, vrije wereld! Deze laatste nacht hadden wij het geluk dat we in dezelfde kamer mochten blijven slapen, maar dan veel goedkoper omdat de eigenaar geen zin had om van kamers te wisselen. Savonds maar gedag gezegd van iedereen, nog een heel mooi schelpje gekregen van het meisje ( wij dachten dat we er alweer voor moesten betalen, maar dit meisje was gewoon ontzettend aardig!!) Lekker naar bed en slapen, althans dat wilden we, maar door de herrie van de discotheek, die 1 straat verderop was, werd hem dat niet echt.

Zaterdagochtend wij vroeg op, tas ingepakt en beneden de eigenaar wakker gemaakt voor ons ontbijt. Lekker voor de laatste keer ontbeten en beseften we ons weer wat voor een geweldige plek dit toch was. Wij weer met de collectivo naar het busstation, bus naar Oaxaca. Dit was helaas geen directe bus, waardoor we pas rond 5 uur in Oaxaca waren. Grote stad en wij dus met tas en al langs de weg gaan staan om een buis aan te houden naar het centrum. Na een paar eikels die niet wilden stoppen toch gelukt en vervolgens werden we maar weer ergens gedropt. Al gauw waren we bij het park in het centrum.Ik snel gepind, en weer verder op zoek anar een hotel. 2 die in onze lonely planet goed stonden aangeschreven, bleken al niet meer te bestaan en zo zitten wij nu in een leuk hotel (met een hoop honden ), met 2 duitse meisjes op een kamer. Savonds weer eten gezocht, wat allemaal weer veel te duur was en dus ik aan de salade en sabine aan een traditionele maaltijd, wat nergens naar smaakte. Daarna ons zelf maar getrakteerd op een overheerlijke capuchino + chocolade taart!! Vervolgens lekker wezen slapen in het hostel en dankzij de duitse meisjes weten we een leuk hostel in Mexico-city en blijkt het helemaal niet zo gevaarlijk te zijn! Vandaag lekker de stad rond gelopen, boodschappen gedaan op de markt ( vanavond weer lekker zelf koken) hoop kerken bezocht, leuke winkeltjes af gegaan en lekker in het park gezeten. Helaas nog geen leuke kado´s voor jullie gezien, dus reken daar dan ook maar niet meer op... haha

Morgen nog een hele volle dag hier in Oaxaca, wat echt een prachtige stad is! daarna gaan we met de nacht bus naar Puerto escondido, om daar over te stappen en met de bus naar Acapulco te gaan! Hier een paar dagen lekker niks doen aan het strand en hopelijk nog een beetje feesten, aangezien we al zooo veel cultuur hebben gezien! Daarna onze laatste avontuur: Mexico-city. Maar liefts 2 nachten willen we hier blijven, maar onze grote vriend octavio zit al met smart op ons te wacthen om mexico-city te laten zien, dus gaat helemaal goed komen. Kortom nog ongeveer 2 weken en ik ben weer thuis!!

Is het weer daar nog steeds goed? en met jullie allemaal ook alles goed? Succes voor degenen die examens, tentamens of wat dan ook hebben en tot snel!

week 6

Hola hola, nu alweer vanuit Mexico mijn verhalen aan het opschrijven, terwijl het buiten ontzettend hard regend!!!

Na mijn internet sessie van vorige week gingen sab en ik maar weer eens op zoek naar eten ( 1 van onze favoriete bezigheden ) we kwamen uiteindelijk terecht bij een leuk waterrestaurant met een enorm bord spaghetti voor slechts 3 euro.... FIJN!
daarna op naar het hotel om lekker te gaan slapen. Wij nog even kletsen en ineens gilt sabine moord en brand, ze zag wat zwarts in de lucht fladderen...... Wij licht aan, en kijken.... Zit er een enorme gigantische kakkerlak op de muur!! Die ook nog eens als een bezetene rondvliegt en voelsprieten heeft van minstens 10 cm!!!!! Nou wij brullen, gillen en lachen en dat beest blijft maar rondtollen in onze kamer! sab is inmiddels al een echte joop van tellingen met haar camera, dus ook dit enorme beest wordt vastegelegd op onze camera, terwijl ik als een angsthaas onder mijn lakentje nog steeds aan het gillen ben. Nou uiteindelijk de kust een beetje veilig, wij naar beneden om te kijken of iemand die enorme kakkerlak weg kan halen! ( dit is nog erger dan een tarantula, geloof mij maar!) Nou bij de receptie staat een man ontzettend geheimzinnig te doen met sleutels en kastjes, wij wachten en uiteindelijk ons hele verhaal over de kakkerlak verteld, vraagt de beste man of wij een tv op onze kamer hebben... NEE, wij hebben een enorme cucaracha op onze kamer!! En wij willen die graag weg hebben. Nou de beste man snapt er nog steeds niks van en lult over ee afstandsbediening van de tv en of wij die hebben, dus wij maar weer naar boven in de hoop dat de kakkerlak, of kleiner is geworden, of misschien al weg was..... Wij naar boven, deur op een kier en zoeken.... Bijna wilden we het voor gezien houden, totdat sabine weer die enorme voelsprieten zag bewegen! HELLUPP!!! Nou toen kwam ons actieplan: Ik met de aloë vera deo van sabine op de kakkerlak spuiten, in de hoop dat hij dan verdoofd zou raken. Helaas dit werkte niet en het arme beest was enorm van slag, net als wij! Nog maar een keer naar beneden, naar dezelfde man, hetzelfde verhaal en heel erg erop aandringen dat hij toch echt die kakkerlak voor ons weg moest halen. Nou uiteindelijk ging hij mee, was de kakkerlak weer verdwenen. Wij zoeken en zoeken en die man dacht dat wij een grapje maakten, totdat weer die enorme voelsprieten op kwamen doemen! Sabine zag het natuurlijk al, maar de beste man was te klein om boven op de gordijnrails te kunnen kijken. Met aanwijzingen van Sab, greep de beste man mijn slipper en geeft een ontzettend harde mep op de kakkerlak! Wij natuurlijk weer gillen, de man lachen en de kakkerlak lag zielig dood op de grond.... Pffff wij kunnen weer slapen!

Dinsdag ochtend gingen wij na onze slapeloze nacht van de kakkerlak met de bus naar Flores. Wij kaartjes kopen, dachten we dat er geen plaatsen waren, maar gelukkig was er een meisje zo vriendelijk om voor mij op te staan ( later begreep ik dat ze niet eens betaald had voor de bus, dus ook geen plek verdiend) Maar ach, zo´n lief meisje kan natuurlijk niet 6 uur lang staan en dus schoven sab en ik de billen maar wat op en kwam het meisje breed en wel in mijn armen liggen! Ook een leuk nederlands stel op de achterbank, wat natuurlijk weer voor een leuk hollands gesprek zorgt! Na een kleine 6 uur waren we op de plek van bestemming, althans dat dachten we. We waren in santa elena en de bus ging niet meer verder. Nou fijn, dan koop je een ticket voor flores en dan word je gewoon een stad eerder gedropt. Buiten natuurlijk allemaal mannen schreeuwen waar we heen moesten, en het meisje van het nederlandse stel zat zich al helemaal druk te maken en boos te zijn, terwijl wij zoiets hadden van tsjaa dit is guatemala, jammer dan! Pak een taxi en ga weer verder. Nou uiteindelijk dan ook gedaan, natuurlijk ook weer afgezet door de beste man en hij hield maar niet op met lullen over bussen naar tikal en palenque die hij allemaal voor ons kon regelen tegen een goede prijs, enz enz. Man hou je mond gewoon even dicht en laat ons alsjeblieft even onze hotel zaakjes rustig regelen! maarja, lachen en no gracias zeggen werkt toch nog steeds het beste, als je maar volhoudt!! Na onze spullen in het hotel te hebben gedropt, even snel boodschappen gedaan en maar met die leuke shuttle naar tikal! Wij wachten, komt er een israelische jongen die al een heel gesprek aan gaat, waar ik niet ontzettend veel behoefte aan had. Dus sab babbelt een beetje met hem, waardoor hij in de bus nog gezelliger werd en besloot om met ons mee te gaan de ruines bekijken ( hadden wij gezegd dat we jou erbij wilden hebben?) Fijn, dan zit je dus met een knul opgescheept waar je niet om gevraagd heeft, maarja om dat nou meteen in zijn gezicht te zeggen, zonder dat je hem kent is ook een beetje lullig. Ondertussen hadden sab en ik al wel weer door, dat deze leuke jongen ( lyron) ons veel te gezellig vond, aangezien hij in zijn eentje op reis was. Maar okee, wij met hem door de jungle, apen gezien, mooie tempels, prachtige uitkijktoren en maar hopen dat hij niet té enthausiast werd. We hadden helaas maar 2 uur de tijd, dus moesten weer snel terug om de bus te kunnen halen. Lyron was van plan om hier in de jungle te blijven slapen om de zonsopgang te kunnen zien, terwijl sab en ik al hadden bedacht dat niet te doen, aangezien het zo ontzettend duur was en een zonsopgang in Egmond aan zee misschien wel net zo mooi is ( uiteindelijk was er ook totaal geen zon die morgen, dus we hebben niks gemist!) Maar onze grootte vriend Lyron ging toch ook ineens maar met ons mee terug naar flores, want daar zou hij misschien nog wel even een drankje kunne drinken ( hint hint) en het ging maar door. Nou ik met mijn beste pokerface maar lullen dat hij echt hier moest blijven, omdat het een gewerldige ervaring zou kunnen zijn, hij het geld had en wij niet en ga zo maar door. Toch bleef hij bij zijn standpunt en zaten sab en ik de hele terug reis te bedenken hoe wij hem nou moesten vertellen dat we eigenlijk niet zo op zijn gezelschap zaten te wachten. Maargoed we zijn allebei van eerlijk duur het langst en dus had ik ( aangezien ik zo´n leuke pokerface volgens sab kan opzetten) een hele engelse speech in mijn hoofd voorbereid. Uiteindelijk helemaal niet nodig aangezien wij gewoon de bus uit zijn gegaan en een see you tomorrow eruit rolden....
Nu denken jullie vast dat is toch gezellig een extra man erbij, maar die mannen hier die zijn mij meestal een beetje té aardig en die willen té graag vrienden worden of weet ik het wat, en dan komt daar nog bij dat ze zichzelf gewoon gaan uitnodigen en als een hondje achter je kont aanhuppelen...... Maar oke, de avond was weer romantisch voor sab en mij samen en dus gingen we lekker pizza eten. Noujaa dat hoopte ik, de pizzas vielen een beetje klein uit en er liepen 3 salamanders boven mijn hoofd, die voor mijn gevoel zo op mijn `pizza konden belanden :S En niet normaal groene salamanders, nee vieze lijkwitte enge beesten. Uiteindelijk toch weer goed gekomen, mede dankzij sab haar wijze woorden ( ze kunnen niet allen, niet op letten, ze zijn gemaakt om op het plafond te lopen) Na dit avontuur maar weer vroeg naar bed gegaan, aangezien we de volgende ochtend al om 5 uur met de bus weer naar tikal zouden vertrekken. Savonds natuurlijk bloedheet en geen briesje te bekennen, waardoor wij de hele nacht met een brommende windwaaier moesten doorbrengen.

Woensdag ochtend zaten wij dan om 5 uur weer in de bus naar Tikal, zonder Lyron! dus wij alweer helemaal blij dat hij misschien niet zou komen.... maar helaas uiteindelijk stapte hij nog in. Gelukkig hield hij zich in de bus koest en hadden sab en ik weer dolle pret om niks. Ook een leuke nederlandse/ japanse mix naast ons: een nederlandse vrouw met een leuke japanse man, ontzettend aardig en daar wilden wij dan wel weer een tour door de jungle mee doen!
Aangekomen bij het park moesten we nog even een uurtje wachten, omdat ze maar even de openingstijden hadden verranderd. Inmiddels hadden we door dat er meer israelische jongens in de bus zaten en dus hoopten we dan maar op dat die ook met ons mee zouden gaan, zodat we niet alleen met lyron opgescheept zaten. Ook dat bleek te mooi om waard te zijn en dus knop om en maar met die jongen door de jungle. Af en toe was het nog best gezellig, maar soms ook grappen dat je denk, is dat nou grappig?? Nou wij weer de hele route, bult op bult af, tempel hier tempel daar en ondertussen overal rare vogels, papegaaien, apen een soort miereneters en wat al niet meer. Na ee tijdje lopen vonden sab en ik het al wel tijd vor een ontbijtbreak ( we hadden een gigantisch brood + een pot jam mee genomen om de dag door te komen) Zegt lyron doodleuk dat hij geen eten heeft voor de hele dag, op wat zoete snoepjes na. Nou hier breek echt onze klomp!! wie gaat er nou een hele dag zonder eten rondlopen in een jungle??? Nou jullie weten, sabine is nog erger met eten dan ik en dus waren wij eigenlijk alweer te gierig om ons eten af te staan. Gelukkig sloeg hij het dan ook af.....
Na weer een tijd gelopen te hebben kwamen we bij een ontzettend grootte tempel, waar je met behulp van een houten trapje op kon klimmen. Nou dit leek ons wel een leuke foto en dus waagden we ons aan de klim en lieten lyron achter met ons fototoestel. Toen ik ongeveer op de helft van de klim was, begon het mij al te duizelen en werd ik ontzettend bang en kreeg ik hoogtevrees... Sabine die achter mij liep moedigde me aan met de woorden dat het niet zo erg was, niet naar beneden kijken en dat ik eigenlijk toch al niet meer terug kon. Dus ik verder, met trillende benen op een miezerig, wiebelend houten trapje... Hoger en hoger en enger en enger, Uiteindelijk de top bereikt en ik durfde niet eens rechtop te staan, ik kroop als een doodsbange muis langs de rotsen en kon wel janken, zo eng vond ik het!! en die sabine huppelde maar leuk langs de railing! okee, ik op staan om die foto te maken en die leuke lyron maakt de ene naar de andere foto, terwijl ik het liefst gewoon weer heelhuids op de grond sta! Ook had hij inmiddels zijn shirt al uitgedaan en dachten sab en ik: waar is dat nou weer goed voor?! Wij naar beneden, stapje voor stapje en uiteindelijk weer veilig op de grond. Dit doe ik dus nooit weer!! Toen maar weer verder door de rest van het park, wat gigantisch groot is, maar qua tempels een beetje tegenviel. Na het hele park zo´n beetje gezien te hebben gingen we maar terug naar het busstation en onze lyron volgde ons natuurlijk op de voet en had al bijna dezelfde reis uitgestippeld die wij ook hadden. Wij met de bus terug, weer een hele speech voorbereid en uiteindelijk weer met een maybe see you tomorrow hem weer afgeschud en dachten we nu toch echt van hem af te zijn, aangezien hij met een shuttle naar Palenque zou gaan en Sab en ik liever de reis zelf wilden uitzoeken en maken met behulp van 2de klas bussen. Na alles uitgezocht te hebben gingen we maar opzoek naar een lekker visje. Het eerste restaurant was in prima staat, maar had geen vis, het tweede ook niet en dus maar in het derde restaurant ( wat eigenlijk te duur was) ontzettend lekkere vis gegeten, op een leuk houten flondertje. Totdat het ontzettend ging onweren en flitsen, niet normaal!! Wij naar het hotel en onze tas inpakken en slapen.

Donderdag ochetnd weer vroeg op, om om half 6 met de taxi naar santa elena te gaan en vervolgens daar de bus te pakken naar Bethel ( heel klein plaatse bij de grens van mexico) wij wachten en wachten, aangezien deze bus een uur later zou gaan. Goh weer zo fijn dat dat niet even eerder wordt verteld, maar ach wij zijn het inmiddels ook wel gewend. Allemaal rare mannen die ook loeren en roepen alsof hun leven er van af hangt en ineens komt daar een man, met grijze verwilderde krullen en die zoo kwaad en angstaanjagend uit zijn ogen kijkt, dat sab en ik er alweer bang van werden. Snel mijn tas op de stoel naast mij, zodat hij daar niet ging zitten, maar helaas kwam hij er toch aan. Hij beetje dingen vragen en wij maar beetje afstandelijk antwoorden geven, totdat wij erachter kwamen dat het een vriendelijke kerel was die zich gewoon een week niet had gedoucht en geschoren. Hij komt uit new-york, schrijft boeken en is leuk aan het reizen net als wij, dus dat schept alweer een band en een adresje in New-york is natuurlijk ook nooit weg!
Wij met zijn 3en wachten, totdat we er achter komen dat de bus naar Bethel er allang staat! Wij snel erheen en plaatsje zoeken. Na een kleine 3 uur rijden kwamen we aan op een zanderig kut dorp: dit is bethel, verder gaan wij niet! FIJN... wij dus maar lopen want er was wel een taxi die ons ergens heen wou brengen, maar eerst nog de stempel bij de imigration. Allemaal mannen die alweer lopen te brullen voor taxi´s en geldwissel. Maar eerst wil ik die stempel!! Ik had al geen kaartje meer van mijn vliegreis dat ik guatemala was binnen gekomen, dus even dacht ik dat dat voor problemen zou zorgen, maar ach even lachen en betalen doen en je komt hier een heel eind!! Uiteindelijk met stempel en al, dan ook maar onze quetzales ingewisseld bij een man op straat en in de hoop dat we geen vals geld hadden gekregen ook maar bij een wildvreemde vent in de auto gestapt ( samen met onze man uit new-york: SAM, die ons vast wel zou beschermen) Op naat La tecnica, waar we een boot moesten nemen om de grens over te kunnen. Na een heftige rit met deze auto, kwamen we bij een soort kano waar wij met zijn allen en onze dikke tassen in moesten. Later weer naar een ander imigration kantoor, papieren invullen en wij zijn op eigen houtje veilig over de grens gekomen. Toen nog een bus zoeken naar palenque en daar weer anderhalf uur wachten op de bus. Leuke mexicaanse soap gezien en kwamen we Sam weer tegen. Nog even gebabbeld en samen een stukje in de bus gezeten en toen scheidden onze wegen. Wij verder in de bus en aangekomen in palenque maar een goedkoop, maar prima hotel gezocht en blij dat we veilig de grens over waren gekomen. Savonds weer een restaurant gezocht en tot onze verbazing zagen we een leuk restaurant met goedkope visfileetjes!! Wij erheen en kregen alweer een gigantische schaal met tortilla chips voor onze neus gedrukt met dipsaus en al. Wij natuurlijk bang dat we moesten betalen, maar goed de gok maar genomen en lekekr een het snacken gegaan. Toen kwam de vis, nou wij verwachten een klein visje, voor de goedkope `rijs, maar we kregen maar liefst 2 grote stukken vis + rijst en salade!! ook was het nog eens heerlijk klaar gemaakt en ontzettend snel! De rekening was ook prima en dus was dit restaurant alweer onze favoriet! Savonds nog even rond gekeken en een tour besteld naar de watervallen.

Vrijdagochtend om half 9 onze tour betaald en aangezien we nog een half uur moesten wachten maar op zoek gegaan naar fruit.In een leuk groentenwinkeltje wilden we 2 bananen gaan kopen voor onderweg, maar aangezien wij alleen 50 peso hadden en de man niet kon wisselen kregen we ze gratis mee! Weer terug naar de bus en hup met een paar andere mensen naar de watervallen. Maar liefst 3: eerst Misol-ha, prachtige waterval die ook gebruikt is voor een film, met veel bomen en jungle erom heen. de tweede: agua clara, een gigantisch meer/rivier mjet het meest heldere/turqooise water wat ik oooit in mij leven heb gezien. En als laatste de grootste: Agua azul, prachtig in een park gelegen, je kunt er zwemmen en meerdere prachtige watervallen. Hier zouden we 3 uur blijven en dus na een rondwandeling gingen sab en ik maar even liggen zonnebaden en af en toe een verkoelende duik in het water nemen. Na een tijdje kwam er een hele fotogravenploeg onze kant op om foto´s te nemen van een model, van ongeveer onze leeftijd. Wij natuurlijk vol bewondering kijken hoe zij in de camera lacht en verschillende poses aan neemt. Toch moeten we er ook wel om lachen en gaan weer verder met zonnebaden. Ineens zie ik vanuit mijn ooghoek dat de fotograaf zijn camera op ons gericht heeft en vertel dit aan sabine, waarop zij zich een ongeluk schrikt en snel haar hoofd weg draait. Ik en de fotograaf lachen, omdat ik wel door had dat het een grapje moest zijn. Toch niet.... Hij komt naar ons toe en vraagt of hij een foto van ons mag nemen !!! whaaaa wij zitten daar als blanke hollanders in onze bikini met bodybelly en schrikken ons een ongeluk. Maar okee vooruit als hij dat zo graag wil. En jaa hoor de beste man schiet wat in het rond en wij zitten daar maar ongemakkelijk op ons handoekje te glimlachen. Later toen wij het water ingingen kwam de camera weer uit de tas en ging het flits flits flits. Nou die man schiet bijna zijn hele camera vol en toen vond ik het toch wel de hoogste tijd om te weten waarvoor hij in godsnaam foto´s van ONS nodig had! nou hij was bezig met een boek vol met vrouwen van over de hele wereld, voor een gallerij in Villahermosa, voor volgend jaar! Wij pasten volgens hem wel bij de collectie en we waren beeldschoon!! Nou, leuk babbeltje ook met de cameraman,( die volgens mij ons ook op de film heeft vastgelegd.) en toen kwam de volgende vraag alweer: waar zijn jullie dinsdag? nou meneer dan zijn wij alweer een heel eind hier vandaan. Als ik het goed begrepen heb wilde de man namelijk nog meer foto´s van ons nemen, maar sab en ik vonden het wel even genoeg geweest, okee nog 1tje dan met de cameraman. Hierna werden we hartelijk bedankt en als we onszelf in de gallerij wilden zien hangen, moesten we volgend jaar maar terug komen! Na deze hele foto-sessie gingen sabine en ik zelf maar even aan de slag, om te kijken hoe wij op de foto´s zouden kunnen staan. Nou dat kan ik je vertellen in een woord: LELIJK! Toen was het ook alweer tijd om in de bus te stappen en terug te gaan naar palenque. Hier weer in ons zelfde reastuarant een ander heerlijk visje gegeten en gelachen om een groep dronken vrouwen met 1 man!

Zaterdag ochetnd boodschappen gedaan en wilden we gaan pinnen, aangezien we niet meer zoveel geld hadden en onze was ook maar eens weg moesten brengen. Toen kwamen we tot de conclusie dat alle pinautomaten in heel palenque het niet deden! FIJN! Gelukkig hadden we genoeg voor de boodschappen, wilden we de groentenman eerlijk terug betalen ( wat hij absoluut niet wou hebben) en genoeg geld voor de bus en voor palenque, aangezien wij nog steeds over dollars beschikken!! In palenque weer prachtige maya-tempels gezien en voor de laatse keer ontzettend genoten. Inmiddels hebben wij denk ik zo´n beetje alle grote maya-ruines van midden amerika wel gezien! Rustig aan gelopen en ineens zie ik daar een slang ritselen!! Waar is de camera, ik schop mijn slippers uit, loop als een muis er naar toe en begin als een razende foto´s te scchieten! zooo´n mooie gekleurde slang en ik dacht geen 1 seconde aan hoe gevaarlijk hij misschien wel zou kunnen zijn. Maar oke, geen beet en wel 3 prachtige foto´s!! Alleen de tarantula ontbreekt nog. Hierna wij helemaal blij verder door het park en lekker in een soort mierenhoop gezeten. De laatste tempel heeft sab alleen beklommen en in die tijd heb ik met 2 meisjes gekletst, die van alles verkochten,maar wat ik niet hoefde te hebben en dus hun maar mijn broodje gegeven. Nog even een kijkje in het museum genomen en toen dit maya-hoofdstuk met veel mooie herrinneringen afgesloten! Terug in de bus en we konden gelukkig weer pinnen, waardoor we heel snel onze was hebben weg gebracht, lekker gedoucht hebben en voor de laatste keer in ons leuke restaurant maar weer voor een visje gingen!
Savonds wilden we onze was op gaan halen, maar de vrouw was nog niet helemaal klaar. Tot onze grootte verbazing zagen we dat de droogtrommel nog op echt vuur werkte!! Na een klein half uurtje op straat te hebben gewacht konden wij dan eindelijk terug naar ons hotel met een schone zak met was!!

Zondag ochtend gingen we heel luxe met de eerste klas bus naar San cristobal de las casas. Althans dat was de bedoeling ( aangezien er hier bijna geen 2de klas bussen rijden, heel relaxed qua reizen, maar wat minder qua prijzen!) de buschauffeur vertelde ons dat er geen bus ging naar san cristobal, dus dat we eerst naar Tuxtla moesten en vervolgens moesten overstappen om weer terug te gaan naar san cristobal. Lekker dan, denk je met een eerste klas bus te gaan krijg je dit. Een engels stel alweer helemaal teleurgesteld en boos, terwijl wij weer zoeits hadden van, tsjaa je kunt nu gaan roepen en schreeuwen, maar je kunt ook gewoon 8 uur relaxen in een bus met leuke filmpjes! Nou e die leuke films die waren er. 2 leuke films, een klein dutje en we waren alweer in tuxtla, vanuit daar nog een kleine anderhalf uur verder en we zijn alweer in San cristobal de las casas. Wij op zoek naar een hotel. In onze leuke lonely planet stonden allemaal leuke goedkopen hostel, maar blijkbaar zijn de prijzen hier enorm gestegen, want we zitten nu in een jeugdhostel, voor 11 euro per nacht!! nu denk je dat valt toch mee, maar aangezien wij verwacht hadden 4 euro te betalen, was dit toch wel een beetje een tegenvaller. Maar ach, we hebben een keuken tot onze beschikking en een koelkast, dus vanavond gaan wij gezellig kokkerellen!! Gister nog maar even uit eten geweest en een goedkope quiche met spinazie naar binnen gewerkt voor de nodige ijzers.

Vandaag een beetje het stadje verkend, alweer 5 kerken ( echt net belle & het beest kerken, zo nep af en toe) op de foto gezet, beetje in de zon in het park gezeten en weer doen de pinautomaten het niet, waardoor we bijna al zonder geld zitten. Ook vanuit hier gaan er geen 2de klas bussen naar de p`laats waar wij heen willen: Het strand! We gaan morgen nog leuk de hele dag alle musea en kerken in san cristobal bij langs, om vervolgens met de nacht bus naar pochutla te gaan, vervolgens gaan we door naar Zipolite om daar even een paar daagjes uit te rusten en te zonnen. Daarna door naar Oaxaca-city, Acapulco voor de laatste zon,zee en strand en dan waarschijnlijk alweer door naar Mexico-city waar we heel graag 2 dagen willen door brengen, maar nog niet weten of dat qua veiligheid ook te doen is.
Nou nu zijn jullie weer eenbeetje op de hoogte, het regenseizoen is hier inmiddels ook begonnen waardoor er hier af en toe nog een fikse regenbui kan vallen! Bij jullie hopelijk nog steeds mooi weer?!! Succes daarzo en een dikke kus

Week 5

Dag mensen daar ben ik dan weer, bruin verbrand van een heerlijk, maar ook vermoeiend weekend Livingston....

Eerst over vorige week maar even: Na mijn internet sessie om jullie op de hoogte te houden, gingen sab en ik lekker in ons reizigershol eten. Het ging alleen allemaal een beetje raar.... Sabine zat met haar handen per ongeluk tussen de ober zijn benen, omdat er een lepeltje viel, onze voorgerechten werden geserveerd als nagerechten en ik krijg een fluisterstem in mijn oor gedrukt van de ober, of ik het kaarsje wel even aan wil steken.... Hmmm, okee! Na het eten, weer als de wiede weerga naar ons hotel, waar we op straat alweer aangesproken worden door een man in een auto... Maargoed, gewoon hola roepen en stoer doorlopen doet wonderen!

Woensdag gingen sabine en ik weer lekker ontbijten in het reizigershol, om vervolgens onze reis verder te maken naar Santa cruz del Quiché. Na het ontbijt wij weer bepakt en bezakt voor de laatste keer Nebaj door, het kan zijn dat ik het me verbeeld heb, maar volgens mij waren de guatemalteken blij dat wij weg gingen. Bij de bus, tas maar weer op het dak en weer een plekje zoeken... Dat was dit keer een gigantisch probleem, aangezien de bus stampend vol zat! Sabine kon gelukkig nog een plaatsje vinden ( met haar lengte kun je ech5t niet in deze bussen staan) En ik wurmde me maar tussen de mensen, om een beetje houvast te kunnen zoeken. Toen kwam er een kerel aan, die brutaal roept dat sabine op zijn plek zit... Sabine vraagt waarom dit zijn plek is en ik wil ook al bijna me mond open trekken, totdat ik alle guatemalteekse ogen op me gericht zie en me bedenk dat dat hier misschien toch niet zo´n goed plan is. Ik hou wijs me mond en Sabine houd zich ook maar rustig en gelukkig heeft sab een aardige man naast zich die zegt dat de beste man maar weg moet gaan, want dat Sab er zit. Nou Sab heeft gelijk weer genoeg spaanse gesprekstof voor de hele rit, dat snap je! Tijdens de bus rit, werd ik van links naar rechts geslingerd en zat ik verstrikt tussen de mannen, gelukkig waren ze redelijk vriendelijk en had ik weer een leuk contact met een ontzettend lief kindje. Tijdens een lange wachtpauze, aangezien er weer aan de weg getimmerd werd, verteld sabine mij dat er 10 Q uit haar broek weg is.... Dit is iets meer dan een euro, maar hier kunnen we daar toch weer 30 bananen van kopen! Wij dachten dat 1 van de jongens die vlakbij sabine stond het misschien uit haar broek had gehaald, maar het bleek dat het op de grond lag en die jongen het doodleuk voor mijn ogen weg kaapt... Tsjaa dan kun je er nog wat van zeggen, maar hoe maak ik een guatemalteek nou wijs dat dat mijn geld is?? Dat is ben ik bang een verloren zaak, dus ach weer 10 Q armer..... Uiteindelijk dit keer zonder ongelukken aangekomen in Santa cruz del Quiché, waar de mannen van hotels, bussen en tours alweer in de wachtrij stonden. Wij maar glimlachen en No, gracias zeggen en snel weg rennen om een hotel te zoeken. De eerste drie, waren ontzettend goedkoop, maar ook ontzettend ranzig en zagen er niet echt betrouwbaar uit, dus zo zaten sabine en ik in een luxe hotel voor 1 nacht, met prive badkamer, lekkere grote bedden én... KABEL TV, waardoor wij lekker de herhaling van Ajax- FC Groningen, + een leuke film konden kijken.! Smiddags zijn we santa cruz maar even wezen verkennen, ook hier weer markt en een groot feest in het park. Zo zie je maar weer dat het geluk ons toch best vaak komt aanwaaien. Mannen en vrouwen in een soort carnavals pakken, uit de oertijd heftig dansen op keiharde muziek. Lekker in het zonnetje, was ook dit weer een fatastische dag! Savonds gingen we op zoek naar een eet tentje, en kwamen we bij een man die ontzettend blij was dat wij wilden eten en dus speciaal voor ons een vegetarische maaltijd voor 2 euro in elkaar zou draaien. Nou prima deal, dus dat moeten we maar doen. Soep, brood en een bord vol groenten en rijst, en sab en ik maar hopen dat we er niet ziek van zouden worden, aangezien het niet echt een restaurant was... Ook het water kwam niet uit een fles, maar had hij zelf op een vuurtje geprutteld. Tsja, weer een risico,maar uiteindelijk goed afgelopen en de beste man zat werkelijk waar aan onze voeten!! Zooo aardig, daar kunnen nog een hoop mensen wat van leren! Na een korte babbel en een dankjewel, leek het ook hier beter om maar vroeg in het hotel te zijn. Lekker filmpje gekeken en om 9 uur zaten wij al in dromen land.

Donderdag ging smorgens om half 4 de wekker... Wij moesten in het pikkedonker op een busstation wachten, op de bus naar Guatemala-city. Wij wachten en wachten, ondertussen kwamen zwervers langzaam schuivelend onze kant op, de zwerfhonden waren er ook gezellig bij en ion onze vestjes was het sterfends koud zo in het holst van de nacht. Na een kleine 20 minuten kwam er een bus, maar helaas niet onze bus. Ondertussen kregen we het kouder en kouder en ook de sfeer werd er niet aangenamer op...... Uiteindelijk, toen wij het bijna op wilden geven en een andere bus wilden pakken, kwam daar in de mist, luid toeterend, met lichtejs aan alle kanten ( het was net de kerst reclame van de coca-cola vrachtwagen!) onze bus naar Guatemala-city aan! FIJN! Wij snel een plaatsje zoeken en het een beetje warm proberen te krijgen, dit was nogal moeilijk, totdat er een man met een gigantische wollen jas naast me ging zitten... Deze reis vooral veel geslapen en verliep verder ook prima! In guatemala-city uitgestapt, om vervolgens de taxi te nemen naar ons volgende bus station. Daar snel een kaartje kopen, de bus in en weer verder slapen. Gelukkig was dit een betere bus. Na een kleine 7 uur, waren we eindelijk in Rio Dulce. Hier ook weer mannen die zaten te brullen en maar met 1 mee gelopen naar een hotel, wat in prima staat is. Daar een kamer geboekt voor 1 nacht, Rio dulce verkent. Niet heel bijzonder, maar toch wel leuk om even geweest te zijn. Savonds lekker gegeten aan het water en kregen we een uitnodiging om ergens wat te gaan drinken met een club jongens, maar maar afgeslagen, aangezien we dan met hun mee in de auto moesten en wij ook behoorlijk gaar waren van al het reizen en de volgende dag weer vroeg op moesten.

Vrijdag morgen gingen we naar het kasteel van San felipe. De hele geschiedenis laat ik nu even voor wat het is, maar Sabine en ik waren smorgens om 8 uur al weer fris aan de wandel, noujaaa het is hier zooo benauwd en snik heet, dat al het vocht wat je in je lichaam hebt zitten, er ook meteen weer uit komt...... Maargoed wij wandelen vrolijk verder en komen uiteindelijk bij het kasteel aan. Leuk om alles te bekijken en prachtig uitzicht over de rio dulce en lago de izabal. Een man laat ons de ondergrondse gevangenis zien, maakt een foto en verteld een beetje over wat er hier gedaan werd en waar alles voor diende. Na het bekeken te hebben, even uitgerust om vervolgens een bootje te zoeken, die ons weer terug kon brengen. Dit bleek helaas niet te lukken, zodat we op goed geluk maar voor een winkeltje bleven wachten op een shuttle. Deze kwam gelukkig na enkele minuten opdagen en zo waren sab en ik weer veilig terug voor nog geen 20 eurocent! Hier onze spullen gepakt en een andere boot genomen naar Livingston. De beste man van de boot vertelde ons dat we om half 12 zouden vertrekken, maarja het is hier guatemala, dus vertrokken we pas om half 2.... Nog een paar andere backpackers ontmoet, maar ook dit keer niet helemaal onze types.... In de boot, weer prachtige natuur te zien, vogel eiland ( met de bekende aasgieren uit Jungle boek, die Sab en ik altijd na doen...), een warm water bron, leuke guatemalteekse houten/rieten huisjes, vrouwen die in de rivier hun was doen en ga zo maar door. Een geweldige tour, om vervolgens in Livingston te worden begroet door een mengeling van Guatemalteken, caribische mensen en afrikanen! Heel anders dan de rest van Guatemala, omdat je hiervan toch wel echt het caribische gevoel krijgt!! Wij op zoek naar een geschikt hotel en zo zaten wij lekker aan de drukke, maar super gezellige hoofdstraat van Livingston, met hangmat en leuk uitzicht over de straat. Wij waren helemaal enthausiast over deze plek, zo grappig om allemaal zwarte mensen te zien! En in tegenstelling tot onze vorige plekken, waren ze super aardig! Wij maar even de buurt verkend, lekker gegeten. ( eindelijk weer vis, voor weinig geld!!) Tijdens ons eten, werden we muzikaal begeleid door een heuze garifuna ( dat is de taal + ras van de zwarte mensen hier) band! een dronken opa, zingt en brult alsof zijn leven er vanaf hangt en de djembés trommelen gezellig mee. Na deze show kwam de leuke opa, met zijn kleinzoon maar ven een praatje met ons maken. Nuo opa zat al bijna op mijn bord en de alcohol kwam bijna zijn oren uit, maar oke we blijven maar aardig doen en Sab had alweer een date met de kleinzoon, helemaal toen hij zag hoe lang ze was. Wij maar vriendelijk bedankt en gezegd dat we vroeg gingen slapen, aangezien we een tour van 6 uur wandelen wilden doen.

Zaterdag ochtend wij dus naar de travel agency, om te wachten op onze tourguide! Nou het was een leuke zwarte man, die ontzettend enthausiast ons in het engels begroeten, met de echte groet van Livingston ( zo´n leuke neger/mannen groet !) Nou jullie begrijpen dat Sab en ik alweer helemaal enthasiast waren over deze kerel en ondertussen toch ook erg moesten lachen, om zijn enthausiasme! Samen met 2 mensen uit de chicken-republiek ( het ligt bij Tsjechie, maar zou nog steeds niet weten waar) gingen we op pad. Onze tourguide, alex wilde alles natuurlijk relaxed doen, zodat het een tour werd op prima vol te houden. Hij liet ons de kerk zien, de begraafplaats, de plaatselijke bevolking, de uitkijktoren en hij klom voor ons in de boom om de appels uit Livingston te proeven! Dit was ook weer een hilarisch gebeuren, alleen het stel van de chicken-republiek was iets minder enthausiast ( de man was toch meer geinteresseerd in het achterwerk van zijn vrouw....) Uiteindelijk lekker de appels geproefd, aangezien Sab en ik de tourguide alweer vertrouwden als onze eigen broekzak! Na dit avontuur, verder gelopen door de jungle, nog meer vruchten geproefd en uiteindelijk gingen we met een kano. Ondertussen hadden sab en ik alweer bijna een vriendschap opgebouwd met alex, aangezien hij zo leuk vertelde over zijn leven, hoe de garifuna mensen hier zijn gekomen, de garifuna taal en ga zo maar door! Hij is ook nog eens rapper, evenals zijn vriend die al bijna beroemd blijkt te zijn, dus dat was alweer een plus punt, aangezien we tijdens het wandelen leuke rapsongs van hem konden horen! Maargoed, wij met zijn allen in een kano, die als je niet stil genoeg bleef zitten alweer omkieperde en alex grappen ging maken over piranhas en krokodillen. Ook heb je hier in livingston als enige plek een gigantische hoeveelheid marihuana, dus het nieuwe plan is om dat te gaan importeren naar Nederland, zodat alex daar een cofee-sho0p kan gaan openen. Natuurlijk weer grote verbazing dat dat in Nederland legaal is. Na deze tocht komen we aan bij het strand, eten we een sandwich en vervolgens onze tocht verder over het strand. We blijven gezellig kletsen, af en toe een rap er door heen, zonnetje en een lekker briesje, zorgden er allemaal voor dat het een leuke tour werd. Toen kwamen we aan bij de 7 altaren, een gigantische waterval, die alleen werkt als het regent. Nu is dat hier niet zo vaak het geval en zeker nu niet, waardoor de hele boel droog stond, op 2 plassen na. Dit water was heerlijk koud en hebben dus weer midden in de jungle lekker gezwommen. Ook een groep andere touristen, van nicaragua tot canada was hierbij aanwezig! Een gigantische ( tarantula) spin zorgde weer voor enige opwinding en ook de gigantische krabben waren een succes! Het stel van de chicke-republiek vond het allemaal iets minder en zo liepen Sab en ik alleen terug met alex. Toen we bijna weer bij het hotel waren, liet hij zijn thuisfront zien, ontmoeten we een vriend van hem ( ook een gigantisch grote neger met rasta haren en al!) en zagen we het echte caribische leventje aan het strand! Geweldig!
Alex ontzettend bedankt en afgesproken dat we hem savonds in de club zouden zien! Wij thuis even rusten in de hangmat, lekker douchen en op naar Tilingo lingo, een restaurant van een vrouw uit Mexico-city, waar bijna alle backpackers wel eens gaan eten. Het een beetje een zweethol, maar we kregen een gratis drankje en het eten moest ontzettend lekker zijn. Sabine dacht wild te doen, door het lokale voedsel te gaan proberen. Dit was: Cocossoep, met een banaan er in, een hele vis met oog en al en als grote surprise zat er een gigantische krab onder in de enorme soepbak!!! Wat was ik blij dat ik wat anders had besteld! haha, het was ontzettend grappig, aangezien wij niet gewend zijn om krabben te ontleden. Tsjaa daar zit je dan met je cocossoep en een een krab en vis op je bord. Sab dus maar even vragen hoe het allemaal werkte en toen ik een stukje proefde, moest ik toch eerlijk toe geven dat het wel ontzettend lekker was!! Ook voor dit restaurant werkt een soort propper, die na ons eten al met zijn hele levens geschiedenis aan kwam zetten ( moeder mishandeld, daardoor 2 miskramen gehad, vader aan de alcohol en hij leefde op zijn 16de op straat.) Ook vertelde hij het verhaal over de eigenares, dat haar vriend er vandoor was gegaan met een andere vrouw en de eigenares zelf kwam er toen maar bij zitten om zelf het verhaal te doen en uit te leggen hoe zwaar haar werk wel niet was ( alles liep niet helemaal soepel en zij is de enige die kookt, + 2 mensen in de bediening.) Maria is haar naam, geboren in Mexico-city, heeft een zoon van 17 en dus een vriend van 27 ( zij is 43), die er dus vandoor is met een andere vrouw, over 4 jaar weer terug wil komen en dan met haar verder wil. Kortom weer een avond vol problemen, maar ook nog een gratis drankje! Daarna vonden sab en ik het toch wel tijd om de club dan maar even te verkennen. Nou wij kwamen binnen als 1 van de weinige blanken, tussen schuddende vrouwen billen, stoere negers met bling bling en noem het maar op. Dus Sab en ik maar vrolijk mee doen en werd ik alweer ten dans gevraagd door een rasechte garifuna kerel. Nou de pasjes gingen uit de maat en het ritme had ik ook niet te pakken, maargoed hij vond natuurlijk alles weer prachtig. Ook een meisje uit Amerika ontmoet, die bij ons in het hotel zat en vrijwilligerwerk in Nicaragua heeft gedaan, klonk allemaal onztettend tof, dus wie weet kan ik ook daar mijn stage doen! Toen kwam ook de kerel van het restaurant eraan en zijn we maar even buiten gaan zitten en hebben we ons gemengd in de lokale jeugd van hier! Iedereen ontzettend aardig, de groeten vlogen in het rond en ze vroegen of we de volgende dag met hun mee gingen naar het strand. Wij waren eigenlijk van plan om weer verder te gaan met onze reis, maarja een club van 3 jongens uit de lokale bevolking kom je niet heel snel tegen,dus vooruit dan maar! Ook brachten ze ons veilig bij ons hotel, dus enige vertrouwen was er wel.

Zondag ochtend wij, nog moe van de vorige nacht op naar de tilingo lingo waar we met de jongens afgesproken hadden. Ze waren keurig op tijd en zaten al klaar met zonnebrillen en blote bovenlijfen. 1 had zijn zinnen al op mij gezet, dus daar begon het al. Zijn naam: Fishyman, 25 jaar en een heus straatjoch! de 2de van het stel, Emanuel, kleine vriendelijke jongen van 20 en de 3de: Balabala, een heuze neger, met basketbal shirts, bling bling oorbellen en ook een ware rapper! Wij dus met zijn allen op pad naar het strand. Tijdens de wandeling kwamen er geregeld wat pogingen om ons te versieren( de bloemen werden voor ons geplukt.... ) maar verder was het ontzettend gezellig en lekker in de hangmat een dagje in een soort houten hutje op de zee ons vermaakt. Zij hadden de cd-speler van huis mee genomen, dus ook aan muziek ontbrak het niet! De moves van de kerels kwamen al los, maar sab en ik vermaakten ons toch beter in de hangmat. Toen we gingen zwemmen, ging fishyman een soort mossel zoeken, ze open maken en ook nog eens op eten!! nou als je zou weten hoe hij eruit ziet ( lang haar, gespierd, maar klein donker lichaam) snap je dat het echt een dolle boel werd,aangzien hij zich gedraagd als een oermens en eruit ziet als tarzan!!! Na een paar uurtjes waren we er ook wel weer zat van en Sab en ik waren natuurlijk weer aan het verbranden, dus maar naar huis gelopen, leuke karate kunstjes geleerd en de hond van Fishyman beschermd tegen de andere straathonden ( hij heeft een hond van de straat opgepikt, die hem echt werkelijk waar overal volgt!!) Toen we in het dorp aankwamen maar even afscheid genomen, aangezien fishyman alweer etentjes wou regelen en weet ik het wat allemaal.... Wij dus even rustig weer in de hangmat gelegen, gedoucht en weer lekker wezen eten! Ook tijdens deze maaltijd weer een andere jongen die ons aansprak en niet snapten dat wij alweer bijna weg gingen en wel met ons wou trouwen, zodat we hier konden blijven wonen en we konden ook wel in zijn huis slapen, dus ik heb er weer een nieuw vakantie adresje bij daarna werden we om 9 uur weer opgehaald door de mannen, om te gaan poolen. Helaas was het poolcentrum niet open en dus stelden ze voor om naar het strand te gaan, kwam er nog 2 kerels bij en toen voelden Sab en ik ons toch alweer iets minder op ons gemak en besloten maar goed op onze hoede te zijn. De drankjes werden gehaald ( en door ons betaald, aangezien zij allemaal geen cent te makken hebben...) en 1 van de jongens had een groot probleem met zijn broer. Sab en ik wilden alweer helpen, maar dat wordt hier niet echt heel hartelijk in ontvangst genomen, aangezien veel mensen vinden dat je je problemen zelf moet oplossen. Balabala was ontzettend vrolijk en nadat hij vroeg of wij misschien wat wilden ´roken´ was ons wel duidelijk hoe dat kwam. Maargoed, niks aan de hand, behalve fishyman die steeds beter zijn best deed om ook maar iets met mij uit te kunnen voeren.... Dus ik waarschuwde sabine en zei dat ze me geen seconde uit het oog mocht verliezen!! haha, wat tijdens deze hele reis ook nog bijna niet is voorgekomen. Daarna maar even bij de club wezen kijken, maar daar waren geen mensen en dus vonden sab en ik het wel tijd om naar huis te gaan. Fishyman werd ineens boos, en ging kwaad naar huis... Toen kwam die weer terug met een heeel verhaal hoe speciaal ik wel niet was en dat hij in 3 jaar gheen vriendin had gehad en mij zo leuk vind, bla bla bla de hele bullshit kwam zo uit zijn mond rollen. Nou ik maar weer vertellen dat het niet zou gaan werken, door de afstand, de verschillende levens en ik dacht ondertussen bij mezelf: jij zou toch veel meer moeten weten over het hele leven dan ik, aangezien hij 6 jaar ouder is en op straat heeft geleefd. Maar toch was ik degene die hem ervan moest overtuigen dat hij wel leuk was en niet zo aan zichzelf moest twijfelen... Ondertussen zat Sabine al een paar uur met een ontzettend lieve en betrouwbare jongen in het spaans te lullen, nou werkelijk waar het rolde eruit alsof het Nederlands was!! Uitindelijk telefoonummer en email gekregen en zo heb ik weer beloofd dat als ik in Nederland ben hem zou mailen! Nou dit was me het avondje wel weer en het was ontzettend leuk om zo in de lokale bevolking betrokken te zijn, maar ook wel blij dat ik van die vage fishyman af was! Maandagochtend laatste spullen in de tas gepakt, in 2 minuten een ontbijt naar binnen gewerkt en weer op naar de boot, om terug te gaan naar Rio dulce. Zo moe en dood als we waren zaten wij half in de boot te slapen, om met een half oog nog 1 keer naar al het moois te kijken. In rio dulce maar weer hetzelfde hotel gepakt, boodschappen gedaan, gedoucht en nu zit ik hier weer mijn tijd in een internet café te verdoen nee er valt hier niet echt veel te beleven, behalve dat we zo wee op zoek moeten naar een bord lekker, maar ook goedkoop eten!! Morgen vertrekken we om 9 uur naar Flores, om gelijk maar door te gaan naar Tikal!! Weer even in de maya ruinies verdiepen en waarschijnlijk in een hangmat in de jungle slapen, aangezien dat de enigste goedkope oplossing is!!

Ik heb trouwens gehoord dat het bij jullie 25 graden is!!! Wat is dat nou?? Hitte golf in Nederland!! Nee, ben blij voor jullie, hoop dat er nog wat zon voor mij over is als ik terug kom, want ook al is het soms niet om uit te houden, die zon daar blijf ik van houden!!

week 4

Dag allemaal, een dag later dan normaal, maar door mijn reisomstandigheden is het helaas niet eerder gelukt om een verhaal te schrijven.

Maandag avond was Sabine helaas nog steeds ziek, wat er voor zorgde dat ik dinsdag weer alleen naar het project vertrok. Geen probleem natuurlijk, maar toch minder gezellig. Gelukkig was onze duiste vriend Marcus er ook en dus daar in de pauze maar weer gezellig mee gekletst. Op het project was het weer als vanouds... Knipwerkjes, plakwerkjes, toilletbeurten, huilen, lachen, dansen en zingen, kortom weer een dolle boel en de kinderen zien me al echt als juf van hun klas! Tijdens de pauze vertelde onze coordinator Jacobo dat het onze laatste week was en dat ze ons allemaal zooo vreselijk zouden missen!! ( tsjaa echte amerikaan he ) Ook heb ik met een jongetje ,die veel andere kinderen uit de klas slaat, een afspraak gemaakt dat als hij wil slaan alleen mij op me handen mag slaan. In het begin werkte het nog niet zo, maar na een tijdje begon het toch wel zijn vruchten af te werpen.
Terug in de bus werd ik vergezeld door een jongen. (die Sabine en ik niet echt tof vinden... Hij kijkt arrogant, doet alsof ie het ´´mannetje´´ van de hele club vrijwilligers is, maar ondertussen is het eigenlijk gewoon een butje.) Ik ging natuurlijk gewoon lekker slapen, wat doet hij.... Stoot me aan met zijn ellenboog en vraagt in het spaans: Regent het?? Ik half in slaap dacht wat is dit nou? Weet ik toch veel, dat zie ik toch net zo goed als jij?!! Nou ik maar met een mompelende ja geantwoord en nog gedacht dat hij misschien een leuk gesprek wilde beginnen, maar nee hoor hij zat alweer met zijn hoofd in de krant. ( nou rare vent of niet?!!) Thuis aangekomen was Sab gelukkig weer opgeknapt en was de rest van het huis gelukkig wel in voor een avondje stappen. Zo ging ik weer met Mike, gita, charlotte en geert op naar ons vaste cafe: De monoloco! Gezellig gekletst, mensen gekeken, gelachen en gedronken om vervolgens naar het salsa café te gaan, waar Gita en charlotte los gingen met het salsa dansen en ik dus met de mannen maar aan de bar bleef kletsen. Later met charlotte nog maar even rondgelopen en wie kwam ik natuurlijk weer tegen?! JUIST de guatemalteekse stalker... Eindelijk weet ik ook zijn naam: Byron.... Nou maar even gekletst, waardoor mijn ego weer 10 treden om hoog gin en weer nieuwe vrienden ontmoet, waarvan er 1 in Peize woont. Nu denk je bullshit, dat dacht ik ook. Maar na een paar opmerkelijke feiten ( De 3 gezusters, de grote markt, koninginnedag enz.) Bleek hij toch wel de waarheid te spreken en zo heb ik in Juli een date met 3 guatemalteken in mijn eigen vertrouwde Groningen ( jaa en date hier vertrouw ik dan toch niet helemaal...) Nou emails maar uitgewisseld en maar gedag gezegd. Toen vonden charlotte en ik het wel tijd om naar huis te gaan en hebben maar een tuuc-tuuc genomen. ( dat is een karretje op 3 wielen) Nou heb je 1 keer in een tuuc-tuuc gezeten, dan wil je eigenlijk liever nooit meer... want die dingen zijn echt een gevaar op de weg!! Maar uiteindelijk natuurlijk weer veilig thuisgekomen en lekker geslapen!

Woensdag ging Sabine gelukkig weer mee naar het project en ook onze andere huisvriend van rond de 40 : Erik ( USA) Mooie foto´s gemaakt van antigua bij het ochtendgloren, met de vulkaan erachter en weer zitten lachen in de bus ( met zijn 2en is het toch altijd weer dikke pret!) Op het project voelde ik het toch wel dat het mijn een na laatste dag was en heb dus extra mijn best gedaan, het hele speelveld met een paar kindjes opgeruimd van plastic, afval en weet ik het wat allemaal, want dat is echt te erg en kan gewoon niet! Ook met de kinderen lekker gelezen en natuurlijk was het weer bad-dag. Nu zat ik de hele tijd met het kleinste kind van het hele project op schoot liedjes te zingen en haar in slaap aan het wiegen, dus heb er dit keer weini van mee gekregen. Met dat kleine kind o mijn armen ook 100 waarschuwingen gegeven, aangezien ik zo´n beetje in mijn eentje een groep van 20/30 kinderen stil en rustig moest houden. ( Dit in een ontzettende hitte, dat is zwaar kan ik je zeggen!) S´avonds ging Sabine haar kaartjes naar huis schrijven en heb ik me maar weer eens verdiept in een thriller. Dit was het zelfde verhaal als de vorige film, alleen was nu het meisje de psycho ipv de jongen. Kortom relaties?? Beter van niet!

Donderdag wsa het dan zover onze echte laatste dag op het project!! Aan de ene kant, heerlijk dat ik het volbracht heb zonder vermoord, verkracht te zijn of rare dingen meegemaakt te hebben. Aan de andere kant, zielig voor die kinderen dat er steeds iemand vertrekt als ze net een beetje gewend zijn. Ook heb ik het idee dat ik nog wel veel meer hier zou kunnen doen, maarja ik heb voor dit programma gekozen en kijk ook heel erg uit naar het reizen! Dus kreeg ik vandaag dansjes en werden er liedjes voor me gezongen! Zooo lief! Dat ik toch wel weer even moest slikken, om deze Fantastische leraressen en de kindjes achter te laten. Heel veel kusjes, knuffels en een leuke kaart gekregen en aan het eind van de dag nog maar van iedereen persoonlijk afscheid genomen. Ook hebben Sabine en ik stiekem de vuilnisbuilt op de foto genomen, zodat jullie thuis straks een beetje een idee hebben. Ook de busreis was de laatste keer, dus nog maar 1 keer me ogen uitgekeken naar Guatemal-city en zijn inwoners. Thuis aangekomen lekker gegeten en met de huisgenoten gepraat over al het afscheid nemen van zo´n reis. Gita was ziek, dus die moesten we helaas thuis laten. Met de rest zijn we weer vrolijk op pad gegaan. Eerst naar een optreden van Ravy wezen kijken,ondertussen weer leuk gekletst emails uitgewisseld, foto´s genomen en Sabine en ik moesten natuurlijk weer gek doen, dus wij achter op een pleintje bij de wc rare dansjes staan doen en charlotte ging alles filmen. De anderen was het nu echt duidelijk: Sabine en elise samen, dat spoort niet! Daarna naar La sala gegaan, waar iedereen ( INCLUSIEF SABINE!!!!) weer los ging met de salsa en ik dus weer met mike, ravy en geert aan de bar stond. Nou weer een guatemalteek an de kont, dus vooruit maar weer een praatje. Deze keer een knul uit guatemala-city die bij zijn vader auto´s verkoopt! ( LEUK....:S) Ook had ik ruzie met Byron, aangezien ik hem een tik gaf en hij dat blijkbaar niet vond kunnen...( of zou het komen, omdat ik alweer geen date wou?) In ieder geval die was boos... Om 1 uur gaat de hele boel dicht hier in Antigua, maar gelukkig heb je altijd nog de afterparties..... Wij dus met de hele club erheen ( moet je toch een keer meegemaakt hebben). Nou het is een donkere boel, met vooral guatemalteken, tussen een paar ruines en heel veel bier! Nou mij was het wel duidelijk dit is niet helemaal zuivere koek en dus besloot ik dat Ravy maar mijn bodyguard moest zijn ( hij is hier vaker geweest, dus heeft ervaring.) Hij was zelfs zo lief om met me mee naar de wc te gaan en daar op mij te wachten. Maargoed ineens was hij weg en stond ik daar met Geet en Sabine en een boze byron nog steeds vanuit zijn ooghoeken naar mij te gluren. Toen kwam Ravy terug, hij had geblowd! Nou na 5 minuten begon hij te zweten als een gek en begonnen zijn armen te trillen!! Ik wist niet wat me overkwam, dus ik maar de hele tijd vragen of alles nog goed ging, of hij water moest hebben enz enz. Dus nu was ik de zuster jannie, ipv hij mijn bodyguard. Uiteindelijk ging het gelukkig beter en aangezien de afterparty toch niet echt een groot succes was, maar van een paar afscheid genomen en snel met die zieke Ravy, sabine, geert en ik in een tuuc-tuuc gestapt. Nou die man dacht ons lekker af te kunnen zetten door 10 Q per persoon te vragen ( normaal is het 15 Q voor de hele rit) Dus ik dacht. bekijk het maar en heb hem 30 Q gegeven, waardoor het uiteindelijk ook wel goed was.

Vrijdag was het halve huis leeg, aangzien mike, gita en charlotte naar El salvador vertrkoken waren. Gelukkig hadden we de avond ervoor al afscheid van ze genomen, want het zijn echt geweldige mensen! ( Mijn vakantie naar Denemarken moet ik maar snel plannen en gelukkig komt charlotte lekker in Groningen studeren) Vrijdag hadden Sab en ik een drukke dag voor de boeg: Tas inpakken, bus regelen naar Panajachel, pakketje versturen, was doen, kadootje voor Karla regelen, Geld pinnen en misschien nog de laatste foto´s schieten. Nou bij de was begon het allemaal.... De vrouw kwam niet opdagen, waardoor wij een half uur voor niks hebben staan wachten. Daarna kwam de bus regelen, ook daar moesten we een half uur wachten op niks en besloten maar eerst boodschappen te gaan doen. Nou gelukkig lekkere dingen ingeslagen, om vervolgens weer naar de travel agency te gaan en weer en half uur te wachten ( gelukkig kwamen we op de weg tegen, mijn vriend uit guatemala-city tegen, van de vorige avond.) Toen we zaten te wachten kwamen we natuurlijk ook nog mijn guatemalteekse stalker tegen, die beweerde dat hij mij gemaild had ( Dat klopt, heb ik vandaag gezien) en me elke week 2 keer zou mailen, omdat ik een vriendin van hem was en hij graag wil weten hoe mijn leven is, bij me wil slapen als hij in Nederland is, me zo leuk vind, bla bla bla. Na 3 keer te hebben gezegd dat ik echt geen date met hem wou en dat ik het veel te druk had, maar dat hij me mocht mailen als hij in Groningen was en dat we dan wel zouden afspreken, ging hij eindelijk weg.....Uiteindelijk was de bus geregeld en gingen we de foto voor tante Karla maar laten ontwikkelen. Na tuis gegeten te hebben, beetje opgeruimd te hebben, wilden we de foto gaan ophalen en nog 1 keer checken hoe duur het was om een pakketje naar Holland te sturen. ( scheelt weer in bagage en 3 paar schoenen voor op reis is niet echt nodig) De foto bleek mislukt te zijn, dus jammer dan... geen foto. Kwamen we bij de dhl aan, bleek een pakketje niet 30, maar 300 dollar te zijn!!!! Whaaaa daar ging ons leuke plan en die arme sabine had net allemaal kado´s voor haar hele familie gekocht!! Wij dus van deze dag flink in een dip naar huis, om onze tas in te paken. Aangezien ik echt veel te veel kleren heb mee genomen heb ik een deel maar naar het goede doel gebracht, wat op de spaanse school ws en ook daar was een feest, dus nog maar even gegeten, gedronken en met Ravy gekletst. Savonds onze laatste avond maal gegeten bij tante Karla, iedereen gedag gezegd, met Geert ng een leuke foto geschoten met de tekst: Er gaat niets boven Groningen! En een prachtig Guatemalteeks doekje gekregen van Karla! Wij maar vroeg voor de laatste keer in ons bedje gedoken, om zaterdag fris aan ons reis avontuur te kunnen beginnen.

Zaterdag na een snelle douche, wij bepakt en bezakt op pad naar de ubs, wat was dat een pokke eind, met die ontzettend zware tas op mijn rug, maar uiteindelijk toch weer gehaald. Onze spullen werden op het dak gegooid en wij konden plaatsnemen, in Jawel: EEN CHICKENBUS!! 1, 5 uur lang moesten wij daar inzitten, nu dan krijg je echt last van alles wat je je maar kunt bedenken. Gelukkig had ik een gezellige guatemalteekse moeke naast me die alweer een heel verhaal begon, waar ik niks van snapte en dus maar vriendelijk knikte en glimlachte. Na deze rit waren we eindelijk in Panajachel. Alle spullen eraf, op de rug en opzoek naar een pin automaat, aangezien dat vrijdag niet gelukt was. Dit is nogal moeilijk, aangezien er veel het niet doen,gelukkig waren de mannen met enorme geweren erg vriendelijk en uiteindelijk hebben we dan toch ons geld. Dan nog een hotel. Gelukkig was ook die snel gevonden en konden we even uitpuffen van onze eerste reisdag!! Toch maar weer snel te spullen gepakt, om een tripje te maken over de Lago de atitlan. Allemaal mannen aan het roepen en schreeuwen waar we heen moesten en vervolgens word je naar een boot toe geduwd, nog voor je kan beseffen of dit wel echt de plek is waar je naar toe wil. Tijdens de bootrit weer prachtige bergen, met hier en daar een huisje, waardoor ik me weer ontzettend gelukkig en vrij voelde. Uiteindelijk aangekomen in San pedro. Een prachtig klein dorpje, met vriendelijke mensen. Ook hier weer een hoop gebrul over het verhuren van paarden ( gratis chico erbij!). Het leek ons wel een leuk idee, maar eigenlijk durfden we niet zo goed met een paard hier door de wildernis en dus maar te voet alles bekeken. Na een tijdje wandelen maar even wezen rusten en een broodje gegeten, wat ervoor zorgde dat er een zwerver aankwam en ook die dan maar wat brood hebben gegeven. 2 mannelijke gesprekken later maar weer op pad gegaan en aangezien het zo vroeg was wilden we dan toch maar even gaan informeren naar een tripje te paard. Toen alsof er een engeltje uit de lucht kwam vallen, kwam er heel toevallig een man met 2 paarden aan. Na een: Hoeveel kost het? ( 25 Q = 2,50 euro) voor 1 uur besloten we het risico om ontvoerd, bestolen en dood in het ravijn te belanden te nemen en sprongen we op het paard. Nou het was al een hele poos geleden dat ik op een paard heb gezeten, dus ik was dan ook spaans benauwd dat ik van het paard zou afdonderen. Na een tidje gereden te hebben, moesten we van paard wisselen en dus moest ik weer wennen aan een nieuw paard. Wij langs smalle wegen, stranden en uiteindelijk belanden we dan echt in de bergen. Heuvel op heuvel af, bochten naar lnks en naar rechts, steeds hoger en hoger. Gelukkig heb ik de liefde voor paarden nog wel een beetje in mijn bloed zitten, waardoor mijn band met het paard perfect bleek te zijn en ik met een gerust hart kon genieten van mijn eerste echte wilde paardentocht. Ik kan je vertellen, dat is ontzettend gaaf, geweldig en heerlijk om te doen! De gids, ws een ontzetten aardige man, die rustig de hele tour in stapvoets wou doen. Gelukkig, want in draf of gallop dat durven sab en ik niet.... Toch werd mijn Paard een beetje wilder en ging uit zichzelf maar in de draf. Toen dacht ik kom op elise, heb je zolang paardgereden, dan kan je de draf toch niet verleerd zijn en dus ik met een paard in de bergen, langs de afgronden in de draf. Gelukkig stopten het lieve beest meteen wanneer ik dat wou en was er dus niks aan de hand. Na een prachtige tocht, met prachtige uitzichten was het tijd voor een korten stop, om de paarden en onze billen te laten rusten. Leuk gekletst met de gids, die vertelde over zijn leven, met weinig geld en hoe anders dat is in Nederland. Over zijn gezin, zijn woonsituatie en zijn werk, kortom heel interessant. Op de terug weg vond ik het wel weer tijd voor een drafje, maar mijn paard rent vrolijk in galop verder!! In het begin was ik doodsbang, maar toen ik rustig mee deinsde in de galop voelde ik me als zorro op zijn paard!! Uitindelijk weer heelhuids in het dorpje aangekomen en hebben Sabine en ik de vriendelijke gids maar een flinke fooi gegeven, aangezien dit zoo goedkoop was en zoo geweldig was!!! Wij maar weer terug met de boot naar Panajachel, leuke guatemalteek ontmoet en een man uit Amerika die voor 3 maanden in Hilversum heeft gewoond ( tsjaa Holland is toch best populair merk ik hier). Ook bleek in de boot dat mijn hele broek door de wilde paardentocht gigantisch gescheurd was en ik hem dus echt niet meer kond dragen. ( dit was de enige broek die ik nog bij me had, op mijn spijkerbroek na....) Toen kwam de conclusie: Elise moet dan maar een goedkope broek vinden.

Zondag gingen we naar de markt in Chichicastenango, waar ik waarschijnlijk wel een goedkope broek zou kunnen vinden. Aangezien er al een kerel ons aansprak voor een shuttle naar chichi, besloten we dat maar te doen en dan terug wel de chickenbus te nemen. Nou prachtige rit naar chichi, maar ook ontzettend gevaarlijk, et dat verkeer hier en die schrepe bochten, pieken en dalen!!! In chichi aangekomen wij door de markt struinen, vol met prahctige kleuren en dingen... Ook broeken in overvloed, maar wat voor! Maarja ik heb nu geen geld voor dure replay broeken en zo komt het dat ik vanaf maandag rondloop in een gekleurde-gestreepte-linnen-guatemalteekse-pyama-pipo-broek rondloop!! Nou jullie zouden me moeten zien, want ik begin al aardig op een verwilderde reizigster te lijken!! haha.... wees niet bang, ik zorg dat ik weer als een prinsesje terug kom hoor!! Na de markt, maar de chickenbus gepakt en dat was natuurlijk nog 10 keer zo erg als in de shuttle. Weer berg op, berg af en de ene gevaarlijke bocht na de andere. Gelukkig ook dit keer veilig aangekomen en savonds lekker een visfileetje + patat + groenten+ soep+ brood voor nog geen 2, 50 euro!!! Tsjaa dat doen wij toch goed! Als afsluiter dan maar een overheerlijke brownie gekocht en lekker wezen slapen!

Maandag was de dag dat we weer verder moesten. Dus wij weer bepakt en bezakt op zoek naar de bus naar chichicastenango om vervolgens door te gaan naar Santa cruz del quiché. De plannen werden enigzins gewijzigd, aangezien de bus naar los enceuntros eerder kwam en een beste man ons vertelde dat dat veel sneller zou gaan. Nou dan pakken ze je tas alweer af, gooien het op het dak, zodat e geen andere keus hebt, dan instappen en hopen dat het inderdaad zo is. Wij komen aan in Solola, worden alweer bijna uit de bus gesleurd, met de melding dat we overmoeten stappen!! Gelukkig dragen al die kerels onze zware tassen van de ene bus naar de andere en zaten wij alweer paraat om naar het volgende dorpje te gaan. Ook hier precies hetzelfde verhaal en begint het gelukkig ook wel te wennen. Mannen die in je oor brullen waar je heen moet en vervolgens als een bezetene met die zware tas van mij als een dolle stier weg rennen! Op naar de volgende bus. Toen we na een verschrikkelijke reis ( we konden amper zitten en een guatemalteekse vrouw lag op mij schouder te slapen) van een uur aankwamen, kwamen er weer 10 mannen in onze oor brullen waar we heen moesten, tsjaa dat wisten we zelf nog niet eens....Dus Sabine brult terug: Uno momento ! En wij in een razendsnel overleg ( tsjaa al die busoverstappen moeten in een razendsnel tempo!!) maar besloten gelijk door te gaan naar Nebaj. Nou eeerst een uur wachen voordat die bus eindelijk weg gaat en toen 2,5 uur in een chickenbus. Dat wil je in je verschrikkelijkste dromen nog niet mee maken! Maarja, wij arme reizigers hebben geen andere keus en het voordeel is dat je gezellig met 50 guatemalteken en 2 hollandse meisjes in een bus zit! Ook met deze bus gingen we bergen op en bergen af, scherpe bochten naar links en scherpe bochten naar rechts. Totdat het meneer de busschaufeur waarschijnlijk niet snel genoeg ging en hij IN EEN BOCHT een vrachtwagen ging inhalen.......... En hetgeen waar ik de hele reis al doodsbang voor wa gebeurde: Recht tegenover ons een auto, die net op het nippertje remde, evenals de vrachtwagen die schuin op de helling stond en wij ernaast in een bus vol guatemalteken die het gewend waren en Sabine en ik nog nooit zo geschrokken zijn!! MIJN GOD, hoe haalt deze vent het in zijn hoofd om met mijn leven te gaan spelen??!! Noujaa inmiddels heb ik dus ook geleerd dat het leven hier bestaat uit risico´s nemen. De verder rit ging ongeveer hetzelfde en na een verschrikkelijk ( maar toch met ontzettend mooie uitzichten) 2,5 uur later kwamen we in een grauw grijs dorp terecht. Wij met al onze spullen maar weer op zoek naar een hotel, de eerste 2 waren te duur dus gingen we maar weer verder zoeken. Uiteindelijk een hotel gevonden, armoediger dan ooit, maarja ook ontzettend goedkoop, dus maar genomen! Wij het dorpje even bekeken, wat we niet echt heel tof vonden ( en de lonely panet maar roepen dat dit 1 van de prachtigste maya-steden is) en we werden ook door alle mensen aangekeken alsof we niet echt welkom waren. Dan eten zoeken, ook nog een probleem... Het hele dorp afgezocht, totdat we het bijna op wilden geven en maar droog brod wilden eten, bedacht ik dat we nog iets gezien hadden, toen we naar het hotel liepen. En dit bleek een ontzettend leuk reizigershol te zijn, met eten,drinken, hollandse tijdschriften, films, tv, muziek, internet, kamers, uitstapjes, spaanse lessen en wat al niet meer! Wij dus lekker gegeten en vervolgens zaten wij om half 8 alweer in onze kamer met een lange lege avond voor de boeg. Niks geen uitgaan, want in het donker hier over straat? Dat kun je denk ik beter niet doen. Zo komt het dat Sab en ik bijna elke avond om 9 uur liggen te slapen, maar er ook elke ochtend om 7 uur uitgaan. Zo ook vanmorgen om op zoek te gaan naar brood. Ook dat blijkt hier in Nebaj een groot probleem te zijn en dus zijn wemaar weer naar ons reizigershol gegaan, omdaar geroosterde broodjes met jam te eten. Nou dat beviel prima en hebben we ook even gevraagd over de tours die ze hier aanbieden. We hebben maar besloten om de tour naar de watervallen te doen en zo gingen wij om 10 uur smorgens met een vage gids naar de watervallen. Deze gids vertrouwde ik toch minder dan de andere en dus waren Sab en ik steeds goed op onze hoede. Eerst kwamen we langs de echte guatemalteekse huisjes + inwoners, wat al een foto waard was, maar helaas stellen ze dat hier niet op prijs en dus helaas voor jullie moeten jullie het doen met mijn uitleg! Tijdens onze wandeling, ontzetten prachtige natuur te bewonderen en ook de ouderwetse boeren, met schoffel en messen aan het werk. Net alsof je in een film zit! Uitindelijk angekomen bij de waterval, die ook ontzettend mooi was! Toen dachten Sab en ik dezelfde route weer teug te gaan, maar dat bleek niet waar te zijn. Hij nam ons mee door de bergen, de bossen en de open vlaktes, om vervolgens door een straatje te gaan met weer allemaal prachtige guatemalteken, die je aankijken alsof je van mars komt. De een is vriendelijk, de ander wenst je liever gelijk terug naar Mars. Na deze geweldige tocht de man vriendelijk bedankt, maar ook blij dat we van hem af waren, aangezien hij op 1 of andere manier mij een beetje de kriebels gaf. In het hotel maar even uitgerust en lekker droog brood met water zitten eten. Smiddags nog maar even naar de markt hier geweest, omdat we vonden dat we toch ook wat fruit nodig hadden. Nou wij hebben natuurlijk alweer een zwerver achter ons aan die geld wil. Wij maar nee roepen ( aangezien we geen kleindgeld hadden), maar dat bleek bij hem niet genoeg te zijn. Hij raakte ons aan en achtervolgde ons.... Bij een kraampje maar een meloen gehaald en de man dan toch maar een quetzal gegeven in de hoop dat hij ons met rust zou laten. Dit was echter niet het geval en Sabine dacht het goed af te handelen, door hem vriendelijk de hand te schudden en te vertellen dat hij nu echt weg moest gaan, totdat hij een zoen wou en sabine bijna in de houtgreep had. Sabine had de camera in haar zak, waardoor ze zich niet echt goed kon afweren, dus kwam ik in actie en heb de beste man ruw bij zijn arm gepakt en heel duidelijk gezegd dat hij ons nu toch echt met rust moest laten..... Zo dat ook weer gehad en mee gemaakt, in ons hotel lekker onze meloen met mijn zakmes open gesneden en opgegeten, om vervolgens nu alweer 2 uur achter een kut computer te zitten, met pijn in mijn rug en vingers van het typen... Maar ik wil jullie toch graag op de hoogte houden, dus ik hoop dat het lukt om dit ontzettend lange verhaal op internet te zetten. Jullie ontzettend veel succes daar! Wees niet bang, Sabine en ik redden ons wel!!

Guatemala week 3

Inmiddels alweer begonnen aan mijn laatste week op het project en dus jullie nog even vertellen over mijn 3de week hier in Guatemala.

Na de maandagnacht voelde ik mij dinsdag weer enigszins een beetje beter en ben dus maar weer aan het werk gedaan. Smorgens was dat nog vrij lastig, om met een half bonkend hoofd geduld op te brengen voor alle kindjes die heen en weer rennen, elkaar meppen, janken en vervolgens weer getroost moeten worden, maar okee de dag heb ik overleefd. Tijdens onze dagelijkse wandeling naar El Campo, lagen er gewoon 2 dode honden langs de weg weg te rotten. Echt te ranzig en zielig voor woorden en die arme kinderen van 3 jaar moeten dat elke dag maar aanzien. Ook kom ik elke dag langs een groep zwervers/dronkenlappen/verslaafden die met zijn allen leven van een bult afval en af en toe ook best angstaanjagend zijn!! Maargoed gelukkig worden we elke dag over de straat begeleid door onze aardige en betrouwbare Julio.
Smiddags hadden we een soort curcus in het hoofdgebouw van het project. Dit was ontzettend grappig, omdat we echt de meest kinderachtige dingen moesten doen ( met een ballon tussen elkaars rug de estafette doen bijvoorbeeld.) Ook werd ons uitgelegd hoe makkelijk je van afval leuke dingen kunt knutselen en hoe belangrijk het is de fantasie van het kind te laten spelen en dus niet zeggen dat het bijvoorbeeld fout is als een kind een paarse koe maakt. Kortom weer veel geleerd. Dinsdag tijdens de terug rit in de bus werd mij ook ineens duidelijk dat ik mijn leuke new-yorkse toneelvriend waarschijnlijk nooit meer zou zien.... Met een hasta nunca ( tot nooit) verliet hij de bus. ( hij gaat 2 dagen met zijn moeder en broertje reizen en zijn ex-vriendin komt deze week hierheen om samen met hem te reizen.) Nou, wat is het toch fijn om vrienden te maken als ze al zo snel er weer vandoor gaan.
Dinsdag avond had ik alweer zin om op stap te gaan, maar aangezien het hele huis zo´n beetje moe was en had besloten om niet op stap te gaan, maar een film te gaan kijken leek dat ons ook het beste idee ( alweer een verhaal gehoord over een overval met pistool en al, toch merk ik er zelf echt niks van, maar hebben Sab en ik maar wel besloten alleen nog met een groep naar huis te gaan, of een tuuc-tuuc te nemen.) Helaas was de film niet gelukt, aangezien onze gastmoeder geen dvd-speler meer had en de mensen van de bioscoop onze film niet konden en wilden draaien. Uiteindelijk ergens maar brownies gegeten, omdat dit ook de laatste avond was van onze huisgenoot Gail ( U.S.) en daarna maar lekker wezen slapen.

Woensdag weer naar het project, met als hoogtepunt van de dag weer het wassen van de kinderen! Deze dag ook maar even wat foto´s gemaakt, aangezien ik ook deze kinderen alweer bijna mee naar huis zou willen nemen. Vandaag heb ik ook voor het eerst een rat gezien in ons gebouw! Nou en dat zijn niet zomaar ratten, dat zijn bijna katten!! Zo groot als ze zijn. Ook heb ik ontdekt dat ik een speciuale gave heb, want elke keer als ik een kind in me handen houd en ook maar een beetje heen en weer wieg vallen ze al in slaap. Ook vandaag weer alle hoofden ontvlooid, poepspetters in het rond zien gaan, huilende kinderen getroost, weer 100 keer gezegd en uitgelegd dat ze niet mogen slaan, maar ook ontzettend veel lieve en lachende gezichten gezien. Woensdag avond was het voor Sab en mij maar weer eens tijd om vroeg te gaan slapen, totdat onze leuke huismoeder vertelde dat wij een werkende TV op onze kamer hadden. Wij dus maar even zappen en kwamen toen plots in een dikke thriller terecht, met als onderwerp een psychopatisch vriendje.... Goh lekker onderwerp als je bedenkt dat ik ook zo´n soort Guatemalteek achter me aan heb.

Donderdag alweer onze laatste dag van deze week op het project. Mijn lerares vond het jammer dat ik vrijdag niet kwam werken, maar geloof me na 4 dagen van bijna 6 tot 6 aan het werk zijn ben je echt wel toe aan een lang weekend!! Dus deze dag nog even alles op alles gezet en zelfs privé voetbaltraining gegeven aan een kereltje van 3 jaar. Hij werd als enigste pas later door zijn moeder opgehaald, dus ik dacht laat ik hier eens een nieuwe frank de boer van maken! Nou met zijn schoptechnieken ging het redelijk, alleen de kopballen willen nog niet echt lukken. Donderdag middag thuis aan gekomen ging ik mijn portemonnee eens even voor de grap inspecteren en kwam ik erachter dat er ineens 30 dollar mistte.... Ik overal zoeken en Sabine vragen, die daarop ook haar portemonnee te voorschijn haalt en 20 dollar mist. Wij snappen er niks van, dit kan toch niet?? dit zal toch niet?? Maar wij gebruiken die dollars echt nergens voor, dus tsja het moet wel dat er in onze kamer is rondgesnuffelt en dat iemand zijn handjes niet thuis kon laten. MAAR WIE?? Wij met ons probleem naar onze gastmoeder, die helemaal geschokt is en het zelf ook niet snapt, maarja onze toillet was stuk en onze gastmoeder had de sleutel én er is een kerel in onze kamer geweest die onze toillet heeft gemaakt. Dus onze gastmoeder vertelde dat het haar verantwoordelijkheid was en dat zij dus alles terug zou betalen, mocht de dader niet gevonden worden, maar we moesten ook weten dat dat voor haar veel geld was en dat we het geheim moesten houden, enz enz. Kortom weer lekker drama in het huis! Nou wij toch maar weer op stap, maar toch een beetje vreemd gevoel dat iemand dus zomaar in mijn tas en portomonnee heeft zitten snuffelen!
Het uitgaan daarintegen was weer super gezellig! Sab en ik weer lekker aan de goedkope cuba libres ( Cola + rum) maargoed omdat ze zo goedkoop zijn heb je bijna geen alcohol en merk je er dus ook geen reet van, totdat we een echte bestelde, omdat de lady´s night afgelopen was en toen viel die toch wel wat zwaarder. Deze avond gezellig met onze deense mike doorgebracht en een vriend van hem: Ravy, ook uit New-york en je gelooft het of niet hij werkt voor de TV !!! Ik meteen mijn hele actie plan maar op tafel gegooid en wie weet kan ik via hem aan een leuke comercial komen. Maargoed toen moest ik eerst wel wat van mijn toneelkunsten laten zien, nou in een overvol café gaat dat natuurlijk niet echt lukken. Ook kwam ik mijn leuke guatemalteekse stalker weer tegen die het tijd vond voor een date! Nou dat dacht ik dus maar even niet en heb me er weer onderuit geluld en gezegd dat ik het te druk heb. Nou dan komt er een heel verhaal dat hij naar nederland gaat en dat we daar misschien kunnen afspreken en dat hij dan een huis voor mij heeft in Amsterdam, met alles er op en er aan. En als klap op de vuurpijl verteld hij doodleuk dat hij het weekend naar Monterrico gaat, toevallig dezelfde plek als waar Sab en ik ook heen zouden. Nou ik geloof er alweer geen reet van en ga snel weer veilig bij de andere mannen en sabine staan. Aan het eind van de avond nog bij Ravy thuis bananenbrood gehaald ( dat is zoooo lekker!!) En uiteindelijk maar lekker gaan slapen. Vrijdag werd Sab helaas wakker met een lichte kater, terwijl ik me echt nog nooit zo springlevend heb gevoeld. Vandaag de dag onze trip naar Monterrico geregeld, naar de Guatemalteekse markt geweest, geld gefixt, foto´s gemaakt en een beetje rondgekeken in Antigua en om 3 uur de trip naar het kruis gemaakt. Deze tour is geheel gratis en dat terwijl er 2 agenten mee gaan en er ook nog eens 2 zwaar gewapende kerels tijdens de tour staan te wachten, dit allemaal omdat het gevaarlijk zou zijn. Nou of het ligt aan mij, dat ik het gevaar niet zie, of niet wil zien.... maar volgens mij valt het allemaal wel mee. Hoe dan ook uiteindelijk na een korte, maar heftige klim de top bereikt waar een prachtig uitzicht over Antigua te zien is. Helaas voor de foto´s was het toch te bewolkt om de mooie vulkaan achter Antigua te zien.
Daarna nog maar even een heerlijk bananenbrood gekocht, voor onze weekendtrip en savonds beetje tv gekeken en vroeg wezen slapen.

Zaterdag was het dan zover, er stond weer een trip voor de boeg. Wij netjes om 8 uur buiten staan wachten voor onze shuttle, komt dat stomme ding om 9 uur nog eens aanzetten. ( het hele huisraad ging al bijna op de scooter naar de travel agency om te klagen, toen ze de telefoon niet opnamen.) En jaa raad eens wie er breed glimlachend in die shuttle zat..... Mijn leuke guatemalteekse stalker!!! Met een vrolijke goeiemorgen ( jaa hij heeft nog wat geleerd van zijn nederlandse vriend) en een : Do you believe me now?! Gingen we dan op pad. Nou jullie begrijpen dat bij Sabine en mij de lachstuipen weer omhoog kwamen, helemaal omdat hij 2 hele apparte vrienden bij zich had ( 1 was volgens mij de jongen uit amsterdam) en hij dolenthausiast was dat hij dit weekend ´samen´ met mij kon doorbrengen. Toen we dan ook eindelijk na een prachtige rit ( met wiebelende pond over een raar kanaal en al) aankwamen was de vraag ook: Do you want to sleep with me tonight ?? OKeeee wie denk jij wel niet dat je bent, en wie denk je wel niet dat ik ben!!! Nee dus, wij fixen ons eigen hotel wel. Hierop vertelde hij ons als een echte tourguide waar het strand was en wat nog meer een leuk hotel was, maar dat hadden wij natuurlijk met onze lonely planet allang gevonden! THANX MAN!! Wij dus maar naar ons hotel en gelukkig was er nog een goedkope kamer vrij. En weer kwam de guatemalteek langs, omdat hij zogenaamd op zoek was naar vrienden.... Sab en ik de boel maar even verkennen maar toen kreeg sab ontzettende hoofdpijn en zijn we maar naar onze kamer vertrokken. De hoofdpijn van Sabine ging helaas maar niet over en zo kwam het dat ik in mijn eentje op pad ging om de boel te verkennen. Nou 100 hola-roepende-mannen en 1iutnodiging voor een houseparty later maar weer terug gekeerd en Sab wakker gemaakt voor een hapje. Nou dat hapje was meer dan lekker, voor weinig geld dus dat kwam weer goed uit. Toen voelde Sabine zich enigszins iets beter dus wij maar weer even de straat op, die vol zat met guatemalteken en dronken cowboys!!! Helaas zat een avondje stappen er niet in ( sab was echt ziek en in mijn eentje durfde ik niet zo goed)
Zondag dus maar sabine de hele dag in bed laten liggen en mezelf vermaakt bij het zwembad en het strand. Het was helaas zoooo heet dat ik zweette als een otter en dat ik binnen een half uur alweer bijna verbrand was. Toen de terug reis maar gaan regelen, aangezien Sabine er niet beter van werd en ook in de kamer bloedheet was. ( we sliepen weer op stenen bedden, met té dunnen matrasjes en een rieten-palmen dak, maar het was weer geweldig!) De terug reis was verder prima en savonds maar eindelijk ons lekkere tonijnhapje gegeten waar we zo naar verlangden ( inmiddels met wat buikkrampen en wc-beurten later is het er allang weer uit, maargoed....) Thuis aangekomen werd ik alweer uitgenodigd om een film te gaan kijken met de andere huisbewoners, wat uiteindelijk eindigde in een lekker italiaans restaurant, wat overigens ook erg gezellig was. Mike en charlotte hadden dit weekend de grootste vulkaan beklimd, dus die waren zo dood als het maar kon en ook Sabine ligt tot heden aan toe nog steeds ziek in bed ( ze heeft ongeveer hetzelfde als wat ik had en het gaat gelukkig al iets beter!)

Vandaag dus alleen naar het project geweest, maar zo wel weer een leuk noors meisje leren kennen en me weer eens verdiept in de andere mensen van het project. Vooral onze andere coördinator: Kevin is echt een leuke vent, met goede grappen. Deze week zitten we namelijk opgescheept met een groep canadezen die niet normaal engels praten en ook geen spaans kunnen, dus dat wordt nog wat!! Verder heeft het vandaga ontzettend geonweerd, geregend en is het dus kortom gewoon kut weer!! Ja, jullie lezen het goed ik zit vandaag dus ook in het pokkeweer!!

Dit weekend vertrekken Sab en ik richting Panachel, om vanuit daar naar Lago de atitlan te gaan, chichicastenango en misschien Nebaj.
Vervolgens gaan we weer terug naar Guatemala-city, om vanuit daar naar Rio dulce te vertrekken en Livingston. Na daar een tijdje hebben rondgekeken vertrekken we verder naar Flores en natuurlijk Tikal en daarna gaan we alweer door naar Mexico.... Kortom ons echte reizen begint vanaf dit weekend, maar eerst deze week nog maar eens afmaken. Ik zal proberen om ook tijdens mijn reizen jullie op de hoogte te houden, maar of dat lukt..... dat zien jullie dan wel weer!
Heel veel succes met alles en tot mails!

Guatemala week 2

Dag mensen, hier dan een zieke elise vanuit het zonnige Guatemala, om jullie vaste lezers dan toch nog op de hoogte te brengen van mijn wekelijkse avonturen!!

Laten we beginnen bij maandagavond. Na ons hele jungle avontuur in semuc champey dachten Sabine en ik eindelijk lekker te kunnen slapen in onze nieuwe, grotere kamer. Nou ik had natuurlijk alweer de deur gemolt, waardoor die niet dicht kon en dus ook elk gespuis die avond bij ons naar binnen zou kunnen komen....
Ook hoorde ik alweer van alles ritselen onder en achter mijn bed, dat ik Sabine alweer smeekte om bij mij in bed te komen slapen, maargoed uiteindelijk besefte ik dat het Sabine was, die dit keer op het geplastificeerde ritselbed lag..... ( jaa ik moet altijd even wennen als ik op een nieuw plekje slaap)

Dinsdag was even een andere dag dan normaal. Aangezien hier pasen een gigantisch gebeuren is, waren Sabine en ik de hele week vrij van ons project. Maargoed, omdat wij hier maar 4 weken zijn wilden we onze handen wel ergens anders uit de mouwen gaan steken, en dat kon!
Wij werden geplaats voor 3 ochtenden in een tehuis, vlak bij Antigua voor kinderen van ouders met alcohol problemen, sexueel misbruikte kinderen, verwaarloosde kinderen, kortom de meest erge gevallen die er hier rondlopen!! En dat vonden wij toch ook best wel heftig, aangezien wij totaal geen ervaring hebben met dat soort kinderen en Gita ( het deense meisje) al bijna bestolen was van haar geld door die meisjes die daar wonen. Maar oke, wij zijn natuurlijk niet door 1 ding uit het veld geslagen. Dus dinsdag ochtend op naar het project. Prachtig gelegen binnen stevige muren, met zwembadje, speeltuintje en leuke huisjes in vrolijke kleuren op een rij. Zo op het eerste gezicht niks aan de hand. Maar zodra je verder loopt zie je kinderen je angstig of fals aankijken en de ene keer erg vriendelijk de andere keer ontzettend kwaad. Nou gelukkig werden we wel ontzettend vriendelijk begroet door de leider van het project ( die bleef gelukkig ook vriendelijk). En we konden wel helpen bij Javier in het huis van de kleinste jongens. Nou daar zaten we dan bij Javier, die ons amper begroette, samen met een oude vent uit schotland en een groep kinderen van 4 tot 12 jaar en ik geen idee had wat ik kon verwachten..... Gelukkig gingen we een tocht doen en hoefde ik alleen 3 kinderen onder mijn hoede te houden, noujaa alleen.... De ene keer waren ze lief, maar de volgende keer krijg je bijna een mep en als ik zeg dat ze niet met hun handen buiten de raampjes mogen hangen worden ze al helemaaal kwaad. OKee gezellig jongens een tripje naar het speelpark!!!
Daar aangekomen met de hele kinderclub van ons project. Was het alweer een dolle boel en werden Sabine en ik uitgenodigd om mee te doen met voetbal!! Nou ik maar denken dat voetbal de enigste sport was die ik misschien nog een beetje kon... HO MAAR! Dus niet! Alle jongens renden van de ene naar de andere kant, de bal vloog overal, behalve naar mij en het zand, modder bereikte mij dan weer wel! Uitindelijk maar zo geluld dat ik in het doel kon staan en even kon uitrusten, totdat de bal met en snelvaart op me af kwam en ik hem natuurlijk door liet.... tsjaa zo maak je natuurlijk ook geen vrienden.
Smiddags waren er nog georganiseerde activiteiten en heb ik maar zo vrolijk mogelijk mee gedaan, omdat 2 puber meisjes nergens zin in hadden en alles maar stom vonden. Ik weer met me goede spaans maar een beetje een gesprek proberen aan te gaan, maar denk je dat het goed gaat, dan lopen ze ineens weg of zeggen niks meer. Ook hier in Guatemala kennen ze het hele idee van de Piñata´s en ook die waren in huis gehaald. Dat was natuurlijk weer lachen, gieren en brullen. Aan het eind van de dag werd het me allemaal een beetje duidelijker hoe sommige kinderen in elkaar zitten en ook hoe het er hier aan toe gaat. Toch bleef Javier, de leraar ( ´´vader´´ stil zwijgend met schele ogen naar ons kijken en heeft werkelijk de hele dag niks meer gezegd dan hola en adios. Noujaa, wij hebben een leuke dag gehad, of hij ook blij was met onze hulp?? Ik weet het niet.
Totdat we savonds weer eens op stap gingen en ik daar ineens onze Javier tegen kwam. Nou een omhelsing en begroeting zoals ik hem nog nooit heb gehad en die kerel begon ineens te praten!! Bijna de hele avond hebben we alle vooroordelen van mij en hem doorgespit en bleek hij ook nog eens een vriend te zijn van de jongens die ik al eerder had ontmoet! Nou mijn idee over Javier was ineens weer veranderd, wat een geweldige vent, helemaal hoe hij elke dag weer met die kinderen om gaat. Natuurlijk moest ook hij zijn salsa moves laten zien, waardoor ik weer de hele avond in een soort houdgreep gesetteld was, maargoed het was weer een gezellige avond en weer meer te weten gekomen over de guatemalteken en zijn gewoontes....

Woensdag gingen we weer naar het zelfde project en gebeurde waar ik al bang voor was. Javier negeerde ons weer compleet! Maar voor hem ben ik niet op het project, dus maar met de jongens geknutseld, geschildert en liedjes gezongen aan de rand van het zwembad.... Uiteindelijk was er verder niet echt veel te doen en vertelde Javier ons ( jaja het waren wel 2 hele zinnen!!) dat we wel naar huis mochten als we wilden. Nou zo gezegd zo maar gedaan, de jochies gedag gezegd, javier en de andere vrijwilliger bedankt en op in de bus naar huis.
Smiddags lekker gegeten, gedoucht en toen stonden onze huisvrienden alweer klaar om met ons naar het voetbalstadion van Antigua te gaan!! Het was de wedstrijd die al een tijdje gepland stond, maar steeds weer uitgesteld werd ( tsjaa ook hier zijn ze niet zo van de afspraken). Maar ik kan je vertellen een voetbalwedstrijd tussen Antigua en Guatemala-city is bijna net zo erg als een finale wedstrijd van het WK tussen Duitsland en Nederland. Wat een geschreeuw, gejoel en gescheld, niet normaal!! En wij nederlanders, denen, duitsers, noren enz deden natuurlijk leuk mee! Nog een relletje tussen door en uiteindelijk maar toch won Antigua dan met 1-0 !!!!

Donderdag hadden we dus een lekker vrij dagje. Maar toch genoeg te doen. Aangezien we een hoop dingen wilden fixen om ons verblijf hier nog aangenamer te maken. Bijvoorbeeld de was. Nou dat was nogal een hoop en aangezien we hier niet een leuk ouderwets wasplekje hebben, brachten we het maar naar de wasserette in de hoop dat onze kleren weer heelhuids er uit zouden komen. Ondertussen al onze digiatele foto´s maar op cd laten zetten, voor het geval onze camera toch gejat zou worden. ( toch wel leuk dat we dan de meeste kiekjes nog hebben) Verder nog even geshopt ( wat weer een leuke kleren, maarja daarvoor ben ik hier ook niet) en de lonely planet van Guatemala maar gekocht, aangezien we hier zeker nog gaan rondreizen en zo´n boek wel ontzettend handig is!! Hier en daar nog een paar foto´s geschoten en weer een optocht gezien en uiteindelijk met onze was en al in de mac-donalds beland voor een heerlijk ouderwets sunday ijsje, tenminste dat dacht ik. Het ijs ben ik sowieso al niet zo weg van en de caramel hier was ook niet echt te eten, dus jammer!! Hadden we toch beter een chocolade taart kunnen kopen! Thuis aangekomen weer met de hele mikmak gegeten en zijn Sabine en ik voor de tv gaan zitten om passion for christ te kijken... Nou dat hadden we misschien beter niet kunnen doen, want het was zooo gruwelijk dat Sabine dacht dat jezus in onze badkamer aan het tiolleteren was!!!!!!! ( het was 1 van de schoonmaaksters, die niet wist dat sabine en ik daar nu sliepen...Pffff ) Savonds weer met het hele stel op pad naar de kroeg en Sabine en ik liepen ertussen met onze gedachten in een beetje mysterieuze stemming na de hele kruiziging van Jezus en al die optochten en enge muziek hier. Maar eenmaal in de kroeg was het alweer over. 1 en al gezelligheid alleen je raad het al Sabine en ik hadden ontzettend zin in een pizza. Maar gierige hollanders dat wij zijn hebben we natuurlijk weer te weinig geld mee genomen en smaken de drankjes toch ook wel lekker. Dus wij maar glimlachen en loeren naar de pizza van de overbuurman, maar helaas dat werkte niet. Totdat er 2 heerlijke stukjes pizza achter de bar gewoon koud stonden te worden!! Wij vragen hoe duur het was, helaas te duur! Uiteindelijk de knoop door gehakt en wilden we samen met een ontzettend leuke vent uit New york ( Pharell, social worker, vegetarisch en wil acteur worden, god waarempel hij lijkt wel verdacht veel op mij!! ) een pizza gaan kopen. Weer helaas want inmiddels was de keuken dicht. Toch zag ik nog steeds die stukjes pizza liggen en heb ik de stoute schoenen aangetrokken en de barman het hele verhaal ( ooow we hebben zoooo zin in een stukje pizza!!!) in mijn beste spaans verteld. Nou hij als speedy gonzales die pizza opwarmen en daar zaten Sab en ik dan eindelijk lekker te smullen van onze pizza!! Wij nog vragen hoe duur het was, maarja daar deed die man zoo vaag over dat wij natuurlijk ook niet met ons geld gaan zwaaien en dus maar fooi in de fooienpot hebben gedaan en 100 keer hebben bedankt! Verder de hele avond gezellig met Pharell gekletst ( wie weet plak ik er nog een jaartje toneelschool achteraan in New york, aangezien hij met mij romeo en julia nog wel eens wil spelen en wij de gezamelijke passie hebben om ooit nog eens op het witte doek te verschijnen. Even voor de duidelijkheid: Dit is niet de man van mijn dromen, maar een aardige kerel met blond haar, blauwe ogen 4 oorbellen en een bril! ) En kwam ik weer mijn oude vertrouwde guatemalteek tegen die dit keer boos op mij was..... FIJN!! hij beweert dat ik alleen met hem praat als ik dronken ben.... ( woensdag middag was ik hem en een vriend van hem tegen gekomen en vroeg IK heel vrolijk hoe het ging en antwoorde hij maar een beetje stilletjes, goed.) Nou voor dit soort onzin heb ik geen tijd en al helemaaal niet voor jou! dus adios! De new yorker helemaal lachen om het hele verhaal en 2 seconden later stond ie alweer achter mij in me oor te fluisteren hoe veel het hem speet, bla bla bla...... nou toen kwam sabine met haar grote mond: Order me a pizza, or leave!! Nou dat schoot hem in het verkeerde keelgat en weg was hij.... Wij met zijn 3en natuurlijk weer dikke pret. Nou toen begon ineens het gezeur...ik kreeg last van mijn keel. Iedereen wilde aspirines halen, omdat ik mee moest naar de optocht midden in de nacht, maargoed uiteindelijk een half uur in de kou staan wachten op onze grote huisvriend mike, die ruzie had met zijn vriendin/scharrel van hier.... Uiteindelijk iedereen maar gedag gezegd en lekker naar huis gegaan om te slapen.

Vrijdag was het echter mis... Ik voelde me niet helemaal okee en tijdens de grootste processie, waar we dagen op hebben zitten wachten, zoo mooi jezus op een kist uit een kerk, met ongeveer 100 mensen die die kist dragen viel ik elise slangenberg bijna flauw tussen 1000 mensen en ik kon geen kant op!! Het kots kwam bijna naar boven, ik werd witter en witter, me benen trilden en al mijn huisgenootjes als een soort bodyguards om me heen.....Op zoek naar de uitgang! Uiteindelijk heb ik het overleefd, maar heb ik het hele weekend bijna met 39 graden koorts in bed gelegen en dat terwijl ik allerlei afspraken had met pharell, sabine en geert en de guatemalteekse tourguide om de vulkaan te gaan beklimmen.... Jaa jammer dan. Het hele huis was half in shock dat ik alweer 24 uur achter elkaar aan het slapen was, maar sabine stelde hen gerust dat ook als ik niet ziek was, heel veel kon slapen. Zondag ging het iets beter en dus savonds maar een eet tentje opgezocht ( we krijgen dan niet te eten bij onze gastmoeder) Waar ik alleen de salade bestelde en de ober me aankeek alsof ik gek was en graag wou weten waar dit soort gekke mensen dan wel vandaan zouden komen, nou uit HOLLAND natuurlijk! En na deze maaltijd, wat me toch wel goed deed na bijna 2 dagen niet gegeten te hebben....Maar weer opweg naar huis. Nou ik liep als een zombie ingepakt in sjaal en vest met capuchon op samen met sabine, als een oude vrouw met reuma ( jaa die vulkaan heeft wat spierpijn achter gelaten) door de straten van Antigua, bang dat we weer een pistool op ons hoofd zouden krijgen, maar nee hoor wij krijgen nog steeds mannen achter ons aan die met ons willen dansen of gezellig kletsen... wat een leventje hier toch!

Vandaag niet wezen werken, maar lekker op internet gezeten, gestoomd ( op aanraden van mijn lieve moeder, nooit geweten dat ze er hier ook aan deden, maar mijn gastmoeder wist meteen wat ik bedoelde) Met de kleine sharon gespeeld, wat gelezen, muziek geluisterd en onze kamer is eindelijk schoon gemaakt wat er voor zorgt dat ik straks in een schoon bedje weer helemaal beter kan worden!!

OOOWJAAA ATTENTIE LIEVE MENSEN!!!
Jullie wisten natuurlijk al dat ik gezellig bij jullie in Groningen blijf, maar zijn er ook al mensen die heeel lief en heeel hard op zoek zijn naar een leuke kamer voor mij??? Of een leuk appartementje, aangezien sab en ik er wel aan toe zijn om samen te wonen ( we lijken af en toe net een bejaard getrouwd stelll ) Tips, connecties alles is welkom!! en succes daar in het Holland!! Dikke kus