Dag mensen daar ben ik dan weer, bruin verbrand van een heerlijk, maar ook vermoeiend weekend Livingston....

Eerst over vorige week maar even: Na mijn internet sessie om jullie op de hoogte te houden, gingen sab en ik lekker in ons reizigershol eten. Het ging alleen allemaal een beetje raar.... Sabine zat met haar handen per ongeluk tussen de ober zijn benen, omdat er een lepeltje viel, onze voorgerechten werden geserveerd als nagerechten en ik krijg een fluisterstem in mijn oor gedrukt van de ober, of ik het kaarsje wel even aan wil steken.... Hmmm, okee! Na het eten, weer als de wiede weerga naar ons hotel, waar we op straat alweer aangesproken worden door een man in een auto... Maargoed, gewoon hola roepen en stoer doorlopen doet wonderen!

Woensdag gingen sabine en ik weer lekker ontbijten in het reizigershol, om vervolgens onze reis verder te maken naar Santa cruz del Quiché. Na het ontbijt wij weer bepakt en bezakt voor de laatste keer Nebaj door, het kan zijn dat ik het me verbeeld heb, maar volgens mij waren de guatemalteken blij dat wij weg gingen. Bij de bus, tas maar weer op het dak en weer een plekje zoeken... Dat was dit keer een gigantisch probleem, aangezien de bus stampend vol zat! Sabine kon gelukkig nog een plaatsje vinden ( met haar lengte kun je ech5t niet in deze bussen staan) En ik wurmde me maar tussen de mensen, om een beetje houvast te kunnen zoeken. Toen kwam er een kerel aan, die brutaal roept dat sabine op zijn plek zit... Sabine vraagt waarom dit zijn plek is en ik wil ook al bijna me mond open trekken, totdat ik alle guatemalteekse ogen op me gericht zie en me bedenk dat dat hier misschien toch niet zo´n goed plan is. Ik hou wijs me mond en Sabine houd zich ook maar rustig en gelukkig heeft sab een aardige man naast zich die zegt dat de beste man maar weg moet gaan, want dat Sab er zit. Nou Sab heeft gelijk weer genoeg spaanse gesprekstof voor de hele rit, dat snap je! Tijdens de bus rit, werd ik van links naar rechts geslingerd en zat ik verstrikt tussen de mannen, gelukkig waren ze redelijk vriendelijk en had ik weer een leuk contact met een ontzettend lief kindje. Tijdens een lange wachtpauze, aangezien er weer aan de weg getimmerd werd, verteld sabine mij dat er 10 Q uit haar broek weg is.... Dit is iets meer dan een euro, maar hier kunnen we daar toch weer 30 bananen van kopen! Wij dachten dat 1 van de jongens die vlakbij sabine stond het misschien uit haar broek had gehaald, maar het bleek dat het op de grond lag en die jongen het doodleuk voor mijn ogen weg kaapt... Tsjaa dan kun je er nog wat van zeggen, maar hoe maak ik een guatemalteek nou wijs dat dat mijn geld is?? Dat is ben ik bang een verloren zaak, dus ach weer 10 Q armer..... Uiteindelijk dit keer zonder ongelukken aangekomen in Santa cruz del Quiché, waar de mannen van hotels, bussen en tours alweer in de wachtrij stonden. Wij maar glimlachen en No, gracias zeggen en snel weg rennen om een hotel te zoeken. De eerste drie, waren ontzettend goedkoop, maar ook ontzettend ranzig en zagen er niet echt betrouwbaar uit, dus zo zaten sabine en ik in een luxe hotel voor 1 nacht, met prive badkamer, lekkere grote bedden én... KABEL TV, waardoor wij lekker de herhaling van Ajax- FC Groningen, + een leuke film konden kijken.! Smiddags zijn we santa cruz maar even wezen verkennen, ook hier weer markt en een groot feest in het park. Zo zie je maar weer dat het geluk ons toch best vaak komt aanwaaien. Mannen en vrouwen in een soort carnavals pakken, uit de oertijd heftig dansen op keiharde muziek. Lekker in het zonnetje, was ook dit weer een fatastische dag! Savonds gingen we op zoek naar een eet tentje, en kwamen we bij een man die ontzettend blij was dat wij wilden eten en dus speciaal voor ons een vegetarische maaltijd voor 2 euro in elkaar zou draaien. Nou prima deal, dus dat moeten we maar doen. Soep, brood en een bord vol groenten en rijst, en sab en ik maar hopen dat we er niet ziek van zouden worden, aangezien het niet echt een restaurant was... Ook het water kwam niet uit een fles, maar had hij zelf op een vuurtje geprutteld. Tsja, weer een risico,maar uiteindelijk goed afgelopen en de beste man zat werkelijk waar aan onze voeten!! Zooo aardig, daar kunnen nog een hoop mensen wat van leren! Na een korte babbel en een dankjewel, leek het ook hier beter om maar vroeg in het hotel te zijn. Lekker filmpje gekeken en om 9 uur zaten wij al in dromen land.

Donderdag ging smorgens om half 4 de wekker... Wij moesten in het pikkedonker op een busstation wachten, op de bus naar Guatemala-city. Wij wachten en wachten, ondertussen kwamen zwervers langzaam schuivelend onze kant op, de zwerfhonden waren er ook gezellig bij en ion onze vestjes was het sterfends koud zo in het holst van de nacht. Na een kleine 20 minuten kwam er een bus, maar helaas niet onze bus. Ondertussen kregen we het kouder en kouder en ook de sfeer werd er niet aangenamer op...... Uiteindelijk, toen wij het bijna op wilden geven en een andere bus wilden pakken, kwam daar in de mist, luid toeterend, met lichtejs aan alle kanten ( het was net de kerst reclame van de coca-cola vrachtwagen!) onze bus naar Guatemala-city aan! FIJN! Wij snel een plaatsje zoeken en het een beetje warm proberen te krijgen, dit was nogal moeilijk, totdat er een man met een gigantische wollen jas naast me ging zitten... Deze reis vooral veel geslapen en verliep verder ook prima! In guatemala-city uitgestapt, om vervolgens de taxi te nemen naar ons volgende bus station. Daar snel een kaartje kopen, de bus in en weer verder slapen. Gelukkig was dit een betere bus. Na een kleine 7 uur, waren we eindelijk in Rio Dulce. Hier ook weer mannen die zaten te brullen en maar met 1 mee gelopen naar een hotel, wat in prima staat is. Daar een kamer geboekt voor 1 nacht, Rio dulce verkent. Niet heel bijzonder, maar toch wel leuk om even geweest te zijn. Savonds lekker gegeten aan het water en kregen we een uitnodiging om ergens wat te gaan drinken met een club jongens, maar maar afgeslagen, aangezien we dan met hun mee in de auto moesten en wij ook behoorlijk gaar waren van al het reizen en de volgende dag weer vroeg op moesten.

Vrijdag morgen gingen we naar het kasteel van San felipe. De hele geschiedenis laat ik nu even voor wat het is, maar Sabine en ik waren smorgens om 8 uur al weer fris aan de wandel, noujaaa het is hier zooo benauwd en snik heet, dat al het vocht wat je in je lichaam hebt zitten, er ook meteen weer uit komt...... Maargoed wij wandelen vrolijk verder en komen uiteindelijk bij het kasteel aan. Leuk om alles te bekijken en prachtig uitzicht over de rio dulce en lago de izabal. Een man laat ons de ondergrondse gevangenis zien, maakt een foto en verteld een beetje over wat er hier gedaan werd en waar alles voor diende. Na het bekeken te hebben, even uitgerust om vervolgens een bootje te zoeken, die ons weer terug kon brengen. Dit bleek helaas niet te lukken, zodat we op goed geluk maar voor een winkeltje bleven wachten op een shuttle. Deze kwam gelukkig na enkele minuten opdagen en zo waren sab en ik weer veilig terug voor nog geen 20 eurocent! Hier onze spullen gepakt en een andere boot genomen naar Livingston. De beste man van de boot vertelde ons dat we om half 12 zouden vertrekken, maarja het is hier guatemala, dus vertrokken we pas om half 2.... Nog een paar andere backpackers ontmoet, maar ook dit keer niet helemaal onze types.... In de boot, weer prachtige natuur te zien, vogel eiland ( met de bekende aasgieren uit Jungle boek, die Sab en ik altijd na doen...), een warm water bron, leuke guatemalteekse houten/rieten huisjes, vrouwen die in de rivier hun was doen en ga zo maar door. Een geweldige tour, om vervolgens in Livingston te worden begroet door een mengeling van Guatemalteken, caribische mensen en afrikanen! Heel anders dan de rest van Guatemala, omdat je hiervan toch wel echt het caribische gevoel krijgt!! Wij op zoek naar een geschikt hotel en zo zaten wij lekker aan de drukke, maar super gezellige hoofdstraat van Livingston, met hangmat en leuk uitzicht over de straat. Wij waren helemaal enthausiast over deze plek, zo grappig om allemaal zwarte mensen te zien! En in tegenstelling tot onze vorige plekken, waren ze super aardig! Wij maar even de buurt verkend, lekker gegeten. ( eindelijk weer vis, voor weinig geld!!) Tijdens ons eten, werden we muzikaal begeleid door een heuze garifuna ( dat is de taal + ras van de zwarte mensen hier) band! een dronken opa, zingt en brult alsof zijn leven er vanaf hangt en de djembés trommelen gezellig mee. Na deze show kwam de leuke opa, met zijn kleinzoon maar ven een praatje met ons maken. Nuo opa zat al bijna op mijn bord en de alcohol kwam bijna zijn oren uit, maar oke we blijven maar aardig doen en Sab had alweer een date met de kleinzoon, helemaal toen hij zag hoe lang ze was. Wij maar vriendelijk bedankt en gezegd dat we vroeg gingen slapen, aangezien we een tour van 6 uur wandelen wilden doen.

Zaterdag ochtend wij dus naar de travel agency, om te wachten op onze tourguide! Nou het was een leuke zwarte man, die ontzettend enthausiast ons in het engels begroeten, met de echte groet van Livingston ( zo´n leuke neger/mannen groet !) Nou jullie begrijpen dat Sab en ik alweer helemaal enthasiast waren over deze kerel en ondertussen toch ook erg moesten lachen, om zijn enthausiasme! Samen met 2 mensen uit de chicken-republiek ( het ligt bij Tsjechie, maar zou nog steeds niet weten waar) gingen we op pad. Onze tourguide, alex wilde alles natuurlijk relaxed doen, zodat het een tour werd op prima vol te houden. Hij liet ons de kerk zien, de begraafplaats, de plaatselijke bevolking, de uitkijktoren en hij klom voor ons in de boom om de appels uit Livingston te proeven! Dit was ook weer een hilarisch gebeuren, alleen het stel van de chicken-republiek was iets minder enthausiast ( de man was toch meer geinteresseerd in het achterwerk van zijn vrouw....) Uiteindelijk lekker de appels geproefd, aangezien Sab en ik de tourguide alweer vertrouwden als onze eigen broekzak! Na dit avontuur, verder gelopen door de jungle, nog meer vruchten geproefd en uiteindelijk gingen we met een kano. Ondertussen hadden sab en ik alweer bijna een vriendschap opgebouwd met alex, aangezien hij zo leuk vertelde over zijn leven, hoe de garifuna mensen hier zijn gekomen, de garifuna taal en ga zo maar door! Hij is ook nog eens rapper, evenals zijn vriend die al bijna beroemd blijkt te zijn, dus dat was alweer een plus punt, aangezien we tijdens het wandelen leuke rapsongs van hem konden horen! Maargoed, wij met zijn allen in een kano, die als je niet stil genoeg bleef zitten alweer omkieperde en alex grappen ging maken over piranhas en krokodillen. Ook heb je hier in livingston als enige plek een gigantische hoeveelheid marihuana, dus het nieuwe plan is om dat te gaan importeren naar Nederland, zodat alex daar een cofee-sho0p kan gaan openen. Natuurlijk weer grote verbazing dat dat in Nederland legaal is. Na deze tocht komen we aan bij het strand, eten we een sandwich en vervolgens onze tocht verder over het strand. We blijven gezellig kletsen, af en toe een rap er door heen, zonnetje en een lekker briesje, zorgden er allemaal voor dat het een leuke tour werd. Toen kwamen we aan bij de 7 altaren, een gigantische waterval, die alleen werkt als het regent. Nu is dat hier niet zo vaak het geval en zeker nu niet, waardoor de hele boel droog stond, op 2 plassen na. Dit water was heerlijk koud en hebben dus weer midden in de jungle lekker gezwommen. Ook een groep andere touristen, van nicaragua tot canada was hierbij aanwezig! Een gigantische ( tarantula) spin zorgde weer voor enige opwinding en ook de gigantische krabben waren een succes! Het stel van de chicke-republiek vond het allemaal iets minder en zo liepen Sab en ik alleen terug met alex. Toen we bijna weer bij het hotel waren, liet hij zijn thuisfront zien, ontmoeten we een vriend van hem ( ook een gigantisch grote neger met rasta haren en al!) en zagen we het echte caribische leventje aan het strand! Geweldig!
Alex ontzettend bedankt en afgesproken dat we hem savonds in de club zouden zien! Wij thuis even rusten in de hangmat, lekker douchen en op naar Tilingo lingo, een restaurant van een vrouw uit Mexico-city, waar bijna alle backpackers wel eens gaan eten. Het een beetje een zweethol, maar we kregen een gratis drankje en het eten moest ontzettend lekker zijn. Sabine dacht wild te doen, door het lokale voedsel te gaan proberen. Dit was: Cocossoep, met een banaan er in, een hele vis met oog en al en als grote surprise zat er een gigantische krab onder in de enorme soepbak!!! Wat was ik blij dat ik wat anders had besteld! haha, het was ontzettend grappig, aangezien wij niet gewend zijn om krabben te ontleden. Tsjaa daar zit je dan met je cocossoep en een een krab en vis op je bord. Sab dus maar even vragen hoe het allemaal werkte en toen ik een stukje proefde, moest ik toch eerlijk toe geven dat het wel ontzettend lekker was!! Ook voor dit restaurant werkt een soort propper, die na ons eten al met zijn hele levens geschiedenis aan kwam zetten ( moeder mishandeld, daardoor 2 miskramen gehad, vader aan de alcohol en hij leefde op zijn 16de op straat.) Ook vertelde hij het verhaal over de eigenares, dat haar vriend er vandoor was gegaan met een andere vrouw en de eigenares zelf kwam er toen maar bij zitten om zelf het verhaal te doen en uit te leggen hoe zwaar haar werk wel niet was ( alles liep niet helemaal soepel en zij is de enige die kookt, + 2 mensen in de bediening.) Maria is haar naam, geboren in Mexico-city, heeft een zoon van 17 en dus een vriend van 27 ( zij is 43), die er dus vandoor is met een andere vrouw, over 4 jaar weer terug wil komen en dan met haar verder wil. Kortom weer een avond vol problemen, maar ook nog een gratis drankje! Daarna vonden sab en ik het toch wel tijd om de club dan maar even te verkennen. Nou wij kwamen binnen als 1 van de weinige blanken, tussen schuddende vrouwen billen, stoere negers met bling bling en noem het maar op. Dus Sab en ik maar vrolijk mee doen en werd ik alweer ten dans gevraagd door een rasechte garifuna kerel. Nou de pasjes gingen uit de maat en het ritme had ik ook niet te pakken, maargoed hij vond natuurlijk alles weer prachtig. Ook een meisje uit Amerika ontmoet, die bij ons in het hotel zat en vrijwilligerwerk in Nicaragua heeft gedaan, klonk allemaal onztettend tof, dus wie weet kan ik ook daar mijn stage doen! Toen kwam ook de kerel van het restaurant eraan en zijn we maar even buiten gaan zitten en hebben we ons gemengd in de lokale jeugd van hier! Iedereen ontzettend aardig, de groeten vlogen in het rond en ze vroegen of we de volgende dag met hun mee gingen naar het strand. Wij waren eigenlijk van plan om weer verder te gaan met onze reis, maarja een club van 3 jongens uit de lokale bevolking kom je niet heel snel tegen,dus vooruit dan maar! Ook brachten ze ons veilig bij ons hotel, dus enige vertrouwen was er wel.

Zondag ochtend wij, nog moe van de vorige nacht op naar de tilingo lingo waar we met de jongens afgesproken hadden. Ze waren keurig op tijd en zaten al klaar met zonnebrillen en blote bovenlijfen. 1 had zijn zinnen al op mij gezet, dus daar begon het al. Zijn naam: Fishyman, 25 jaar en een heus straatjoch! de 2de van het stel, Emanuel, kleine vriendelijke jongen van 20 en de 3de: Balabala, een heuze neger, met basketbal shirts, bling bling oorbellen en ook een ware rapper! Wij dus met zijn allen op pad naar het strand. Tijdens de wandeling kwamen er geregeld wat pogingen om ons te versieren( de bloemen werden voor ons geplukt.... ) maar verder was het ontzettend gezellig en lekker in de hangmat een dagje in een soort houten hutje op de zee ons vermaakt. Zij hadden de cd-speler van huis mee genomen, dus ook aan muziek ontbrak het niet! De moves van de kerels kwamen al los, maar sab en ik vermaakten ons toch beter in de hangmat. Toen we gingen zwemmen, ging fishyman een soort mossel zoeken, ze open maken en ook nog eens op eten!! nou als je zou weten hoe hij eruit ziet ( lang haar, gespierd, maar klein donker lichaam) snap je dat het echt een dolle boel werd,aangzien hij zich gedraagd als een oermens en eruit ziet als tarzan!!! Na een paar uurtjes waren we er ook wel weer zat van en Sab en ik waren natuurlijk weer aan het verbranden, dus maar naar huis gelopen, leuke karate kunstjes geleerd en de hond van Fishyman beschermd tegen de andere straathonden ( hij heeft een hond van de straat opgepikt, die hem echt werkelijk waar overal volgt!!) Toen we in het dorp aankwamen maar even afscheid genomen, aangezien fishyman alweer etentjes wou regelen en weet ik het wat allemaal.... Wij dus even rustig weer in de hangmat gelegen, gedoucht en weer lekker wezen eten! Ook tijdens deze maaltijd weer een andere jongen die ons aansprak en niet snapten dat wij alweer bijna weg gingen en wel met ons wou trouwen, zodat we hier konden blijven wonen en we konden ook wel in zijn huis slapen, dus ik heb er weer een nieuw vakantie adresje bij daarna werden we om 9 uur weer opgehaald door de mannen, om te gaan poolen. Helaas was het poolcentrum niet open en dus stelden ze voor om naar het strand te gaan, kwam er nog 2 kerels bij en toen voelden Sab en ik ons toch alweer iets minder op ons gemak en besloten maar goed op onze hoede te zijn. De drankjes werden gehaald ( en door ons betaald, aangezien zij allemaal geen cent te makken hebben...) en 1 van de jongens had een groot probleem met zijn broer. Sab en ik wilden alweer helpen, maar dat wordt hier niet echt heel hartelijk in ontvangst genomen, aangezien veel mensen vinden dat je je problemen zelf moet oplossen. Balabala was ontzettend vrolijk en nadat hij vroeg of wij misschien wat wilden ´roken´ was ons wel duidelijk hoe dat kwam. Maargoed, niks aan de hand, behalve fishyman die steeds beter zijn best deed om ook maar iets met mij uit te kunnen voeren.... Dus ik waarschuwde sabine en zei dat ze me geen seconde uit het oog mocht verliezen!! haha, wat tijdens deze hele reis ook nog bijna niet is voorgekomen. Daarna maar even bij de club wezen kijken, maar daar waren geen mensen en dus vonden sab en ik het wel tijd om naar huis te gaan. Fishyman werd ineens boos, en ging kwaad naar huis... Toen kwam die weer terug met een heeel verhaal hoe speciaal ik wel niet was en dat hij in 3 jaar gheen vriendin had gehad en mij zo leuk vind, bla bla bla de hele bullshit kwam zo uit zijn mond rollen. Nou ik maar weer vertellen dat het niet zou gaan werken, door de afstand, de verschillende levens en ik dacht ondertussen bij mezelf: jij zou toch veel meer moeten weten over het hele leven dan ik, aangezien hij 6 jaar ouder is en op straat heeft geleefd. Maar toch was ik degene die hem ervan moest overtuigen dat hij wel leuk was en niet zo aan zichzelf moest twijfelen... Ondertussen zat Sabine al een paar uur met een ontzettend lieve en betrouwbare jongen in het spaans te lullen, nou werkelijk waar het rolde eruit alsof het Nederlands was!! Uitindelijk telefoonummer en email gekregen en zo heb ik weer beloofd dat als ik in Nederland ben hem zou mailen! Nou dit was me het avondje wel weer en het was ontzettend leuk om zo in de lokale bevolking betrokken te zijn, maar ook wel blij dat ik van die vage fishyman af was! Maandagochtend laatste spullen in de tas gepakt, in 2 minuten een ontbijt naar binnen gewerkt en weer op naar de boot, om terug te gaan naar Rio dulce. Zo moe en dood als we waren zaten wij half in de boot te slapen, om met een half oog nog 1 keer naar al het moois te kijken. In rio dulce maar weer hetzelfde hotel gepakt, boodschappen gedaan, gedoucht en nu zit ik hier weer mijn tijd in een internet café te verdoen nee er valt hier niet echt veel te beleven, behalve dat we zo wee op zoek moeten naar een bord lekker, maar ook goedkoop eten!! Morgen vertrekken we om 9 uur naar Flores, om gelijk maar door te gaan naar Tikal!! Weer even in de maya ruinies verdiepen en waarschijnlijk in een hangmat in de jungle slapen, aangezien dat de enigste goedkope oplossing is!!

Ik heb trouwens gehoord dat het bij jullie 25 graden is!!! Wat is dat nou?? Hitte golf in Nederland!! Nee, ben blij voor jullie, hoop dat er nog wat zon voor mij over is als ik terug kom, want ook al is het soms niet om uit te houden, die zon daar blijf ik van houden!!