Hola hola, nu alweer vanuit Mexico mijn verhalen aan het opschrijven, terwijl het buiten ontzettend hard regend!!!

Na mijn internet sessie van vorige week gingen sab en ik maar weer eens op zoek naar eten ( 1 van onze favoriete bezigheden ) we kwamen uiteindelijk terecht bij een leuk waterrestaurant met een enorm bord spaghetti voor slechts 3 euro.... FIJN!
daarna op naar het hotel om lekker te gaan slapen. Wij nog even kletsen en ineens gilt sabine moord en brand, ze zag wat zwarts in de lucht fladderen...... Wij licht aan, en kijken.... Zit er een enorme gigantische kakkerlak op de muur!! Die ook nog eens als een bezetene rondvliegt en voelsprieten heeft van minstens 10 cm!!!!! Nou wij brullen, gillen en lachen en dat beest blijft maar rondtollen in onze kamer! sab is inmiddels al een echte joop van tellingen met haar camera, dus ook dit enorme beest wordt vastegelegd op onze camera, terwijl ik als een angsthaas onder mijn lakentje nog steeds aan het gillen ben. Nou uiteindelijk de kust een beetje veilig, wij naar beneden om te kijken of iemand die enorme kakkerlak weg kan halen! ( dit is nog erger dan een tarantula, geloof mij maar!) Nou bij de receptie staat een man ontzettend geheimzinnig te doen met sleutels en kastjes, wij wachten en uiteindelijk ons hele verhaal over de kakkerlak verteld, vraagt de beste man of wij een tv op onze kamer hebben... NEE, wij hebben een enorme cucaracha op onze kamer!! En wij willen die graag weg hebben. Nou de beste man snapt er nog steeds niks van en lult over ee afstandsbediening van de tv en of wij die hebben, dus wij maar weer naar boven in de hoop dat de kakkerlak, of kleiner is geworden, of misschien al weg was..... Wij naar boven, deur op een kier en zoeken.... Bijna wilden we het voor gezien houden, totdat sabine weer die enorme voelsprieten zag bewegen! HELLUPP!!! Nou toen kwam ons actieplan: Ik met de aloë vera deo van sabine op de kakkerlak spuiten, in de hoop dat hij dan verdoofd zou raken. Helaas dit werkte niet en het arme beest was enorm van slag, net als wij! Nog maar een keer naar beneden, naar dezelfde man, hetzelfde verhaal en heel erg erop aandringen dat hij toch echt die kakkerlak voor ons weg moest halen. Nou uiteindelijk ging hij mee, was de kakkerlak weer verdwenen. Wij zoeken en zoeken en die man dacht dat wij een grapje maakten, totdat weer die enorme voelsprieten op kwamen doemen! Sabine zag het natuurlijk al, maar de beste man was te klein om boven op de gordijnrails te kunnen kijken. Met aanwijzingen van Sab, greep de beste man mijn slipper en geeft een ontzettend harde mep op de kakkerlak! Wij natuurlijk weer gillen, de man lachen en de kakkerlak lag zielig dood op de grond.... Pffff wij kunnen weer slapen!

Dinsdag ochtend gingen wij na onze slapeloze nacht van de kakkerlak met de bus naar Flores. Wij kaartjes kopen, dachten we dat er geen plaatsen waren, maar gelukkig was er een meisje zo vriendelijk om voor mij op te staan ( later begreep ik dat ze niet eens betaald had voor de bus, dus ook geen plek verdiend) Maar ach, zo´n lief meisje kan natuurlijk niet 6 uur lang staan en dus schoven sab en ik de billen maar wat op en kwam het meisje breed en wel in mijn armen liggen! Ook een leuk nederlands stel op de achterbank, wat natuurlijk weer voor een leuk hollands gesprek zorgt! Na een kleine 6 uur waren we op de plek van bestemming, althans dat dachten we. We waren in santa elena en de bus ging niet meer verder. Nou fijn, dan koop je een ticket voor flores en dan word je gewoon een stad eerder gedropt. Buiten natuurlijk allemaal mannen schreeuwen waar we heen moesten, en het meisje van het nederlandse stel zat zich al helemaal druk te maken en boos te zijn, terwijl wij zoiets hadden van tsjaa dit is guatemala, jammer dan! Pak een taxi en ga weer verder. Nou uiteindelijk dan ook gedaan, natuurlijk ook weer afgezet door de beste man en hij hield maar niet op met lullen over bussen naar tikal en palenque die hij allemaal voor ons kon regelen tegen een goede prijs, enz enz. Man hou je mond gewoon even dicht en laat ons alsjeblieft even onze hotel zaakjes rustig regelen! maarja, lachen en no gracias zeggen werkt toch nog steeds het beste, als je maar volhoudt!! Na onze spullen in het hotel te hebben gedropt, even snel boodschappen gedaan en maar met die leuke shuttle naar tikal! Wij wachten, komt er een israelische jongen die al een heel gesprek aan gaat, waar ik niet ontzettend veel behoefte aan had. Dus sab babbelt een beetje met hem, waardoor hij in de bus nog gezelliger werd en besloot om met ons mee te gaan de ruines bekijken ( hadden wij gezegd dat we jou erbij wilden hebben?) Fijn, dan zit je dus met een knul opgescheept waar je niet om gevraagd heeft, maarja om dat nou meteen in zijn gezicht te zeggen, zonder dat je hem kent is ook een beetje lullig. Ondertussen hadden sab en ik al wel weer door, dat deze leuke jongen ( lyron) ons veel te gezellig vond, aangezien hij in zijn eentje op reis was. Maar okee, wij met hem door de jungle, apen gezien, mooie tempels, prachtige uitkijktoren en maar hopen dat hij niet té enthausiast werd. We hadden helaas maar 2 uur de tijd, dus moesten weer snel terug om de bus te kunnen halen. Lyron was van plan om hier in de jungle te blijven slapen om de zonsopgang te kunnen zien, terwijl sab en ik al hadden bedacht dat niet te doen, aangezien het zo ontzettend duur was en een zonsopgang in Egmond aan zee misschien wel net zo mooi is ( uiteindelijk was er ook totaal geen zon die morgen, dus we hebben niks gemist!) Maar onze grootte vriend Lyron ging toch ook ineens maar met ons mee terug naar flores, want daar zou hij misschien nog wel even een drankje kunne drinken ( hint hint) en het ging maar door. Nou ik met mijn beste pokerface maar lullen dat hij echt hier moest blijven, omdat het een gewerldige ervaring zou kunnen zijn, hij het geld had en wij niet en ga zo maar door. Toch bleef hij bij zijn standpunt en zaten sab en ik de hele terug reis te bedenken hoe wij hem nou moesten vertellen dat we eigenlijk niet zo op zijn gezelschap zaten te wachten. Maargoed we zijn allebei van eerlijk duur het langst en dus had ik ( aangezien ik zo´n leuke pokerface volgens sab kan opzetten) een hele engelse speech in mijn hoofd voorbereid. Uiteindelijk helemaal niet nodig aangezien wij gewoon de bus uit zijn gegaan en een see you tomorrow eruit rolden....
Nu denken jullie vast dat is toch gezellig een extra man erbij, maar die mannen hier die zijn mij meestal een beetje té aardig en die willen té graag vrienden worden of weet ik het wat, en dan komt daar nog bij dat ze zichzelf gewoon gaan uitnodigen en als een hondje achter je kont aanhuppelen...... Maar oke, de avond was weer romantisch voor sab en mij samen en dus gingen we lekker pizza eten. Noujaa dat hoopte ik, de pizzas vielen een beetje klein uit en er liepen 3 salamanders boven mijn hoofd, die voor mijn gevoel zo op mijn `pizza konden belanden :S En niet normaal groene salamanders, nee vieze lijkwitte enge beesten. Uiteindelijk toch weer goed gekomen, mede dankzij sab haar wijze woorden ( ze kunnen niet allen, niet op letten, ze zijn gemaakt om op het plafond te lopen) Na dit avontuur maar weer vroeg naar bed gegaan, aangezien we de volgende ochtend al om 5 uur met de bus weer naar tikal zouden vertrekken. Savonds natuurlijk bloedheet en geen briesje te bekennen, waardoor wij de hele nacht met een brommende windwaaier moesten doorbrengen.

Woensdag ochtend zaten wij dan om 5 uur weer in de bus naar Tikal, zonder Lyron! dus wij alweer helemaal blij dat hij misschien niet zou komen.... maar helaas uiteindelijk stapte hij nog in. Gelukkig hield hij zich in de bus koest en hadden sab en ik weer dolle pret om niks. Ook een leuke nederlandse/ japanse mix naast ons: een nederlandse vrouw met een leuke japanse man, ontzettend aardig en daar wilden wij dan wel weer een tour door de jungle mee doen!
Aangekomen bij het park moesten we nog even een uurtje wachten, omdat ze maar even de openingstijden hadden verranderd. Inmiddels hadden we door dat er meer israelische jongens in de bus zaten en dus hoopten we dan maar op dat die ook met ons mee zouden gaan, zodat we niet alleen met lyron opgescheept zaten. Ook dat bleek te mooi om waard te zijn en dus knop om en maar met die jongen door de jungle. Af en toe was het nog best gezellig, maar soms ook grappen dat je denk, is dat nou grappig?? Nou wij weer de hele route, bult op bult af, tempel hier tempel daar en ondertussen overal rare vogels, papegaaien, apen een soort miereneters en wat al niet meer. Na ee tijdje lopen vonden sab en ik het al wel tijd vor een ontbijtbreak ( we hadden een gigantisch brood + een pot jam mee genomen om de dag door te komen) Zegt lyron doodleuk dat hij geen eten heeft voor de hele dag, op wat zoete snoepjes na. Nou hier breek echt onze klomp!! wie gaat er nou een hele dag zonder eten rondlopen in een jungle??? Nou jullie weten, sabine is nog erger met eten dan ik en dus waren wij eigenlijk alweer te gierig om ons eten af te staan. Gelukkig sloeg hij het dan ook af.....
Na weer een tijd gelopen te hebben kwamen we bij een ontzettend grootte tempel, waar je met behulp van een houten trapje op kon klimmen. Nou dit leek ons wel een leuke foto en dus waagden we ons aan de klim en lieten lyron achter met ons fototoestel. Toen ik ongeveer op de helft van de klim was, begon het mij al te duizelen en werd ik ontzettend bang en kreeg ik hoogtevrees... Sabine die achter mij liep moedigde me aan met de woorden dat het niet zo erg was, niet naar beneden kijken en dat ik eigenlijk toch al niet meer terug kon. Dus ik verder, met trillende benen op een miezerig, wiebelend houten trapje... Hoger en hoger en enger en enger, Uiteindelijk de top bereikt en ik durfde niet eens rechtop te staan, ik kroop als een doodsbange muis langs de rotsen en kon wel janken, zo eng vond ik het!! en die sabine huppelde maar leuk langs de railing! okee, ik op staan om die foto te maken en die leuke lyron maakt de ene naar de andere foto, terwijl ik het liefst gewoon weer heelhuids op de grond sta! Ook had hij inmiddels zijn shirt al uitgedaan en dachten sab en ik: waar is dat nou weer goed voor?! Wij naar beneden, stapje voor stapje en uiteindelijk weer veilig op de grond. Dit doe ik dus nooit weer!! Toen maar weer verder door de rest van het park, wat gigantisch groot is, maar qua tempels een beetje tegenviel. Na het hele park zo´n beetje gezien te hebben gingen we maar terug naar het busstation en onze lyron volgde ons natuurlijk op de voet en had al bijna dezelfde reis uitgestippeld die wij ook hadden. Wij met de bus terug, weer een hele speech voorbereid en uiteindelijk weer met een maybe see you tomorrow hem weer afgeschud en dachten we nu toch echt van hem af te zijn, aangezien hij met een shuttle naar Palenque zou gaan en Sab en ik liever de reis zelf wilden uitzoeken en maken met behulp van 2de klas bussen. Na alles uitgezocht te hebben gingen we maar opzoek naar een lekker visje. Het eerste restaurant was in prima staat, maar had geen vis, het tweede ook niet en dus maar in het derde restaurant ( wat eigenlijk te duur was) ontzettend lekkere vis gegeten, op een leuk houten flondertje. Totdat het ontzettend ging onweren en flitsen, niet normaal!! Wij naar het hotel en onze tas inpakken en slapen.

Donderdag ochetnd weer vroeg op, om om half 6 met de taxi naar santa elena te gaan en vervolgens daar de bus te pakken naar Bethel ( heel klein plaatse bij de grens van mexico) wij wachten en wachten, aangezien deze bus een uur later zou gaan. Goh weer zo fijn dat dat niet even eerder wordt verteld, maar ach wij zijn het inmiddels ook wel gewend. Allemaal rare mannen die ook loeren en roepen alsof hun leven er van af hangt en ineens komt daar een man, met grijze verwilderde krullen en die zoo kwaad en angstaanjagend uit zijn ogen kijkt, dat sab en ik er alweer bang van werden. Snel mijn tas op de stoel naast mij, zodat hij daar niet ging zitten, maar helaas kwam hij er toch aan. Hij beetje dingen vragen en wij maar beetje afstandelijk antwoorden geven, totdat wij erachter kwamen dat het een vriendelijke kerel was die zich gewoon een week niet had gedoucht en geschoren. Hij komt uit new-york, schrijft boeken en is leuk aan het reizen net als wij, dus dat schept alweer een band en een adresje in New-york is natuurlijk ook nooit weg!
Wij met zijn 3en wachten, totdat we er achter komen dat de bus naar Bethel er allang staat! Wij snel erheen en plaatsje zoeken. Na een kleine 3 uur rijden kwamen we aan op een zanderig kut dorp: dit is bethel, verder gaan wij niet! FIJN... wij dus maar lopen want er was wel een taxi die ons ergens heen wou brengen, maar eerst nog de stempel bij de imigration. Allemaal mannen die alweer lopen te brullen voor taxi´s en geldwissel. Maar eerst wil ik die stempel!! Ik had al geen kaartje meer van mijn vliegreis dat ik guatemala was binnen gekomen, dus even dacht ik dat dat voor problemen zou zorgen, maar ach even lachen en betalen doen en je komt hier een heel eind!! Uiteindelijk met stempel en al, dan ook maar onze quetzales ingewisseld bij een man op straat en in de hoop dat we geen vals geld hadden gekregen ook maar bij een wildvreemde vent in de auto gestapt ( samen met onze man uit new-york: SAM, die ons vast wel zou beschermen) Op naat La tecnica, waar we een boot moesten nemen om de grens over te kunnen. Na een heftige rit met deze auto, kwamen we bij een soort kano waar wij met zijn allen en onze dikke tassen in moesten. Later weer naar een ander imigration kantoor, papieren invullen en wij zijn op eigen houtje veilig over de grens gekomen. Toen nog een bus zoeken naar palenque en daar weer anderhalf uur wachten op de bus. Leuke mexicaanse soap gezien en kwamen we Sam weer tegen. Nog even gebabbeld en samen een stukje in de bus gezeten en toen scheidden onze wegen. Wij verder in de bus en aangekomen in palenque maar een goedkoop, maar prima hotel gezocht en blij dat we veilig de grens over waren gekomen. Savonds weer een restaurant gezocht en tot onze verbazing zagen we een leuk restaurant met goedkope visfileetjes!! Wij erheen en kregen alweer een gigantische schaal met tortilla chips voor onze neus gedrukt met dipsaus en al. Wij natuurlijk bang dat we moesten betalen, maar goed de gok maar genomen en lekekr een het snacken gegaan. Toen kwam de vis, nou wij verwachten een klein visje, voor de goedkope `rijs, maar we kregen maar liefst 2 grote stukken vis + rijst en salade!! ook was het nog eens heerlijk klaar gemaakt en ontzettend snel! De rekening was ook prima en dus was dit restaurant alweer onze favoriet! Savonds nog even rond gekeken en een tour besteld naar de watervallen.

Vrijdagochtend om half 9 onze tour betaald en aangezien we nog een half uur moesten wachten maar op zoek gegaan naar fruit.In een leuk groentenwinkeltje wilden we 2 bananen gaan kopen voor onderweg, maar aangezien wij alleen 50 peso hadden en de man niet kon wisselen kregen we ze gratis mee! Weer terug naar de bus en hup met een paar andere mensen naar de watervallen. Maar liefst 3: eerst Misol-ha, prachtige waterval die ook gebruikt is voor een film, met veel bomen en jungle erom heen. de tweede: agua clara, een gigantisch meer/rivier mjet het meest heldere/turqooise water wat ik oooit in mij leven heb gezien. En als laatste de grootste: Agua azul, prachtig in een park gelegen, je kunt er zwemmen en meerdere prachtige watervallen. Hier zouden we 3 uur blijven en dus na een rondwandeling gingen sab en ik maar even liggen zonnebaden en af en toe een verkoelende duik in het water nemen. Na een tijdje kwam er een hele fotogravenploeg onze kant op om foto´s te nemen van een model, van ongeveer onze leeftijd. Wij natuurlijk vol bewondering kijken hoe zij in de camera lacht en verschillende poses aan neemt. Toch moeten we er ook wel om lachen en gaan weer verder met zonnebaden. Ineens zie ik vanuit mijn ooghoek dat de fotograaf zijn camera op ons gericht heeft en vertel dit aan sabine, waarop zij zich een ongeluk schrikt en snel haar hoofd weg draait. Ik en de fotograaf lachen, omdat ik wel door had dat het een grapje moest zijn. Toch niet.... Hij komt naar ons toe en vraagt of hij een foto van ons mag nemen !!! whaaaa wij zitten daar als blanke hollanders in onze bikini met bodybelly en schrikken ons een ongeluk. Maar okee vooruit als hij dat zo graag wil. En jaa hoor de beste man schiet wat in het rond en wij zitten daar maar ongemakkelijk op ons handoekje te glimlachen. Later toen wij het water ingingen kwam de camera weer uit de tas en ging het flits flits flits. Nou die man schiet bijna zijn hele camera vol en toen vond ik het toch wel de hoogste tijd om te weten waarvoor hij in godsnaam foto´s van ONS nodig had! nou hij was bezig met een boek vol met vrouwen van over de hele wereld, voor een gallerij in Villahermosa, voor volgend jaar! Wij pasten volgens hem wel bij de collectie en we waren beeldschoon!! Nou, leuk babbeltje ook met de cameraman,( die volgens mij ons ook op de film heeft vastgelegd.) en toen kwam de volgende vraag alweer: waar zijn jullie dinsdag? nou meneer dan zijn wij alweer een heel eind hier vandaan. Als ik het goed begrepen heb wilde de man namelijk nog meer foto´s van ons nemen, maar sab en ik vonden het wel even genoeg geweest, okee nog 1tje dan met de cameraman. Hierna werden we hartelijk bedankt en als we onszelf in de gallerij wilden zien hangen, moesten we volgend jaar maar terug komen! Na deze hele foto-sessie gingen sabine en ik zelf maar even aan de slag, om te kijken hoe wij op de foto´s zouden kunnen staan. Nou dat kan ik je vertellen in een woord: LELIJK! Toen was het ook alweer tijd om in de bus te stappen en terug te gaan naar palenque. Hier weer in ons zelfde reastuarant een ander heerlijk visje gegeten en gelachen om een groep dronken vrouwen met 1 man!

Zaterdag ochetnd boodschappen gedaan en wilden we gaan pinnen, aangezien we niet meer zoveel geld hadden en onze was ook maar eens weg moesten brengen. Toen kwamen we tot de conclusie dat alle pinautomaten in heel palenque het niet deden! FIJN! Gelukkig hadden we genoeg voor de boodschappen, wilden we de groentenman eerlijk terug betalen ( wat hij absoluut niet wou hebben) en genoeg geld voor de bus en voor palenque, aangezien wij nog steeds over dollars beschikken!! In palenque weer prachtige maya-tempels gezien en voor de laatse keer ontzettend genoten. Inmiddels hebben wij denk ik zo´n beetje alle grote maya-ruines van midden amerika wel gezien! Rustig aan gelopen en ineens zie ik daar een slang ritselen!! Waar is de camera, ik schop mijn slippers uit, loop als een muis er naar toe en begin als een razende foto´s te scchieten! zooo´n mooie gekleurde slang en ik dacht geen 1 seconde aan hoe gevaarlijk hij misschien wel zou kunnen zijn. Maar oke, geen beet en wel 3 prachtige foto´s!! Alleen de tarantula ontbreekt nog. Hierna wij helemaal blij verder door het park en lekker in een soort mierenhoop gezeten. De laatste tempel heeft sab alleen beklommen en in die tijd heb ik met 2 meisjes gekletst, die van alles verkochten,maar wat ik niet hoefde te hebben en dus hun maar mijn broodje gegeven. Nog even een kijkje in het museum genomen en toen dit maya-hoofdstuk met veel mooie herrinneringen afgesloten! Terug in de bus en we konden gelukkig weer pinnen, waardoor we heel snel onze was hebben weg gebracht, lekker gedoucht hebben en voor de laatste keer in ons leuke restaurant maar weer voor een visje gingen!
Savonds wilden we onze was op gaan halen, maar de vrouw was nog niet helemaal klaar. Tot onze grootte verbazing zagen we dat de droogtrommel nog op echt vuur werkte!! Na een klein half uurtje op straat te hebben gewacht konden wij dan eindelijk terug naar ons hotel met een schone zak met was!!

Zondag ochtend gingen we heel luxe met de eerste klas bus naar San cristobal de las casas. Althans dat was de bedoeling ( aangezien er hier bijna geen 2de klas bussen rijden, heel relaxed qua reizen, maar wat minder qua prijzen!) de buschauffeur vertelde ons dat er geen bus ging naar san cristobal, dus dat we eerst naar Tuxtla moesten en vervolgens moesten overstappen om weer terug te gaan naar san cristobal. Lekker dan, denk je met een eerste klas bus te gaan krijg je dit. Een engels stel alweer helemaal teleurgesteld en boos, terwijl wij weer zoeits hadden van, tsjaa je kunt nu gaan roepen en schreeuwen, maar je kunt ook gewoon 8 uur relaxen in een bus met leuke filmpjes! Nou e die leuke films die waren er. 2 leuke films, een klein dutje en we waren alweer in tuxtla, vanuit daar nog een kleine anderhalf uur verder en we zijn alweer in San cristobal de las casas. Wij op zoek naar een hotel. In onze leuke lonely planet stonden allemaal leuke goedkopen hostel, maar blijkbaar zijn de prijzen hier enorm gestegen, want we zitten nu in een jeugdhostel, voor 11 euro per nacht!! nu denk je dat valt toch mee, maar aangezien wij verwacht hadden 4 euro te betalen, was dit toch wel een beetje een tegenvaller. Maar ach, we hebben een keuken tot onze beschikking en een koelkast, dus vanavond gaan wij gezellig kokkerellen!! Gister nog maar even uit eten geweest en een goedkope quiche met spinazie naar binnen gewerkt voor de nodige ijzers.

Vandaag een beetje het stadje verkend, alweer 5 kerken ( echt net belle & het beest kerken, zo nep af en toe) op de foto gezet, beetje in de zon in het park gezeten en weer doen de pinautomaten het niet, waardoor we bijna al zonder geld zitten. Ook vanuit hier gaan er geen 2de klas bussen naar de p`laats waar wij heen willen: Het strand! We gaan morgen nog leuk de hele dag alle musea en kerken in san cristobal bij langs, om vervolgens met de nacht bus naar pochutla te gaan, vervolgens gaan we door naar Zipolite om daar even een paar daagjes uit te rusten en te zonnen. Daarna door naar Oaxaca-city, Acapulco voor de laatste zon,zee en strand en dan waarschijnlijk alweer door naar Mexico-city waar we heel graag 2 dagen willen door brengen, maar nog niet weten of dat qua veiligheid ook te doen is.
Nou nu zijn jullie weer eenbeetje op de hoogte, het regenseizoen is hier inmiddels ook begonnen waardoor er hier af en toe nog een fikse regenbui kan vallen! Bij jullie hopelijk nog steeds mooi weer?!! Succes daarzo en een dikke kus