Inmiddels alweer 3 dagen thuis. (Wat is het koud hier !! ) Maar toch nog maar even vertellen over mijn laatste week in Mexico !!

Maandag gingen we zoals gewoonlijk weer naar het strand. Eerst smorgens maar naar het kleine strandje om smiddags even een hapje te eten en daarna weer naar het grote strand te gaan. Hier wilden wij ook gaan parachute vliegen, maarja dan moet er wel eerst een man voorbij komen die ook nog eens van afdingen houdt. Gelukkig lagen we nog geen 10 minuten en kwam er al zo'n vent voorbij... Wij beetje onderhandelen en na 60 peso minder te hoeven betalen met de man maar mee gelopen naar de parachute. Wij inmiddels alweer zenuwachtig, aangezien het nu dan toch echt moest gebeuren!! Daar aangekomen liet hij ons nog even in spanning, maar toen kwam er een hele crew aan die Sabine maar als eerste in haar parachute pakje hees ( Sab is toch meer een durfal dan ik ....) Nou ik met ons fototoestel klaar voor de start en jaa hoor daar vloog sab over het strand met die bungelende beentjes de lucht in, over het water, over rotsen achter die boot aan.... En ik maar aan het klikken met die camera! Inmiddels werd ik natuurlijk weer lastig gevallen door een verkoopster, maar ik zei maar heel snel dat mijn vriendin ergens in de lucht vloog en ik haar dus in de gaten moest houden. Toen sab weer moest landen, zag ze zonder bril de rode vlag niet en zo landde ze een beetje verkeerd, maar natuurlijk staat daar een man die haar maar al te graag opvangt
Toen was het mijn beurd. Ik in mijn nieuwe bikini ook in dat parachutepakje en de instructie volgen, die ik voor de helft niet begreep aangezien die vent niet normaal engels sprak, op hoop van zegen.... En ook daar vloog ik. Over het strand, over zee, over de rots ( dacht dat ik er tegen aan zou knallen!) met een prachtig uitzicht!! Super geweldig en niet eens echt last van hoogtevrees gehad. Ook ik moest bij het landen op de rode vlag letten, want dan moet je aan een rood lintje trekken van de parachute. Nou ik was te klein en dus kom ik niet met mijn hand bij dat rode lintje...Ik nader steeds sneller de grond en trek dus maar die hele parachute naar beneden, waarop die vent weer begint te schreeuwen dat ik het moet loslaten. Ook ik werd keurig opgevangen, maar dat landen moeten we nog maar even oefenen voordat ik me waag aan een echte parachute sprong. Na dit grote avontuur maar weer op het strand gaan liggen en wezen bakken. ( voor zover dat kon met de kleine hoeveelheid zon) Savonds lekker chinees wezen eten in een soort winkelcentrum en toen op naar ons hotel. Inmiddels hebben we een nieuwe vriend: Opa, zit de hele dag naast ons hotel met een kraampje met snoepjes en 2 kleine katjes. Volgens mij is hij niet helemaal goed, maar hij groet in ieder geval erg vriendelijk! Ook zijn we vandaag op de foto gezet door 1 of andere vent ( niet de eerste keer en weer zonder te vragen!! ) Wij snappen echt niet wat die mensen nou met een foto van ons moeten, maar ik denk dat het om sab haar lengte gaat. Savonds in het hotel aangekomen zouden we ons eigenlijk gaan klaar maken voor een avondje stappen, totdat ik ( Die zo van uitgaan houdt...) tegen sab vertelde dat ik eigenlijk niet zo'n zin had en het ook een beetje overbodig vond. Na alle na-en voordelen te hebben besproken zijn we maar met de bus naar de dichtsbijzijnde supermarkt gegaan en hebben ons karretje volgeladen met donuts, taartjes, chips, chocola en natuurlijk weer de pot nutella waar wij zo gek op zijn. Ook voor mij maar een haarverfje ( erg goedkoop hier) en voor sab weer een nieuwe borstel. Wij met de hele lading naar het hotel en heerlijk met het laatste beetje drank en cola ons eigen feestje gehouden met alle taartjes, donuts, chocola e chips

Dinsdagochtend deden wij het gordijn open en eindelijk was het stralend weer!! Wij snel ontbijten, bikini aan en hop naar het strand. Natuurlijk weer een vervelende kerel die naar ons zat te kijken en bijna weer een nieuwe vriend aan de haak ( Snappen die mannen dan niet dat wij gewoon rustig willen zonnen???) En ik kan je vertellen het was verschrikkelijk heet!!! Maar ik mocht niet klagen van mezelf, want wij wilden zon en nu hadden we zon! Toch na 1,5 uur maar eruit gegaan, want het was echt niet uit te houden helemaal niet als het water ook nog eens 30 graden is. Wij dus maar even naar het internetcafe geweest, de laatste souverniers gekocht en de laatste kerken, uitzichten en bussen op de foto gezet. Smiddags weer naar het andere strand en heerlijk tot 7 uur weer liggen zonnen. Savonds voor het laatst bij ons lekkere italiaanse restaurant gegeten en ook hier de ober alweer achter onze kont aan. Sprak ook niet duidelijk spaans, maar uiteindelijk kwamen we erachter dat het over de voetbalwedstrijd ging tussen Mexico en Nederland. Wij maar snel de rekening gevraagd en snel weg gegaan. In het hotel de tas ingepakt ( wat was dat een rotwerk, aangezien ik 4 shirtjes, 3 broeken een jasje en een bikini rijker ben... ) en maar wezen slapen.

Woensdag ochtend weer vroeg op, om de bus te halen naar Mexico-City!! Wij alles op onze rug gebonden, blijkt de hotel sleutel kwijt te zijn. Wij alles weer open en overhoop gooien, blijkt sabine hem in haar backpackersrugzak gedaan te hebben....WHAAAA!! Wij alsnog vet snel alles op de rug binden, rennen naar beneden, maken opa wakker bedanken voor alles en lopen als gekken naar de bus. Als we eindelijk het busstation hebben gevonden blijkt dat de bus hier alleen naar Mexico-city zuid gaat en daar moeten wij nou toevallig net niet zijn. Ik, sjaggerijnig door het vele lopen met die zware tassen en mijn misselijkheid, maar vragen waar het andere busstation dan is en wij weer met alle bagage rennend langs de snelweg naar het andere busstation. Snel kaartjes en water gekocht en gelukkig waren we net op tijd. Voordat we de bus in kunnen, moeten onze tassen natuurlijk gecontroleerd worden. Weer komen alle malariatabletten en anticonseptie naar boven, maar er wordt weer niks van gezegd. We krijgen gratis nootjes en drinken en zitten uiteindelijk in de meest relaxte bus die je je maar kunt voorstellen!! Met voetenbankjes, leuke actiefilm en minder koude airco vermaken wij ons de komen 6 uur prima. Zodra we steeds dichter bij Mexico-city komen worden sab en ik steeds zenuwachtiger. We moeten bij aankomst in Mexico-city namelijk een taxi nemen en dit is al gelijk 1 van de grootste problemen in Mexico-city. De taxi's zijn niet te vertrouwen, meeste ontvoeringen, overvallen en verkrachtingen vinden plaats in een taxi, tenzij ze groene streep hebben op het nummerbord, een bordje voor en achter op de auto hebben, om hun nek en een lijkende foto hebben en ook nog eens alle nummers met elkaar moeten kloppen. Nou pas als de taxi aan al deze dingen voldoet mag je hem nemen en dan nog heb je een risico dat je overvallen wordt. Wij dus maar uit voorzorg maatregelen alle paspoorten en de pinpas van sabine ( op mijn pinpas staat toch geen geld) in mijn moneybelt gedaan. Toen kwamen de camera's. In principe mogen ze die van mij hebben, maar van onze foto's blijven jullie af!!! En dus stop ik de geheugenkaartjes in mijn BH... haha waar dat ding al wel niet goed voor is
Wij klaar voor Mexico-city. Proberen maar zo stoer en zelfverzekerd mogelijk te kijken en lopen maar eerst de hal van het busstation in. Hier zien we een loket die taxi kaartjes verkoopt. Wij denken dat zullen dan wel de goede taxi's zijn. Wij maar een kaartje kopen om vervolgens in een taxi te stappen die helemaal geen nummerbord heeft, geen groene strepen, geenkaartjes op de ramen, Oftewel hoogst waarschijnlijk niet de goede taxi. Ik maar een ander nummer noteren dat op het raam staat en heel erg hopen dat er niks gebeurd. Steeds als de dood dat er ineens een pistool ergens vandaan wordt getrokken en ondertussen schalt louis miguel door de auto. Gelukkig zijn we uiteindelijk netjes afgezet en is er helemaal niks gebeurd. Wij naar het hotel, alles regelen en smiddags ons maar op straat gewaagd. Geweldige stad, ook al komen wij niet veel verder dan de zocalo en de zara en berschka, die op steenworp afstand van ons hotel liggen. Savonds een warm prutje in het hostel en om 8 uur zitten wij weer op onze kamer.

Donderdag hadden sab en ik besloten om hier in mexico-city naar de kapper te gaan. Met een paar woorden uit het woordenboek wij proberen duidelijk te maken wat we wilden. De man riep maar si, si en wij dus maar hopen dat dit goed zou komen, want het hoofdstuk kapper hebben wij nog nooit op school gehad... Wij allebei in de stoel en die kappers maar knippen en rare happen eruit halen. Doodzenuwachtig dat hij mijn haar zou verneuken, gaat hij aan het eind mijn haar ook nog eens als een soort jennifer aniston kapsel stijlen!!! En ik ben zooo trots op mijn krullen. Sabine lachen, totdat ook zij er aan moet geloven. Zo komt het dat wij met een soort van filmsterrenkapsel over straat moeten. Van alle kanten worden we aangestaard en wordt er geroepen. Bij de zocalo moeten we voor school en werkprojecten op de film en spaans lullen..... Waar een ander kapsel wel niet voor zorgt
Om 12 uur hadden we met Octavio afgesproken, na een half uur was hij er nog niet en dus zijn we maar naar het hostel gegaan om te kijken of hij een mail had gestuurd, ook dit was niet het geval en dus hebben we hem maar gemaild dat we in een restaurant voetbal zaten te kijken en hij daar maa heen moest komen als hij dit mailtje las. Wij opzoek naar het restaurant en ik dacht al dat we te laat zouden zijn, totdat we het eindelijk gevonden had en net het nederlandse volkslied gezongen werd. Wij mee brullen en het drinken en de hapjes werd voor ons neer gezet. Wij als enige hollandse vrouwen hadden de aandacht van een groepje mexicaanse 40 + mannen getrokken ( de groep werd ook steeds groter)
In de eerste helft 1-0 voor mexico, wij stonden echt gigantisch voor lul, aangezien we met onze grote mond steeds riepen dat nederland makkelijk zou winnen. Wij zagen dan ook dat er gigantisch slechte spelers in het nederlandse team zat, zelfs van der sar stond niet in zijn doel!! Hoe kan dit? Wat is dit? Was onze grote vraag. Maar gelukkig kwamen we eracter dat dit het B-elftal was en uiteindelijk hebben we dan toch nog gewonnen Wij kregen voor het eerste doelpunt een tequilla van de mannen en natuurlijk drinken wij die dan wel op. Maar bij het tweede doelpunt kwam er alweer een dubbele tequilla aan, tsjaa da gaat het ons toch echt wat te ver en dus maar afgeslagen en leuk een foto met de mannen gemaakt. Nog een avondje stappen in Mexico-city afgeslagen en maar weer naar het hotel gegaan. Tijdens de route naar het hotel kwamen we allemaal indianen tegen, met apepakjes aan en rooksignalen... Wij dus foto maken en ja hoor, ze lopen meteen naar ons toe. Ik word al bijna uitgehuwelijkt, maar maak maar duidelijk dat mijn leventje alleen ook prima bevalt. Sabine wordt weer aanbeden omdat ze zo lang is en we komen na veel verhalen al bijna niet meer van deze indianen af. Handjes shudden en zoenen en toen ons toch maar echt los gemaakt van deze indianen en verder gelopen. In het hotel niet zo veel gedaan, aangezien wij te schijterig zijn en op deze een na laatste dag eigenlijk geen risico meer willen nemen door de tram of metro te pakken. Savonds weer in het hotel gegeten, sab een rare barman achter haar aan, die denkt dat hij erg grappig is ( Als er hier iemand grappig is, zijn wij het wel ) Na het eten voor de laatse keer onze tas ingepakt, aangezien we vrijdag dan toch echt terug zouden vliegen.... Savonds kunnen we allebei niet slapen, omdat we zenuwachtig zijn om terug te keren naar Holland. Vrijdagochtend nog een leuke tour gemaakt die gratis door het hotel geregeld was. Veel info gekregen over de grootste stad van de wereld en nog net even wat meer gezien dan dat we al hadden. Smiddags zelf nog de laatste kadootjes gekocht en toen maar naar het hotel gegaan om de tassen te pakken en met de taxi naar het vliegveld te gaan. Wij dachten dat deze wel te vertrouwen was, maar we worden vervoerd in een geblindeerd busje, met een man met zwarte woeste krullen en keiharde mexicaanse muziek..... Gelukkig heeft hij zijn zoontje mee genomen, maarja dat zegt hier in Mexico niks. Blij als we veilig bij het vliegveld zijn en de man vriendelijk bedankt. Ook op het vliegveld dolle boel, sab maakt een foto van mij en meteen komt er een bullebak van een vent aan die ons meteen heel goed duidelijk maakt dat er ier geen foto's gemaakt kunnen worden... OEPS. Na ingecheckt te zijn en de bagage achter gelaten te hebben gingen we maar ergens koffie drinken aangezien we nog 3 uur moesten wachten. Ook dachten we nog leuk taxfree spullen te kunnen kopen, maar dat was allemaal belachelijk duur! Zodra we eigenlijk alles wel gezien hebben, komen we er achter dat we nog 50 peso over hebben.... Wij dus op zoek naar nog iets kleins, maar dat hebben ze ineens niet meer. Totdat we een leuke mariachi-pen tegen komen. Ook die maar in de tas en wachten met onze pot nutella en brood op het vliegtuig. Tijdens ons nutella pleziertje natuurlijk weer een hoop bekijks van alle mensen, wij zijn namelijk wel echt een vreemd stel, met rieten hoed, verlepte kleren en nutella op de wang..... Uiteindelijk kunnen we beginnen met instappen, wij helemaal zenuwachtig en eigenlijk ineens gee zin meer hebben om naar huis te gaan, stappen dan toch maar achter in de rij. In het vliegveld irritante japanners voor ons en een vriendelijke mexicaanse jongen naast me. Veel minder luxe dan de eerste keer en met bijna geen oog dicht te hebben gedaan komen wij smiddags dan om kwart voor 1 nederlandse tijd aan. Wij wachten en wachten en uitreindelijk onze tassen gepakt. OP naar de aankomsthal, waar allebei onze familie staan te wachten, luid klappend en joelend dat wij weer heelhuids thuis zijn.

Inmiddels dus alweer een paar daagjes thuis, beetje bij gekomen en rustig wennen aan het hollandse leven. Het was een geweldige ervaring en hoop dat jullie plezier hebben gehad aan mijn verhalen. Deze week me maar weer in het gewone leven gooien, waar ik zin in heb. Maar ik zou toch ook zo weer terug gaan als ik de kans zou hebben.........................