Dag mensen, hier dan een zieke elise vanuit het zonnige Guatemala, om jullie vaste lezers dan toch nog op de hoogte te brengen van mijn wekelijkse avonturen!!

Laten we beginnen bij maandagavond. Na ons hele jungle avontuur in semuc champey dachten Sabine en ik eindelijk lekker te kunnen slapen in onze nieuwe, grotere kamer. Nou ik had natuurlijk alweer de deur gemolt, waardoor die niet dicht kon en dus ook elk gespuis die avond bij ons naar binnen zou kunnen komen....
Ook hoorde ik alweer van alles ritselen onder en achter mijn bed, dat ik Sabine alweer smeekte om bij mij in bed te komen slapen, maargoed uiteindelijk besefte ik dat het Sabine was, die dit keer op het geplastificeerde ritselbed lag..... ( jaa ik moet altijd even wennen als ik op een nieuw plekje slaap)

Dinsdag was even een andere dag dan normaal. Aangezien hier pasen een gigantisch gebeuren is, waren Sabine en ik de hele week vrij van ons project. Maargoed, omdat wij hier maar 4 weken zijn wilden we onze handen wel ergens anders uit de mouwen gaan steken, en dat kon!
Wij werden geplaats voor 3 ochtenden in een tehuis, vlak bij Antigua voor kinderen van ouders met alcohol problemen, sexueel misbruikte kinderen, verwaarloosde kinderen, kortom de meest erge gevallen die er hier rondlopen!! En dat vonden wij toch ook best wel heftig, aangezien wij totaal geen ervaring hebben met dat soort kinderen en Gita ( het deense meisje) al bijna bestolen was van haar geld door die meisjes die daar wonen. Maar oke, wij zijn natuurlijk niet door 1 ding uit het veld geslagen. Dus dinsdag ochtend op naar het project. Prachtig gelegen binnen stevige muren, met zwembadje, speeltuintje en leuke huisjes in vrolijke kleuren op een rij. Zo op het eerste gezicht niks aan de hand. Maar zodra je verder loopt zie je kinderen je angstig of fals aankijken en de ene keer erg vriendelijk de andere keer ontzettend kwaad. Nou gelukkig werden we wel ontzettend vriendelijk begroet door de leider van het project ( die bleef gelukkig ook vriendelijk). En we konden wel helpen bij Javier in het huis van de kleinste jongens. Nou daar zaten we dan bij Javier, die ons amper begroette, samen met een oude vent uit schotland en een groep kinderen van 4 tot 12 jaar en ik geen idee had wat ik kon verwachten..... Gelukkig gingen we een tocht doen en hoefde ik alleen 3 kinderen onder mijn hoede te houden, noujaa alleen.... De ene keer waren ze lief, maar de volgende keer krijg je bijna een mep en als ik zeg dat ze niet met hun handen buiten de raampjes mogen hangen worden ze al helemaaal kwaad. OKee gezellig jongens een tripje naar het speelpark!!!
Daar aangekomen met de hele kinderclub van ons project. Was het alweer een dolle boel en werden Sabine en ik uitgenodigd om mee te doen met voetbal!! Nou ik maar denken dat voetbal de enigste sport was die ik misschien nog een beetje kon... HO MAAR! Dus niet! Alle jongens renden van de ene naar de andere kant, de bal vloog overal, behalve naar mij en het zand, modder bereikte mij dan weer wel! Uitindelijk maar zo geluld dat ik in het doel kon staan en even kon uitrusten, totdat de bal met en snelvaart op me af kwam en ik hem natuurlijk door liet.... tsjaa zo maak je natuurlijk ook geen vrienden.
Smiddags waren er nog georganiseerde activiteiten en heb ik maar zo vrolijk mogelijk mee gedaan, omdat 2 puber meisjes nergens zin in hadden en alles maar stom vonden. Ik weer met me goede spaans maar een beetje een gesprek proberen aan te gaan, maar denk je dat het goed gaat, dan lopen ze ineens weg of zeggen niks meer. Ook hier in Guatemala kennen ze het hele idee van de Piñata´s en ook die waren in huis gehaald. Dat was natuurlijk weer lachen, gieren en brullen. Aan het eind van de dag werd het me allemaal een beetje duidelijker hoe sommige kinderen in elkaar zitten en ook hoe het er hier aan toe gaat. Toch bleef Javier, de leraar ( ´´vader´´ stil zwijgend met schele ogen naar ons kijken en heeft werkelijk de hele dag niks meer gezegd dan hola en adios. Noujaa, wij hebben een leuke dag gehad, of hij ook blij was met onze hulp?? Ik weet het niet.
Totdat we savonds weer eens op stap gingen en ik daar ineens onze Javier tegen kwam. Nou een omhelsing en begroeting zoals ik hem nog nooit heb gehad en die kerel begon ineens te praten!! Bijna de hele avond hebben we alle vooroordelen van mij en hem doorgespit en bleek hij ook nog eens een vriend te zijn van de jongens die ik al eerder had ontmoet! Nou mijn idee over Javier was ineens weer veranderd, wat een geweldige vent, helemaal hoe hij elke dag weer met die kinderen om gaat. Natuurlijk moest ook hij zijn salsa moves laten zien, waardoor ik weer de hele avond in een soort houdgreep gesetteld was, maargoed het was weer een gezellige avond en weer meer te weten gekomen over de guatemalteken en zijn gewoontes....

Woensdag gingen we weer naar het zelfde project en gebeurde waar ik al bang voor was. Javier negeerde ons weer compleet! Maar voor hem ben ik niet op het project, dus maar met de jongens geknutseld, geschildert en liedjes gezongen aan de rand van het zwembad.... Uiteindelijk was er verder niet echt veel te doen en vertelde Javier ons ( jaja het waren wel 2 hele zinnen!!) dat we wel naar huis mochten als we wilden. Nou zo gezegd zo maar gedaan, de jochies gedag gezegd, javier en de andere vrijwilliger bedankt en op in de bus naar huis.
Smiddags lekker gegeten, gedoucht en toen stonden onze huisvrienden alweer klaar om met ons naar het voetbalstadion van Antigua te gaan!! Het was de wedstrijd die al een tijdje gepland stond, maar steeds weer uitgesteld werd ( tsjaa ook hier zijn ze niet zo van de afspraken). Maar ik kan je vertellen een voetbalwedstrijd tussen Antigua en Guatemala-city is bijna net zo erg als een finale wedstrijd van het WK tussen Duitsland en Nederland. Wat een geschreeuw, gejoel en gescheld, niet normaal!! En wij nederlanders, denen, duitsers, noren enz deden natuurlijk leuk mee! Nog een relletje tussen door en uiteindelijk maar toch won Antigua dan met 1-0 !!!!

Donderdag hadden we dus een lekker vrij dagje. Maar toch genoeg te doen. Aangezien we een hoop dingen wilden fixen om ons verblijf hier nog aangenamer te maken. Bijvoorbeeld de was. Nou dat was nogal een hoop en aangezien we hier niet een leuk ouderwets wasplekje hebben, brachten we het maar naar de wasserette in de hoop dat onze kleren weer heelhuids er uit zouden komen. Ondertussen al onze digiatele foto´s maar op cd laten zetten, voor het geval onze camera toch gejat zou worden. ( toch wel leuk dat we dan de meeste kiekjes nog hebben) Verder nog even geshopt ( wat weer een leuke kleren, maarja daarvoor ben ik hier ook niet) en de lonely planet van Guatemala maar gekocht, aangezien we hier zeker nog gaan rondreizen en zo´n boek wel ontzettend handig is!! Hier en daar nog een paar foto´s geschoten en weer een optocht gezien en uiteindelijk met onze was en al in de mac-donalds beland voor een heerlijk ouderwets sunday ijsje, tenminste dat dacht ik. Het ijs ben ik sowieso al niet zo weg van en de caramel hier was ook niet echt te eten, dus jammer!! Hadden we toch beter een chocolade taart kunnen kopen! Thuis aangekomen weer met de hele mikmak gegeten en zijn Sabine en ik voor de tv gaan zitten om passion for christ te kijken... Nou dat hadden we misschien beter niet kunnen doen, want het was zooo gruwelijk dat Sabine dacht dat jezus in onze badkamer aan het tiolleteren was!!!!!!! ( het was 1 van de schoonmaaksters, die niet wist dat sabine en ik daar nu sliepen...Pffff ) Savonds weer met het hele stel op pad naar de kroeg en Sabine en ik liepen ertussen met onze gedachten in een beetje mysterieuze stemming na de hele kruiziging van Jezus en al die optochten en enge muziek hier. Maar eenmaal in de kroeg was het alweer over. 1 en al gezelligheid alleen je raad het al Sabine en ik hadden ontzettend zin in een pizza. Maar gierige hollanders dat wij zijn hebben we natuurlijk weer te weinig geld mee genomen en smaken de drankjes toch ook wel lekker. Dus wij maar glimlachen en loeren naar de pizza van de overbuurman, maar helaas dat werkte niet. Totdat er 2 heerlijke stukjes pizza achter de bar gewoon koud stonden te worden!! Wij vragen hoe duur het was, helaas te duur! Uiteindelijk de knoop door gehakt en wilden we samen met een ontzettend leuke vent uit New york ( Pharell, social worker, vegetarisch en wil acteur worden, god waarempel hij lijkt wel verdacht veel op mij!! ) een pizza gaan kopen. Weer helaas want inmiddels was de keuken dicht. Toch zag ik nog steeds die stukjes pizza liggen en heb ik de stoute schoenen aangetrokken en de barman het hele verhaal ( ooow we hebben zoooo zin in een stukje pizza!!!) in mijn beste spaans verteld. Nou hij als speedy gonzales die pizza opwarmen en daar zaten Sab en ik dan eindelijk lekker te smullen van onze pizza!! Wij nog vragen hoe duur het was, maarja daar deed die man zoo vaag over dat wij natuurlijk ook niet met ons geld gaan zwaaien en dus maar fooi in de fooienpot hebben gedaan en 100 keer hebben bedankt! Verder de hele avond gezellig met Pharell gekletst ( wie weet plak ik er nog een jaartje toneelschool achteraan in New york, aangezien hij met mij romeo en julia nog wel eens wil spelen en wij de gezamelijke passie hebben om ooit nog eens op het witte doek te verschijnen. Even voor de duidelijkheid: Dit is niet de man van mijn dromen, maar een aardige kerel met blond haar, blauwe ogen 4 oorbellen en een bril! ) En kwam ik weer mijn oude vertrouwde guatemalteek tegen die dit keer boos op mij was..... FIJN!! hij beweert dat ik alleen met hem praat als ik dronken ben.... ( woensdag middag was ik hem en een vriend van hem tegen gekomen en vroeg IK heel vrolijk hoe het ging en antwoorde hij maar een beetje stilletjes, goed.) Nou voor dit soort onzin heb ik geen tijd en al helemaaal niet voor jou! dus adios! De new yorker helemaal lachen om het hele verhaal en 2 seconden later stond ie alweer achter mij in me oor te fluisteren hoe veel het hem speet, bla bla bla...... nou toen kwam sabine met haar grote mond: Order me a pizza, or leave!! Nou dat schoot hem in het verkeerde keelgat en weg was hij.... Wij met zijn 3en natuurlijk weer dikke pret. Nou toen begon ineens het gezeur...ik kreeg last van mijn keel. Iedereen wilde aspirines halen, omdat ik mee moest naar de optocht midden in de nacht, maargoed uiteindelijk een half uur in de kou staan wachten op onze grote huisvriend mike, die ruzie had met zijn vriendin/scharrel van hier.... Uiteindelijk iedereen maar gedag gezegd en lekker naar huis gegaan om te slapen.

Vrijdag was het echter mis... Ik voelde me niet helemaal okee en tijdens de grootste processie, waar we dagen op hebben zitten wachten, zoo mooi jezus op een kist uit een kerk, met ongeveer 100 mensen die die kist dragen viel ik elise slangenberg bijna flauw tussen 1000 mensen en ik kon geen kant op!! Het kots kwam bijna naar boven, ik werd witter en witter, me benen trilden en al mijn huisgenootjes als een soort bodyguards om me heen.....Op zoek naar de uitgang! Uiteindelijk heb ik het overleefd, maar heb ik het hele weekend bijna met 39 graden koorts in bed gelegen en dat terwijl ik allerlei afspraken had met pharell, sabine en geert en de guatemalteekse tourguide om de vulkaan te gaan beklimmen.... Jaa jammer dan. Het hele huis was half in shock dat ik alweer 24 uur achter elkaar aan het slapen was, maar sabine stelde hen gerust dat ook als ik niet ziek was, heel veel kon slapen. Zondag ging het iets beter en dus savonds maar een eet tentje opgezocht ( we krijgen dan niet te eten bij onze gastmoeder) Waar ik alleen de salade bestelde en de ober me aankeek alsof ik gek was en graag wou weten waar dit soort gekke mensen dan wel vandaan zouden komen, nou uit HOLLAND natuurlijk! En na deze maaltijd, wat me toch wel goed deed na bijna 2 dagen niet gegeten te hebben....Maar weer opweg naar huis. Nou ik liep als een zombie ingepakt in sjaal en vest met capuchon op samen met sabine, als een oude vrouw met reuma ( jaa die vulkaan heeft wat spierpijn achter gelaten) door de straten van Antigua, bang dat we weer een pistool op ons hoofd zouden krijgen, maar nee hoor wij krijgen nog steeds mannen achter ons aan die met ons willen dansen of gezellig kletsen... wat een leventje hier toch!

Vandaag niet wezen werken, maar lekker op internet gezeten, gestoomd ( op aanraden van mijn lieve moeder, nooit geweten dat ze er hier ook aan deden, maar mijn gastmoeder wist meteen wat ik bedoelde) Met de kleine sharon gespeeld, wat gelezen, muziek geluisterd en onze kamer is eindelijk schoon gemaakt wat er voor zorgt dat ik straks in een schoon bedje weer helemaal beter kan worden!!

OOOWJAAA ATTENTIE LIEVE MENSEN!!!
Jullie wisten natuurlijk al dat ik gezellig bij jullie in Groningen blijf, maar zijn er ook al mensen die heeel lief en heeel hard op zoek zijn naar een leuke kamer voor mij??? Of een leuk appartementje, aangezien sab en ik er wel aan toe zijn om samen te wonen ( we lijken af en toe net een bejaard getrouwd stelll ) Tips, connecties alles is welkom!! en succes daar in het Holland!! Dikke kus