Lieve mensen, allereerst ik leef nog en Guatemala is werkelijk waar geweldig!!!!

Nu nog even over mijn allerlaatste week in Merida. Het was een leuke week, maar ook ontzettend veel afscheid nemen!

Dinsdag hadden Sabine en ik een ´afscheidsparty´ in het huis van Geert en Octavio dit samen met onze andere hollander Reinier. We hebben leuke film gezien, pizza gegeten en leuk onze laatste verhalen en tips uitgewisselt. Savonds was Octavio zo vriendelijk om ons met de auto naar huis te brengen. Sabine en ik hebben inmiddels geleerd dat we niet zo bescheiden moeten zijn tegen de mexicanen, want wat gebeurd er als je vriendelijk aanbied dat je het laatste stukje wel wilt lopen? Je krijgt een kort antwoord en hij stopt de auto, waardoor wij midden in de nacht nog heel wat meters naar huis moesten lopen. ( tsjaa hij is dat niet gewend) Dinsdag hebben we ook een Piñata voor de kids van ons project gekocht en bergen snoep om er natuurlijk in te doen, dus ook daar liepen wij midden in de nacht mee te sjouwen.

Woensdag was onze wasdag, alle laatste beetjes was verzameld en weer uren staan zwoegen in de hitte. Savonds hadden we weer met de mannen afgesproken ( ja afscheid nemen is moeilijk ) om lekker voetbal te gaan kijken ( mexico-paraguay) Helaas was de wedstrijd niet echt heeel boeiend en dus maar een vrouw voor Geert wezen zoeken en een afscheidsbrief voor Octavio geschreven omdat we dachten hem niet meer te zien... Totdat hij ook nog ineens kwam opdoemen!! Sabine en ik wilden eigenlijk wel weer weg, aangezien we samen onze laatste avond in ons beroemde MAMBO-CAFÉ wilden doorbrengen.... Maar, Octavio ( die de vorige keer er niet bij was) wilde maar wat graag met ons mee, dus oké die ook maar uitgenodigd. Thuis hadden wij eindelijk maar toch WIJN staan!! Helaas was deze wijn ( jaja het was de goedkoopste die we konden vinden) echt niet te drinken, waardoor de helft in de gootsteen verdween. Wij op naar het Mambo-café , waar Octavio nog niet was en wij dus alvast maar meteen de dansvloer opgingen, aangezien we bang waren dat we met hem de salsa moesten dansen. Gelukkig was dit uieindelijk niet het geval, hij deed vrolijk ( nouja, ontzettend vrolijk!!) met ons mee! Toch bleven ook deze avond de mannen komen. Het verschrikkelijkste was nog wel dat ze aan Octavio gingen vragen of ze met ons mochten dansen!!! Wie verzint er nou zoiets?? Ook nog een andere vent, die onze bodyguard en chauffeur wilde zijn en ons uitnodigde in zijn gigantische hotel ( jaja en wat gaan we daar doen? gezellig disney-films kijken?) Voor de laatste keer onze leuke band gezien, die weer vrolijk lachten, knipoogten, wenkten en dansten dat ik alweer zin had om dat podium op te springen en vrolijk mee te doen!
Helaas sluit de tent vroeg en stonden wij om half 4 alweer buiten op weg naar huis! Wij octavio nog maar een rustig uitgelegd hoe wij Hollandse vrouwen zijn en niet willen dat de man alles betaald, doet alsof hij onze bodyguard is enz. enz. Hij begreep het gelukkig allemaal en vind ( zoals zo velen!) de hollandse vrouwen geweldig!! ( jaa Sabine en ik maken goede reclame voor ons kleine Nederland! ) Emails uitgewisselt en maar tot ziens gezegd. ( wie weet ontmoeten we hem nog in Mexico-coty, aangezien hij daar bij in de buurt woont en ons Mexico-city wil laten zien.)

Donderdag na 2 uurtjes slaap weer naar ons Project, de jongens waren gelukkig niet meer boos op me. Met de een heb ik het min of meer uitgepraat, de ander wou en zoen op zijn mond ( wat ik natuurlijk nog steeds niet doe, dus maar weer op de wang) en het was wel weer goed. Toch waren andere jongens af en toe weer een beetje verdrietig/boos/niet aanspreekbaar, maargoed dat komt misschien ook omdat er steeds vrijwilligers komen en gaan.
´S middags zouden Sabine en ik een film gaan kijken met tere en angelina, maar tere had 1 of andere smoes, dus hebben we de film maar naar vrijdag verschoven en donderdag beetje geslapen en voor het laatst ( tenminste dat dachten we ) het internet gebruikt.

Vrijdag zijn we met Piñata en al naar het project vertrokken, alle kinderen dol enthausiast en meteen al tegen de pop aan het meppen. Wij wilden natuurlijk dat ze eerst hun huiswerk gingen maken, maarja als er nog maar 1 zijn huiswerk hoeft te maken is het natuurlijk ook lastig om te wachten. Dus om 10 uur de knoop door gehakt en maar gewoon die Piñata opgehangen en iedereen er tegen aan laten meppen! Echt ontzettend grappig, aangezien ik de piñata om hoog en om laag liet gaan en iedereen helemaal wild werd! Daarna ontzettend veel snoep gegeten ( de vrouw des huizes vond dat niet echt fijn, omdat natuurlijk geen enkel kind daarna nog wou middag eten.) Daarna voelden Sabine en ik ons beetje overbodig. We hebben daarom maar onze spullen gepakt, nog even met de ´baas´en ´bazin´ gepraat en bedankt, snel de jongens dag gezegd ( we hadden niet zo´n zin om er een groot drama met tranen en al er van te maken, aangezien we toch echt van die jochies zijn gaan houden.) en maar het project verlaten. ( gelukkig mogen we altijd terug komen!)
Smiddags film gekeken met Tere, tas ingepakt ( ik heb echt té veel spullen mee!) en boodschappen gedaan voor onze reis naar het vliegtuig.

Zaterdag ochtend om half 4 ging dan de wekker, Wij snel douchen,kleren aan, ontbijten en naar beneden waar Tere en Anhelina al klaar stonden om te helpen met al onze bagage. Aangekomen bij het busstation, werd tere toch wel heel emotioneel en liet Sabine dan ook een traantje vallen. Bagage weg gebracht, nog een heel lief briefje + kado´s voor onze ouders ( omdat ze denkt dat die elke dag bezorgd zijn om mij) gekregen en toen moesten we toch echt vertrekken! In Cancun aangekomen ( veel te laat natuurlijk) wij maar heel snel onze bagage pakken en de andere bus naar het vliegveld gezocht. Gelukkig waren er genoeg mensen die ons wilden helpen, dus dat was snel gevonden.
Ook dat ging prima en uiteindelijk waren we precies 3 uur van te voren op het vliegveld, waar we al snel Geert weer ontmoeten. Wij met al die bagage ( dat was echt geen pretje, dus na deze maand laat ik denk ik maar 3kwart van mijn bagage hier) wachten, vragen en nog langer wachten. Uiteindelijk konden we inchecken en door alle douanes. Dit verliep allemaal prima, hoewel ik al weer verwacht had dat er ladingen drugs in mijn tas zou worden gestopt. Dit was gelukkig absoluut niet het geval en kwamen wij na een stop in Flores en 2,5 uur later uit in GUATEMALA-CITY. Nou ik zat hem te schijten in het vliegtuig, alleen de turbulentie al en helemaal omdat ik zulke enge verhalen had gehoord. Maar ook hier, totaal geen problemen en stond er een vriendelijke man ons op te wachten die ons naar onze gastmoeder in Antigua zou brengen. Onderweg naar Antigua was al zo veel te zien, dat is echt met geen woorden te beschrijven, dit geldt hetzelfde voor Antigua, een prachtige plaats omringd door bergen en 3 grote vulkanen ( Die wij ook zeker weten nog gaan beklimmen!!!)
Onze gastmoeder is geweldig, maar sabine en ik slapen samen in een hok, van nog geen 6 vierkante meter!! Hopelijk is dit maar voor een paar dagen, aangezien er woensdag een ander meisje vertrekt. ( Toch komt er ook iemand bij, dus elke kleuter kan uitrekenen dat er dan nog steeds niet genoeg kamers zijn, maar oké...)
Even voor een klein beeld van mijn situatie nu ten op zichte van Merida: We wonen bij een gezin, met 3 kinderen ( waarvan een 1.5 jaar is en veel loopt te krijsen, maar ook wel een schatje is) Dan zijn er nog een deense jongen en meisje, een nederlandse vrouw van 37, Geert Sabine en ik. Dan komen er elke dag nog 2 andere studenten eten ( 1 uit nederland, 1 uit Amerika) + een priester en volgens mij nog 2 apparte vogels. Dit alles zit aan een tafel, voor ongeveer 5 personen in een huis, voor ongeveer 6 personen! Kortom, qua ruimte zijn wij er zeker op achter uitgegaan, maar qua gezelligheid en qua reizigers zijn we er toch wel op vooruit gegaan en dat was toch wel het geen waar ik naar op zoek was

Zondag ochtend al vroeg wakker en gelijk het andere nederlandse meisje ontmoet ( charlotte, ook 19 jaar, woont in rotterdam, maar komt na de zomer in Groningen studeren!! jaaa er gaat toch niks boven Groninge mensen!) Toen moesten Sabine en ik toch maar snel gaan douchen en kleren aan doen, omdat we al meteen weer in de feestmaand zijn gekomen. Deze hele maand staat bijna heel Guatemala in het teken van pasen, met jezus, maria enz enz. Zondag was er 1 van de optochten ( volgens mij: procesions genoemd ofzo) Nou je wil niet weten wat je mee maakt, wij waren rustig ergens aan het eten en ineens allemaal mannen in paarse pakken een gigantisch zware kist aan het dragen, van 10 meter breed en ongeveer 30 meter lang met Jezus erop en daarachter Maria op een andere kist, die werd gedragen door kinderen!! Het is echt zoooo indrukwekkend, het valt gewoon niet normaal te beschrijven, dit moet je gewoon mee maken!
Daarna Antigua maar verder bekeken en werkelijk waar dit is nog 100 keer zo mooi als Mexico al was. Het is weer net als de plaatjes in de mooiste plaatjes boeken en net als de mooiste films!
Vandaag de dag was het dan zover : ons andere project. Smorgens om 6 uur ging de wekker alweer en na een ontbijt van 2 eieren ( sorry mensen ik kom echt als een varken terug met al dat vette voedsel hier!!) en wat fruit volgden we de Nederlandse vrouw naar onze bus. Hier ontmoeten we Jacobo, onze coördinator van het project. Hoe is Jacobo, nou Jacobo lijkt op Clark van Superman en praat als een ras-echte Amerikaan( gelukkig zijn we aan dat accent inmiddels wel gewend). Wij maar snel in de Chicken-bus, aangezien ze echt ontzettend volgeprot worden en wij toch wel graag wilden zitten. ( ze stoppen ongeveer 60 mensen in een bus, waar misschien 30 inpassen.) Nou Sabine en ik zaten dus alweer gezellig de hele reis met een mexicaan op schoot. Ook alle vrijwilligers gaan elke dag met deze bus, waardoor ik alweer wat minder bang was dat ik werd doodgeschoten.
Nu over het Project: Het is echt heel anders dan in Mexico, allereerst is dit een project met een geschiedenis ( die zal ik jullie nu besparen, kun je evt. later nog wel eens van mij aanhoren of kijk op www.safepassage.org) Ook een project, met meer mogelijkheden en veel meer kinderen ( ongeveer 500, varierend van 2 - 16 jaar).Op dit project moet iedere vrijwilliger een donkergroen T-shirt dragen (eerst kopen en dat geld gaat ook naar het project!) met het logo van Camino Seguro en op de achterkant staat: Combating poverty trough education. We zijn Samen met Jacobo en een jongen van het project ( hij was 15 jaar en een beetje bedoeld om ons te beschermen van de gevaren op straat.) de wijken van Guatemala-city afgelopen. Ik voelde me als een klein kind in 1 of andere gevaarlijke actie film, maar dit is geen film, dit is de keiharde werkelijkheid. Tijdens het zien van alle gebouwen, de vuilnisbelt zelf en een hoop kinderen kregen we ontzettend veel informatie over hoe het project is ontstaan, hoe ze te werk gaan, wat de gevaren zijn enz enz. Ik was zo onder de indruk, maar tegelijkertijd ook een beetje afgeschrikt door alle dingen die er misschien zouden kunnen gebeuren. Als laatst zijn we naar het hoofdgebouw vertrokken en dit is allemaal in prima staat! Ze hebben goede boeken, geweldige keuken, een agent die 24 uur per dag voor de deur staat te waken, computers, een dokter en ze zijn zelfs bezig met een soort montesori onderwijs te creëren. Dit zijn allemaal donaties, van rijke mensen, of groepen en echt geweldig hoe de mensen van Camino seguiro ( zo heet ons project) dit ook allemaal echt besteden aan de dingen die de donateurs willen dat het besteed wordt!!! Ook krijgen de kinderen hier de kans, om niet alleen te leren op school, maar ook echt een beroep uit te oefenen. ( er zijn een aantal kinderen die óf niet willen leren, óf niet goed kunnen leren en deze hebben dan de mogelijkheid om het in de praktijk uit te oefenen!) Ik kan nog uren doorpraten over het project en heb nu al het gevoel dat ik langer dan een maand moet blijven, maargoed dat zien we dan wel weer. Morgen beginnen Sab en ik in ieder geval echt met ons project. We zitten samen in een soort fabriek, waar ongeveer 50 kinderen zitten tussen de 2 en 4 jaar. Ze zijn ontzettend schattig en gelukkig hoef ik geen ingewikkelde wiskunde sommen aan deze kinderen uit te leggen, maar gewoon beginnen met de basis, als handen wassen, tanden poetsen en heel heel veel liefde geven!!!

Mensen ik ga me hier prima vermaken!! Er zijn ook hier weer genoeg dingen te doen en ook voor het project zal ik mijn handen uit de mouwen moeten steken! Ik weet inmiddels dat hier genoeg internet café´s zijn, dus jullie mogen elke week weer braaf mijn verhalen lezen!! voor jullie ook heel veel succes met de dingen daar en mocht je geld over hebben, vlieg alsjeblieft hierheen, want je gelooft je eigen ogen gewoon bijna niet! Dikke kus