Dag dames en heren, hier ben ik dan weer. Deze week zal dan echt mijn aller aller laatste week in Merida zijn, een geweldige stad, met geweldige mensen en belevenissen. Hier nog even mijn verhaal van de afgelopen week.

Maandagavond hadden Sab en ik weer eindelijk een date! En dat was met Geert en nog een onbekende andere hollandse knul. Wij waren natuurlijk keurig op tijd bij de kerk ( onze vaste ontmoetingsplek ) en zagen alweer een ontzettende vreemde snuiter met zijn armen stijf over elkaar naar ons gluiren... Wij waren natuurlijk alweer als de dood dat dit de hollandse Reinier was... Daarna zagen we nog een blanke, lange jongen én nog een dikke, grote, blanke jongen. Sabine en ik waren nu toch wel heeel benieuwd wie van de drie het zou zijn.
Na een kwartier wachten werden wij dan eindelijk beloond met het volgende:
Geert, die kennen jullie allemaal inmiddels.
Reinier, een leuke blanke,slanke zeeuw van 23
Octavio, een leuke, iets duistere, gladde maar zeker aardige Mexicaan van 22
Dit waren ze dan, onze nieuwe vrienden voor onze laatste 2 week. Gezellig wat in een bar gedronken om elkaar beter te leren kennen en de camera´s + sombreros en tequilla werden tevoorschijn getoverd! ( zie sabine haar site voor foto´s) Gelijk de afspraak gemaakt om dinsdam met zijn allen een auto te huren en naar Chichin itza te gaan, voor de equinox.
Dit is een gebeuren, wat 2 keer per jaar plaats vind en heel bijzonder is hier in Yucatan. Door de ondergaande zon krijg je op de grootste maya-tempel een schaduw, wat de vorm heeft van een slang en aan het eind zie je dan de kop van de slang verlicht. Deze slang Kukulkan en staat weer in verbintenis met een van de vele goden hier.

Dinsdag konden we eerst even lekker uitslapen, om vervolgens door de mannen opgehaald te worden voor onze autorit naar Chicin-itza. Geert zou gaan rijden, waardoor ik al weer een beetje zenuwachtig werd, aangezien Geert nogal met zijn handen zwaait als hij aan het praten is. Maar wat bleek: Geert ging niet harder dan 80 en had zijn handen goed aan het stuur. De mexicaan daarintegen zat te roepen dat ie harder moest en vrachtwagens op gevaarlijke bochten moet gaan inhalen. ( dit alles terwijl hij zelf gewoon zijn rijbewijs heeft GEKOCHT, niks geen lessen, gewoon geld geven en je hebt je rijbewijs!)
Je snapt dat ik dit natuurlijk niet liet gebeuren, waardoor ik weer op Geert begon in te praten dat hij alleen dingen moest doen als hij het zelf vertrouwde en vooral NIET naar de mexicaan moest luisteren aangezien hij geen normaal rijbewijs had. Dit zorgde wel weer voor hilarische momenten en gelukkig bereikten wij uiteindelijk zonder schade de plek van bestemming. Een bestemming, met duizenden mensen van over de hele wereld!! Wij met de hele menigte mee, kaartje kopen en het park naar binnen. Sabine en ik moesten naar het toillet waar we echt een half uur hebben staan wachten, om uiteindelijk een gore wc aan te treffen....
Daarna met de hele club geprobeerd een plekje te zoeken om hét hele gebeuren zo goed mogelijk te zien. Wij door de hele menigte heen lopen, waarop iedereen begon te schreeuwen. Wat bleek je moest gaan zitten, iedereen die stond werd door de politie weg gehaald en door de menigte weggejoeld. Wij zitten en wachten, heel lang wachten want tsjaa die zon die gaat niet zo snel. Toch zagen we al een klein beetje een schaduw vallen op de tempel. Dit met leuke zigeuners links en bejaarden rechts. Uiteindelijk zag je toch wel redelijk de vorm van de slang, maar of dit nou zo bijzonder was????
Daarom gineg Reinier, Sabine en ik maar op pad om het park te verkennen en de rest van de maya ruïnes te bekijken. Wat weer ontzettend mooi was. Ook bleken hier cenotes te zijn, maar die waren alweer afgesloten aangezien ze de lichtshow van de avond moesten voorbereiden. Wij daarom het park uit om een hapje te eten en te drinken. Weer een hoop foto´s , waar vooral onze mexicaan erg op gesteld is. Daarna was het tijd voor de lichtshow! Wij weer braaf zitten en kregen een verhaal te horen over vroeger. Dit alles in het spaans, wat ik nog steeds niet helemaal begrijp + verschillende kleuren lichten en vormen. Heel mooi, maar na een kwartiertje hadden Sabine en ik het wel gezien. Wat gebeurd er als Sab en ik een beetje moe en melig zijn, juist we gaan mensen irriteren!! Voor ons heeeel grappig, maar voor onze vrienden wat minder. Ook op de terug weg deden Sab en ik er alles aan om de mannen bang te maken, maar helaas lukte dat niet. Wij weer in de auto, de liedjes werden uit de kast getrokken en aangezien er geen radio was werden sabine en ik aangeweze tot zangers. Weer dikke pret, vooral om Geert zijn rij-gedrag ( wat inmiddels al sneller ging dan 100, YES) Ze hebben ons netjes thuis afgezet en al met al was het een zeer geslaagde dag!

Woensdag was het weer tijd voor het project, alle kindjes helemaal verbaasd waarom wij er dinsdag niet waren en wij dus alles 10 keer uitgelegd en het computer lokaal maar weer opengebroken hebben. Toen dan gebeurde was het natuurlijk allemaal weer goed. Ook het huiswerk weer besproken en mee geholpen, hier en daar nog een voetbal aangeraakt en de ochtend was alweer voorbij. Smiddags hadden Sabine en ik dan eindelijk onze foto-sessie met onze moeder, dit alles in een originele yucateekse jurk + make-up en sieraden van Tere. Nou je herkent me niet meer terug ( zie de nieuwe foto´s op mijn site!) Het was ontzettend gezellig en hebben er prachtige foto´s aan over gehouden. Savonds was het weer tijd voor het MAMBO-CAFÉ. Dit keer zouden Geert, Reinier en Octavio mee gaan. Maar op de afgesproken tijd waren ze er natuurlijk niet. Wij dus alvast maar naar binnen en drinken bestellen. Wij krijgen ons drinken en ik krijg mijn geld terug, zegt die man doodleuk: Jaa 10 peso voor mij ! Ik dacht: huh?? gaan ze nu ook al om fooi vragen? najaa vooruit dan maar.... Even later kwamen dan toch Reinier en Geert nog binnen wandelen. Hier een drankje daar een drankje, beetje gekletst, maar toen was het voor Sabine en mij toch echt wel tijd om weer onze heupjes los te schudden!! Op naar de dansvloer, met onze leuke band! Na een tijdje durfden Geert en Reinier zich ook op de dansvloer te wagen. Dit was echt te grappig voor woorden, omdat het leek alsof ze onze vriendjes waren. Reinier dansend, als een soort sneltrein en Geert met zijn pasjes naar links en rechts was echt om te brullen... Uiteindelijk stond Geert helemaal stil en vond Sabine het tijd om hem maar eens bij de arm te nemen, maar dat vond Geert zelf niet echt een succes! Uiteindelijk zijn ze maar eerder naar huis gegaan, zodat Sab en ik nog even flink uit ons dak konden gaan. Dit zorgde voor leuke oogcontacten en glimlachjes met de mannen van de band én een italiaan die een foto van ons wou, maar amper engels sprak. Tsjaaa ga dan maar eens communiceren. Zonder engels, spaans, frans,duits of nederlands kom ik toch echt niet veel verder. Helaas geen leuke reisvriend erbij, maar wel een knipoog + schouderklopje van onze bandleden

Donderdag hebben we maar rustig aangedaan, beetje geslapen, internet gezeten en natuurlijk smorgens naar ons project. Op het project ging alles vrij soepel, weer even op de compueter gezeten, geholpen met huiswerk en schoonmaken en een soort van sexuele voorlichting aan die kinderen gegeven. Ze krijgen op school wel het een en ander te weten over het mannelijke en vrouwelijke lichaam, maar er over praten ho maar!! Dus ik dacht, kom laat ik er dan maar eens over beginnen....Nou alle jongens luisterden eindelijk en vonden het zooo interessant en spannend!! Ook natuurlijk heeel hard lachen als ze het woord penis of vagina horen, maargoed het is een begin.

Vrijdagochtend was een beetje drama op het project. Er is een jongen nog verliefd op mij en vraagt de hele tijd kusjes en of ik zijn vriendin wil zijn. Ik maar uitleggen dat dat niet kan en dan heeft hij dat ook meestal wel geaccepteerd voor een paar uur. Vandaag was ook een andere jongen erg aanhankelijk, maargoed ik maar vrolijk doen en knuffelen, paar kusjes op de wang, niks aan de hand! Totdat zij raar begonnen te dansen en ik tegen een klein jongetje zei: Ellos son un poco loco ( oftewel ze zijn een beetje gek ) Dit kleine jongetje verteld vervolgens iets aan Fernando en Freddy en ineens: Fernando loopt heel kwaad weg en Freddy mag ik ineens niet meer helpen met zijn huiswerk, What´s going on?? Ik vragen om uitleg, blijkt dat het kleine jongetje gezegd heeft dat ik hun stom en niet leuk vind... Nou ik wist werkelijk niet waar wat ik mee maakte. Ik dus maar uitleggen dat ik dat niet gezegd had en waarom het kleine jongetje dingen zei die niet waar waren, nou niks hielp. De eerst zo aanhankelijke freddy en fernando die mijn vriendjes wilden worden waren zooo kwaad, zo heb ik ze nog nooit gezien. Fijn zo´n project met zulke leuke jongens!
Smiddags zijn Sabine en ik naar het Centrum gegaan, omdat ik heel graag een yucateeks jurkje wou hebben. Nou wij passen in verschillende winkels, waarop alle verkopers weer veeel te enthausiast werden. Wat bleek mijn gezonde hollandse lichaam is niet geschikt voor zo´n schattig jurkje, want ik leek echt net op een olifant in een veel te klein balletpakje. JAMMER. Toen maar ons busticket naar Cancun gekocht en nog een chocoladetaartje op de trug weg ( tsjaa zo ga ik nog meer op een olifant lijken, maar die taartjes hier kun je gewoon echt niet laten liggen!!)

Zaterdag moesten we smorgens naar ons project, aangezien we dinsdag niet waren geweest. Het was een grote catastrofe. Fernando was nog steeds ontzettend boos en negeerde mij, maar ook sabine. Orlando ( een andere ´´goede´´ vriend van mij hier..) was ook erg sjaggie en de andere 2 die er waren wilden alleen maar computeren en zodra wij zeiden dat dat niet zou gebeuren, werden ook daar boze gezichten getrokken en vuisten gebald. Marco was iets vriendelijker, maar rende ook overal maar heen en ten slotte waren er 3 mannen die de kinderen gingen lastig vallen met de tafels van 1 tot en met 9. Veel wisten het niet, dus werden nog sjagerijniger. Wat deden wij in godsnaam hier?? Uiteindelijk wou niemand praten, en waren ze veel te druk met zichzelf dat wij maar weg gesneakt zijn en de bus naar het centrum hebben gepakt, tenminste dat dachten we. De hele krottenwijk van Merida gezien inclusief dode honden en katten op de weg en ineens de buschauffeur staat op een soort snelweg en vraagt waar we heen moeten. Ja naar het centrum. Oow maar daar ga ik niet heen. Nou toen dacht ik ik ben toch niet gek, het staat met koeienletters voor op je bus. Nou wij nog een keer betalen, want hij moet ook zijn brood ermee verdienen en uiteindelijk werden we aan een hele andere kant van het centrum afgezet. Gelukkig weet ik inmiddels een beetje hoe ik mijn neus achterna moet gaan, dus uiteindelijk is het allemaal goed gekomen.
Smiddags thuis lekker even een dutje gedaan en gedoucht, om fris en wel beneden te komen voor ons afscheidsfeest. Dit met de hele familie van onze ´moeder´. Ontzettend gezellig en voor het eerst de traditionele Piñata stuk geslagen. ( dit is een figuur of cartoon van papier maché en daarin stoppen ze allemaal snoepjes, om hem vervolgens op te hangen en stuk te slaan, totdat de snoepjes eruit vallen) Ontzettend gelachen met alle kleinkinderen, aangezien Sabine en ik de groottse waren, maar ons het kleinst gedroegen. ( het was graaien naar snoep, om het meeste te pakken.)

Zondag hadden we een vage afspraak met onze nieuwe vrienden. Wij hadden gemaild: om kwart voor 7 smorgens bij het busstation, om naar San crisanto te gaan. Wij waren er al om 6 uur ( tsjaa de bus ging nu eens wel op tijd) en zaten te wachten en te wachten, toen wij om 7 uur dachten dat ze niet meer zouden komen, kwame ze op het laatst er nog aangerend. Echt net op tijd! Wij met zijn allen in de bus en SLAPEN!! ineens worden we wakker en staan we met een bus in the middle of nowhere... Onze mexicaan maar vragen waar we zijn, NOU we zijn in San crisanto: GEZELLIG!! Wij dachten dat het een leuk schattig pitoresk vissersplaatsje zou zijn, nou het was werkelijk waar niks! De mensen schrokken zich dood toen ze toeristen zagen en het strand was verlaten en vies. Ook zag je duidelijk nog tekens van de laatste orkaan die hier ook langs is geraast. Verder wel heerlijk in het zonnetje gezeten en cocosnoten geplukt en gedronken. Daarna op zoek gegaan naar de bootjes om de cenote te bekijken. Wij met zijn allen in de open achterbak van een oude truck, door de jungle en moeras op naar de bootjes. Nou ik stap met mijn nijlpaarden gedrag in 1 van die bootjes, waarop die al bijna zinkt!! In hemelsnaam hoe gaan wij hier met zijn 5en inzitten?? Gelukkig hoefden we maar met zijn vieren erin en vaarden we door de jungle. Helaas weer geen krokodillen ( al zei de schipper dat hij er wel een zag). Uiteindelijk aangekomen bij de cenote wilden we gaan zwemmen, maar zag ik tot mijn grote schrik vissen van een halve meter lang die sprekend op haaien leken!! Wij dus maar even informeren, maar de man zei dat we rustig konden zwemmen. Nou eerst Reinier, toen Sabine en toen ik... Ik was als de dood!! ik voelde overal vissen, was bang dat die grote vis mijn teen er af zou bijten en het enige wat de rest deed was lachen, heel hard lachen! Toch was het ook wel lekker verkoelend en hadden die schippers tenminste ook weer wat om te lachen.
Na dit hele gebeuren eerst maar even eten en toen kwam onze lieve geert erachter dat er alleen een bus terug ging om 4 uur. HELLUP Geert in de stress want onze vriend had een date deze avond om half 7 precies, om met een schone mexicane naar de kerk te gaan! ( de busrit duurt ongeveer 2,5 uur) Hij helemaal sjaggie omdat hij niet zou kunnen douchen en geen schone kleren aan kon trekken. waarop wij met zijn allen ons uiterste best moesten doen hem ervan te overtuigen dat het echt alleen om het innerlijk gaat, en niet om het uiterlijk en dat hij juist nu zo´n lekkere wilde zeeman was, bla bla bla.... Uiteindelijk shampoo, deo en gel in een supermarkt gekocht en geert naar een restaurant gestuurd om te douchen, uiteindelijk fris en wel de bus gepakt en geert zijn hart hoorde je in de verte steeds sneller kloppen....Aangekomen in het cenrtum geert nog even snel een hart onder de riem gestoken en hem weg gestuurd naar zijn date voor de kerk. Wij konden het niet laten om hem te achtervolgen en wat bleek zijn date was er niet.... Al die moeite voor niks. Nou Geert nog zenuwachtiger en wij maar lekker een hapje eten in een leuk restaurant. Uiteindelijk zien we Geert voorbij lopen met zijn schone, mexicaanse en doet hij gewoon alsof hij ons niet kent en gaat vlak voor ons op het terras zitten. Wij natuurlijk ontzettend lachen en foto´s gemaakt, wat voor hem de situatie nog moeilijker maakte. Na 10 minuten hebben we hem maar alleen gelaten, ben benieuwd hoe dat is afgelopen, maar dat zal ik morgen horen aangezien ik dan een hotdog party heb! Vandaag weer een prima dag op het project, fernando is nog boos, maar freddy draait al een beetje bij... Ik denk dat ik maar gewoon zo lief en leuk mogelijk moet blijven doen, iets waar ik natuurlijk erg goed in ben!!!

Aankomende zaterdag vlieg ik om 14.00 ( mexicaanse tijd) naar Guatemala, de verhalen die ik inmiddels heb gehoord zijn niet echt positief en mijn leventje daar zal ook echt anders zijn dan het lui-lekker-leventje hier. Ik hoop dat ik jullie ondanks dat toch elke week op de hoogte kan houden over mijn avonturen, maar als dat niet lukt ( wegens slechte internetverbinding of wat dan ook) niet getreurd, dan houden jullie het zeker te goed!!! Dikke kus vanuit MERIDA!!