Waarschijnlijk zitten de meesten van jullie nu al te slapen, terwijl ik hier mijn tijd verdoe in een internetcafe, om jullie op de hoogte te houden ( het is buiten ongeveer 30 graden )

Zaterdag was het dan zover, ik samen met mijn hele familie op naar schiphol. Daar aangekomen Sabine ontmoet met haar familie. Wij tickets halen, bagage sealen en inchecken....Daar wachtte natuurlijk al het eerste probleem: ELISE STOND STANDBY.. oftewel, ik kon niet met het vliegtuig mee. Nou uiteindelijk, telefoontje later kon ik dan toch met de vlucht mee.
Na het afscheid, was toch wel ff heftig ( Bedankt nog faf en jan dat jullie er waren, SORRY had niet zo veel tijd...) gingen sabine en ik dan echt op naar Mexico!!

Tijdens de vlucht van de KLM ontbrak het werkelijk aan niets!! Veel eten, drinken ( zelfs likeur, wijn enz) wat werd gebracht door een ontzettende leuke,charmante en vriendelijk Steward ( jaja een heuze gentleman )
Toen de overstap in Mexico City, ook dit verliep vrij goed. In het begin werden we overal maar een beetje heen gestuurd, maar uiteindelijk zaten op de gate van bestemming. Na lange tijd wachten eindelijk naar het vliegtuig, in een gammele bus, waar we meteen vrienden maakten met een echte yucatanees... Erg aardig, woonachtig in Merida dus wie weet komen we die nog eens tegen!
Na anderhalf uur eindelijk op de plek van bestemming!
Wij naar de bagage lopen en we worden meteen opgewacht door 6 agenten...allemaal dingen vragen, waar wij met ons slechte spaans echt niks van snapten.... moesten we naar een soort stoplicht en moest ik op een knopje drukken...ja hoor tis weer zover: Een groot rood licht en een keiharde toeter in mijn oor. Of ik wel even mijn tas wou open maken! Sabine en ik dus braaf gedaan wat ze zeiden, uiteindlijk niks gevonden natuurlijk!!
Wij doorlopen, waar een lief klein vrouwtje stond te wahcten met onze namen op een bordje. Ja ja eindelijk maar toch waren we dan waar we wezen moesten.
Wij mee in de auto, afgezet bij onze gastmoeder. Haar naam: Terese, gelijk een zoen bij binnenkomst en vlak daarna was het al: Tu a mi coraçon ( oftwel: je zit in mij hart) Nou Sabine en ik, zo dood als we waren heel enthausiast doen, want ze was zooo blij ons te zien!! Zaten we daar midden in de nacht, na een reis van ongeveer 15 uur leuk in het spaans te kletsen met Terese! De foto´s werden erbij gehaald en Sabine en ik verlangden eigenlijk het meest naar ons bed, maarja zo´n lieve vrouw laat je natuurlijk niet daar in haar eentje beneden zitten. Uiteindelijk werden onze kamers gewezen...

Boven op het huis hebben wij ons eigen soort appartement, lekkere bedden, schone badkamer en een prachtig groot dakterras!! Ook beschikken we over een soort huishoudster/ butler die werkelijk alles voor ons doet!! ( en ik maar denken dat ik hier zo hard moest werken en voor de armen moest gaan zorgen )

Gister kregen we een heerlijk ontbijt van fruit en klein beetje cornflakes ( Wie weet kom ik slank terug ? ) Beneden was meteen de hele familie van Terese om ons in ontvangst te nemen, en ook die mensen gaven meteen een zoen! Met zijn allen in een klein wit autootje gepropt gingen we naar el centro ( het was de dag van de grondwet, dus groot feest) De dochter van Terese, haar man, haar zoon en de huishoudster waren mee en lieten ons werkelijk alles zien. Mooie gebouwen, Musea, leuke marktjes ( met echte mexicaanse spullen ) en traditionele dansen. Daar zaten wij dan met mensen die we totaal niet kennen, die alleen Spaans spreken, maar die zoooo aardig en behulpzaam zijn, dat het voelt alsof je ze al jaren kent!

Rond een uurtje of 4 kwamen we thuis en kregen we weer te eten, wij dachten dat het ons avondeten was, maar uiteindelijk bleek het de lunch te zijn. ( heerlijk eten overigens!! ) Savonds even in onze kamer gezeten en dachten we rond een uur of 8 ons avondeten te krijgen. Wij naar beneden, was het pikke donker. Wij maar weer naar boven en uiteindlijk maar zonder avondeten naar bed gegaan!

Vandaag moesten we dan toch echt de wekker gaan zetten, maar uit onszelf werder we al om 6 uur smorgens wakker... heerlijk in het zonnetje op ons dakterras wakker geworden,lekker gedoucht en vervolgens kregen we weer een heerlijk ontbijt van Fruit en Cornflakes! Onze gastmoeder was er ook weer bij en heeft ons naar school gebracht.
Eerst kregen we een soort introductie en werden er een hoop dingen over Merida en Yucatan verteld! Ook ontmoeten we Geert ( onze echte hollandse reisvriend!) een stel Canadezen,ontzettend grappige mensen van een jaar of 50... ( ja pap & mam jullie kunnen dit ook nog doen ) Ook zit er een switsers meisje bij ons op school van dezelfde leeftijd.
De les is redelijk goed te volgen en wordt erg leuk gegeven door een lerares, die gelukkig ook een beetje engels spreekt!
Na onze les werden we weer opgehaald door onze gastmoeder, Terese. Thuis lekker gegeten en toen vonden wij het toch wel echt tijd om een internetcafé op te zoeken en jullie enig nieuws te brengen. Dus ik op mijn beste Spaans: ¿Dondé esta un internet café ? Waarop natuurlijk weer een heel verhaal kwam in het spaans waar ik niks van snapte... Uiteindelijk is alles weer goedgekomen en heeft Terese ons hier afgezet. Mijn tijd is nu al bijna voorbij, dus laat ik dit lange verhaal maar eens gaan afkappen...
Zoals jullie vast al wel doorhebben heb ik het hier al ontzettend naar mijn zin!! Veel dingen zijn nog wel vreemd en het lieve, maar soms iets te overdreven gedrag van Terese moet ik ook erg aan wennen, maar ik weet zeker dat dat helemaal goed gaat komen!! Nu het Spaans nog....
Jullie allemaal lekker aan het werk, studie en social life ? Ik denk af en toe wel aan jullie hoor! maar dit leventje bevalt me toch beter dan achter het buffet bij Pigalle ( sorry lieve collega´s!! )
¡ Hasta otro día !

Un Beso, Elise