elises.reismee.nl

Guatemala week 1

Afgelopen week was dan mijn eerste echte week in Guatemala. En wat voor week!! Beetje gezeurin het huis, weer vrienden van komen en gaan, mooie uitstapjes en heel hard werken!!

Maandag avond werden we gelijk door de 2 denen uitgenodigd om mee te gaan naar een Ierse pub. Sabine en ik vonden het wel een goed plan en dus daar maar even een drankje gedronken! Alleen waren er echt ontzettend veel mensen daar, echt van over de hele wereld, dus met iedereen maar weer even een praatje gemaakt. Dit is zo leuk, omdat iedereen hier een beetje het zelfde doel heeft en ook nog eens ontzettend aardig zijn! Maargoed de volgende dag moesten we weer vroeg op, dus besloten we na 1 drankje ook maar braaf rond een uurtje of 11 naar huis te gaan.

Dinsdag wij om 6 uur gewekt door onze wekker, man wat is dat toch vroeg!! Wij snel kleren aan, om vervolgens een ontbijt van eieren te gaan eten.( dat is zo op de vroege ochtend nog best wel moeilijk, helemaal als je er zo veel krijgt!!) Daarna met 2 meiden die ook bij ons in huis wonen naar de bus gelopen. Tijdens onze wandeltocht kwam er al heel snel een jongen bij lopen. Hij werkt ook in ons project, komt uit Duitsland, is 37 jaar en heeft zijn hele leven een eigen bedrijf gehad en heeft dat nu allemaal opgegeven, om hier kansarme kinderen te gaan helpen!! WOW hoe geweldig is dat?!! Leuk mee gepraat en daar kwamen we bij de bus weer onze coordinator Jacobo tegen! Wij snel weer in de chicken-bus om een goed plaatsje te zoeken, want het is nog steeds niet om uit te houden, een uur in een bus die zo vol zit, dat je bijna niet normaal kan ademhalen!! Maargoed ik moet niet zeuren, het kost verder ook bijna niks. Weer mijn ogen uitgekeken tijdens te busreis, want het blijft af en toe echt onwerkelijk dat IK gewoon door Guatemala-City reis......
Aangekomen bij ons project,DE GUARDERIA, even met de 2 andere vrijwilligers gekletst, over hoe het allemaal gaat op het project. De kinderen hebben allemaal gewoon een lerares en het is de bedoeling dat wij hen begeleiden tijdens deze lessen, noujaaa lessen, veel knutselen, spelen, 100 x zeggen dat ze niet mogen slaan en heel veel handen wassen en billen afvegen!! Nu denk je dat is toch niet zo erg, maar hier in Guatemala zijn de kindjes niet zo fris en schoon als dat ze op een peuterspeelzaal in Nederland zijn. Bijvoorbeeld: Stukken snot op hun gezicht, die al een week daar zitten en er bijna niet af te krijgen zijn, een soort schurft op hun billen ( 1 heeft zelfs half dicht gegroeide billen), korstjes en puistjes en dan stinken ze ook nog eens..... Nou goed jullie snappen dat ik mij daar de eerste keer echt even overheen moest zetten, aangezien ik dit nog niet gewend was. De grote grap komt nog.... De wc's ( waar honderden vliegen zitten) kun je niet normaal doortrekken, waardoor ik met een emmer water de drollen moet weg spoelen. Wat gebeurd er dan? De drollen vliegen stuk voor stuk de lucht in en dan heb ik het nog niet eens over de geur die er van af komt, maarja ik doe het voor de arme kindjes zullen we dan maar zeggen.
Deze eerste dag dus al gelijk in het diepe gegooid en verder vooral beetje toe gekeken en geholpen met knutselwerkjes, wat erg leuk is!! De jongen uit Canada spreekt geen spaans, dus ook ik was een soort tolk tussen de kinderen, de juf en hem! Ik werk in de jongste klas, de kinderen van 2-3 jaar en Sabine werkt in de midden klas, van 3-4 jaar.
Mijn dag ziet er ongeveer als volgt uit: Eerst krijgen alle kinderen een tortilla met bonen, daarna moeten ze de klas in en gaan we knutselen,daarna krijgen ze vitamine snoepje, handen wassen, hapje, naar 'el Campo' ( dat is een soort industrie terrein met een beetje gras, 1 klein speelhuisje, maar de kinderen vinden het geweldig!) weer terug voor de lunch( ik word dan naar het andere gebouw gebracht met de andere vrijwilligers en ook wij kunnen dan genieten van een uur pauze), en dan smiddags vaak spelen, TV kijken, boekjes voorlezen en als bijna alle kinderen naar huis zijn schoonmaken, heel veel schoonmaken. Het is super leuk, maar ook ontzettend zwaar, aangezien ik dagen maak van bijna 12 uur. ( 6 uur opstaan, 6 uur thuis)
Thuis aangekomen hebben we lekker gegeten en nog maar eens even aangekaart bij onze gastmoeder of wij woensdag wel allebei een andere kamer zouden krijgen. Nou er was een klein probleempje, want Charlotte wou toch wel in ons huis... bla bla bla. Oke, nog steeds zaten Sab en ik dus in dat kamertje van ongeveer 6 vierkante meter. Ook slaap ik op een gigantisch ritselbed met plastic eromheen ( wat zorgt voor een lekker sauna-effect) en liggen onze spullen natuurlijk overal verspreid, omdat we gewoon weg geen plek hebben! Nou heeft onze gastmoeder een nieuw plan: Zij gaat met de hele familie ( zij, haar man + 3 kinderen) in ons kleine hokje en wij krijgen hun slaapkamer ( die voor 2 personen goed te doen is) Nou we zullen zien, aangezien we gehoord hebben van de andere studenten dat ze nog wel eens de boel bij elkaar liegt. S avonds zijn we weer met de 2 denen ( die echt super tof zijn!) en wij 4 hollanders naar een ander cafe geweest. Hier was het lady's night, waar je voor 3 Quetzal ( dat is ongeveer 25 eurocent) een lekker glaasje bacardi-cola, malibu-cola, rum-cola of wat je maar wilt krijgt!! Hoe geweldig is dat??!!! Nou voor de goedkope drank is het zeker een aanrader en voor de gezelligheid ook, maar sab en ik wilden ook toch weer even onze danspasjes oefenen en dus zijn we maar naar een salsa cafe gegaan met zijn allen. Hier aangekomen vonden Sab en ik het tijd om de voetjes van de vloer te doen en zijn we gezellig met zijn 2en gaan dansen. Wij kunnen nog steeds absoluut niet de salsa, maar aangezien wij al een attractie op zich zijn was het weer een dolle boel. ( helemaal toen bleek dat wij gewoon op de plek aan het dansen waren, waar alleen profesionele salsadansers zich wagen..... ) Toen even een rondje gelopen en ja hoor, sabine had een guatemalteek aan de haak.... Ik ook maar even een praatje maken en toen dacht ik, oke eens even kijken of die guatemalteken echt zo erg zijn als dat ze zeggen.... Dus werd ik aan de hand van een guatemalteek alle kanten opgeslingerd, en deed ik net alsof het op de salsa leek! Hij wou me echt alles leren, maar na een tijdje vond ik het toch wel genoeg geweest. Nou dan ga je even met zo'n jongen kletsen en dan komen de praatjes al> jaa ik doe vulkaantochten en voor jou maak ik een special price, wat wil je drinken, waar slaap je vanavond. OKEEE welkom in Guatemala! Dit gezeur had ik geen zin in, dus heb maar gelijk duidelijk gemaakt dat hij mij zo niet kon inpalmen: dus helaas! Toch wou die me graag weer zien en ik dus maar heb gezegd dat ik deze week nog wel ergens in een cafe zou zijn.... DOEII

Woensdag was het nog zwaarder om op te staan, aangezien we de vorige avond op stap waren geweest ( toch liggen we meestal rond 12 uur in bed, aangezien ze hier allemaal om half 9 al op stap gaan, dus dat scheelt weer) Op het project weer even met de jongen uit Canada gekletst, weer hetzelfde ritueel deze dag gedaan + alle kinderen gaan elke woensdag hier in bad!!! Nou is het hier helaas niet zo dat ze lekkere douches hebben, maar ze worden met koud water, ouderwets gewassen in teiltjes. Wij waren eerst een beetje aan het toekijken, maar toen mochten we toch echt mee helpen, met afdrogen,kleren aandoen, en haren kammen!! Nou dat haren kammen daar ben ik ook uren mee bezig geweest, vlooien in het haar, knopen die je er bijna uit moet knippen en dan ook nog dat hoofd wat van links naar rechts draait! Maargoed, de kindjes zijn gelukkig lief en na een beetje zwoegen zien ze er dan ook een stuk beter uit! Ook vandaag weer gingen ze een hapje eten en krijgen hierbij lekkere dikke melk, met klontjes!! Sab ging maar even helpen in de keuken, waarbij ze ineens een rat in de keuken zag lopen!! Hellup!!! haha ja mensen het leven hier gaat niet altijd over rozen!! Smiddags hebben we weer lekker geluncht in het andere gebouw en kwam Jacobo weer voor de 20ste keer vragen hoe het met ons ging.... Hierop wilde ik antwoorden dat we een klein probleempje hadden met onze kamer ( ik dacht dat hij niks met onze gastmoeder te maken had en hij vroeg hoe ons huis was) Sab vond dit echter niet echt een goed plan, dus na een kort overleg hebben we verteld dat we met zijn 2en in een te kleine kamer slapen, maar dat we dit weekend een andere krijgen en dat er dan dus geen probleem meer is. Toch voelde hij waarschijnlijk nattigheid, waardoor onze gastmoeder is gebeld door een vrouw van de school, die ontzettend kwaad op haar was en het was drama ten top!!

Donderdag wij dus een gesprek met onze gastmoeder, die vertelde dat wij van alles aan het project hebben verteld, waarop wij weer zeiden dat dat niet waar was. Al met al...was het dus niet heel slim dat ik van onze kamer verteld had, maar aan de andere kant neemt onze gastmoeder te veel risico door te veel studenten in huis te nemen! Noujaa na een tijdje gepraat te hebben en uitgelegd hebben dat als wij een probleem hebben, eerst met haar praten was het allemaal wel goed en vertelde ze dat die vrouw van de school haar ook niet mocht enz enz. Maar dat het wel goed zou komen. Pffff dat ook weer gehad. Smiddags hadden we besloten om met Geert en charlotte naar Semuc champey te gaan, vlakbij Coban. Wij dus eerst een hostel uitzoeken, op aanrade van de 2 denen en savonds heeft onze gastmoeder voor ons een boeking gedaan. ( spaans bellen is toch nog wel eng ) Savonds weer even op stap geweest, dit keer alleen met Gita ( het deense meisje) sab, geert en ik. Wij weer naar een andere kroeg en daar ontmoetten we al meteen onze canadeese collega van het project: Scott. Hij had ook een andere leuke jongen bij zich. Wij in het engels kletsen, totdat Sabine vraagt waar hij vandaan komt: Nou uit Nederland, en dan ook nog eens uit GRONINGEN!! Dus ik maar weer lekker in het nederlands gekletst met hem, wat blijkt: hij gaat volgend jaar precies dezelfde opleiding als ik doen!! Hij doet nu spw 18+, is 24 jaar, heet willem en is ontzettend aardig! Dus een nieuwe studievriend heb ik nu al in de pocket!! Ook grappig is, dat hij hier met 11 andere spw-meisjes zit ( de meesten zijn ontzettend truttig, irritant en alleen maar uit op de guatemalteekse mannen.) en in het project werkt bij Los ninos, waar Sabine en ik misschien ook eerst zouden werken. Nou weer leuke ervaringen en ideeen uitgewisseld, weer goedkope drankjes erbij, een live-band en dit keer moest ook Gita er aan geloven, om met een echte guatemalteek te gaan dansen ( zij heeft dan weer het voordeel dat ze wel de salsa kan!) En daar kwam ook die jongen van mij ineens weer opdoemen.... En weer een slijm verhaal, dat hij de hele avond op me had gewacht en dat we moesten dansen enz enz. Nou sorry, maar ik ga lekker naar huis!! Wij met de hele groep dus maar richting huis en die arme willem ook maar mee genomen, aangezien hij helemaal gek werd van al die meisjes uit zijn klas. Ook heeft hij weer lekkere gruwel verhalen verteld, hier komen ze even op een rijtje:
1 maand geleden is er een onthoofd meisje in de berm vlakbij Antigua gevonden.
2 week geleden zijn 3 noorse meisjes verkracht en vermoord in hun gastgezin.
1 week geleden is er een canadees koppel beroofd door de politie van Antigua.
Nou, ik wil jullie niet ongerust maken, maar ook ik schrok hier best wel van. Dat is raar, want als ik op straat loop ( zowel als in Guatemala als in Antigua) merk ik helemaal niks van een enge sfeer of wat dan ook. Nou denk ik zelf ook dat als je de gevaren niet opzoekt ze ook niet zo snel zullen komen, dus mensen wees niet bang, ik red me wel!!

Vrijdag was het strand-dag op het project en tevens de laatste dag van Scott en Chriss uit Canada. Vandaag ook nog 2 andere meisje bij ons op het project leren kennen: Jona, uit Amsterdam, 21 jaar en heeft een vriendje hier in Guatemala-city ( hoe doe je dat??) en een ander meisje, uit duitsland die hier al bijna voor een jaar vrijwilligerwerk doet! Eerst ging ik weer lekker knutselen met de kinderen en kreeg ik zelfs de leiding omdat de juf even weg moest. ( dat is toch wel grappig als je als een soort juf voor zo'n klas staat en ook nog een spaans moet praten!) Na het knutsel werkje werden alle kinderen omgekleed, en gingen we weer naar El campo, voor het strand feest!! Nou de juffen hebben echt hun best gedaan, want overal waren plastic zwembaden, tuinsproeiers, ballen, ballonnen, een zandbak gemaakt en noem maar op! Ik zat met het kleine meisje van 1,5 in me armen en probeerde haar in slaap te krijgen ( het lijkt mij tenminste normaal dat een kind van 1,5 een middagdutje doet) Toen ze net in slaap was, komt de juf naar me toe en zegt: geef haar maar aan mee en maakt haar wakker!! Meisje natuurlijk huilen en ik bleef achter, niet snappend waarom ze nou wakker moest blijven. ( dat moet ik nog even uitzoeken) Maargoed, toen ook maar weer aandacht gegeven aan alle andere kinderen en lekker gespetterd en gespeeld met het water! Na de lunch duurde het heel lang voordat we werden opgehaald, dus in het gras met de andere vrijwilligers gekletst en in de zon gelegen. Na een uur werden we dan eindelijk opgehaald, waardoor we voor een half uur nog in de Guarderia TV konden kijken ( elke dag is het weer spongebob, of 1 of ander springdino die Barney heet, maar de kinderen vinden het geweldig!!). Daarna werden we weer opgehaald en moesten we in het grote gebouw helpen, omdat hij vandaag ouderdag was. Dit betekend dat alle ouders van het project een voedselpakket krijgen ( sabine had donderdag geholpen om ze in elkaar te maken en voelde zich net iemand die bezig was voor de armen in afrika) Dit voedselpakket is gebasseerd op het aantal keren dat een kind niet op school komt. Hoe minder het kind op school verschijnt, hoe minder zo'n gezin dan krijgt in zijn voedselpakket. Ook krijgen alle ouders en kinderen te eten op school en dit zorgt natuurlijk voor bergen afwas!!! Nou Sab en ik, inmiddels al helemaal in de ban van iedereen helpen en maar zoveel mogelijk doen als we kunnen, zijn we de keuken in gegaan hebben we daar aan de lopende band honderden bekers, lepels, borden en kommetjes staan afwassen. Dit samen met Marielle ( ook uit nederland) en haar man, die ook voor een dagje mee hielp. Nou nu voelde ook ik mij als een echte vrijwilliger en was werkelijk helemaal gebroken na die hele bult afwas!! Vrijdag moesten sab en ik ook nog een shuttle regelen voor zaterdag ochtend en zaten we daardoor alweer midden in 1 van de pocessies voor pasen.... De shuttle was vrij snel geregeld en wij maar hopen dat hij ook echt op zou komen dagen ( we moesten van te voren betalen) Nou vrijdag avond zijn we maar vroeg gaan slapen, aangezien de wekker al om 3 uur smorgens zou gaan. Maar wat gebeurde er midden in de nacht, waar ik al de hele tijd bang voor was: Geert kreeg een aanval. Een korte uitleg: Geert heeft last van een speciale vorm van epilepsie. Dit betekend dat als hij een beetje gespannen is snachts in zijn slaap een epileptische aanval krijgt en daarbij gaat gillen als een speenvarken!! Nou ik werd midden in de nacht dus wakker van een gegil, alsof er iemand vermoord werd!! ( nou ik kan gillen alsof ik vermoord word, maar dit was werkelijk het toppunt! en dan leek de stem ook nog niet eens op die van Geert) Ik zat dan ook serieus waar met mijn hart in mijn keel en mijn hele lichaam zat te beven van de angst, ik durfde geen vin meer te veroeren, totdat ik goed besefte dat dit dus die aanvallen van Geert waren.......

Smorgens in alle vroegte snel ontbeten, kleren aangedaan en naar buiten gegaan om te wachten op de shuttle. Die kwam gelukkig opdagen en in de shuttle ontmoeten we Thom van Frankfurt en Sarah van Londen! Zij gingen heel toevallig dezelfde kant op als wij! Sab en ik waren daar maar al te blij mee, aangezien we alweer niet wisten wat wij samen met geert ( charlotte ging later niet mee) midden in de nacht in Guatemala-city moesten. Maargoed, zoals tot nu toe altijd het geval is kwam alles helemaal in orde en zaten wij smorgens om 5 uur in de bus naar Coban. Deze trip duurde maar liefst 5 uur en was er dus even tijd om te slapen. Toch bleek dit ontzettend zonde te zijn, toen ik na een uur mijn ogen probeerde te openen en geweldig mooie zonsopgang vanachter de bergen zag komen!! Woooow, het is hier echt zooo mooi!!! Toch kwam ook weer de gedachte op dat we hier zo door struikrovers zouden kunnen worden overvallen, maargoed daar maar niet aan denken en genieten van al die mooie natuur hier!!
Aangekomen in Coban werden we afgezet voor een shuttle naar Lanquin. ( de mensen zijn zo vriendelijk en we worden gewoon van de ene plek naar de andere plek gebracht, dus dat reizen hier gaat zeker goedkomen!) Op de shuttle moesten we even wachten, dus hebben we maar even in Coban rondgelopen. Niet heel bijzonder, maar toch ook mooi door de eenvoud en het echte guatemalteekse leven!! Toen in de shuttle bus, opgepropt met zijn vijfen op de achterbank gingen we een heuze jungle tocht tegemoet. Inclusief rijst en kakelende kippen op het dak!! Midden door de jungle, langs bergranden, berg op en af, en dat alles met een veel te zwaar beladen minibusje ( jaa ook hier houden ze van risico nemen!) Uiteindelijk veilig aangekomen in Lanquin werden we weer ontzettend vriendelijk geholpen en zijn we met 4 amerikaanse mensen in een pick-up truck gestapt, op naar avontuur nummer zoveel!! Deze leuke truck had achterop een soort houten kippenhok gebouwd, waar wij met zijn alle opgepropt zaten enn steeds verder verdwenen van de bewoonde wereld. Het was zooo ontzettend gaaf!! Je zag bergen, jungle en heuze hutjes, waar de afstammelingen van de indianen nog geheel hun eigen leventje leven!! Na een ritje van een half uur ( inmiddels al een reis van 10 uur er op zitten) waren we dan bij ons Hostel: las marias. Wij inchecken en vragen of Thom en sarah misschien bij ons in het huisje konden, nou dat kon wel en meteen ook maar ingeschreven voor het avond eten. Wij ons huisje in, nou je raad het al.... Het kost je maar 2 euro per nacht, maar dan heb je een houten blokhut, met te dunne matrassen, wormen en kakkerlakken op de grond, stof en spinnen in de lucht, een douche die alleen koud water bevat, wat je krijgt door middel aan een touwtje te trekken en ga zo maar door. Tsjaa dit was het reizigersleven waar ik al bang voor was, maar okee geen gezeur want de natuur is zooo mooi dat ik me ook hier wel door heen sla! Smiddags gelijk met zijn allen een grottentocht gedaan, wat echt ontzettend geweldig was! Wij met zijn 5en en nog een israelische man en amerikaanse man + gids in de grotten gegaan. In het begin zat ik hem natuurlijk weer te schijten, omdat het dinker was en wij alleen een kaars in onze hand hadden, daar komt nog bij dat het stikte van de vleermuizen. Maar na even aan alles te wennen, was het geweldig!! Ik zat gewoon te zwemmen in een grot, met een kaars in mijn hand, watervallen links en rechts, vleermuizen die om je heen vliegen en een geklauter van boven naar beneden!!! Wij steeds verder en verder.... en de kaars werd steeds minder en minder.... Totdat we op een plek kwamen waar je van een rots af kon springen in het water. Nou niemand diet dat durfde, dus ging de gids het maar doen. Hij dook het water in, en..... kwam vervolgens niet meer boven water...... In het begin denk je, ach die komt zo wel, maar na een tijdje begon het toch echt niet leuk te worden en wij dus maar roepen en roepen, ja jaa leuke grap!!! Na dit hele avontuur gingen we naar een soort uitkijktoren, wat echt geweldig was!!! Nu besef ik weer hoe mooi en belangrijk de natuur is!! ( sorry, ik zal niet te zweverig worden ) Daarna met een rubberen band de rivier op en lekker naar ons hostel gedobberd en ik alweer bijna tegen een rots opbotste. Ook Geert had problemen met zijn rubberen band, waardoor hij min of meer op een springende walrus leek. Hierna lekker gedoucht ( najaa lekker,met koud water) en wel lekker gegeten in ons hostel. Hierbij werden we vergezelf met vrolijke echte guatemalteekse muziek............ Nou vrolijk was het zeker, maar of het ook echt mooi was??? Nou een ding is zeker ook mijn muzikale cv is weer een stukje breder geworden.

Zondag ochtend werd ik om 6 uur gewekt door verschillende vogels, ook dat was geweldig!! Snachts had het ontzettend hard geregend ( wat hier normaal is) en dus ben ik nog maar even verder gaan slapen en zijn we om 8 uur lekker gaan ontbijten. Helaas kreeg ik maar 1 kloddertje jam voor 5 boterhammen, maar gelukkig heeft onze Geert nog altijd zijn vertrouwde HOLLANDSE hagelpakket mee!! en Oh wat was ik daar blij mee!!
Vandaag zijn we naar het natuurpark geweest,om de bekende limestonebridge te zien en alle prachtige jungle en watervallen. Het was een hele klim, maar ik voelde me echt als jane in de jungle en hebben heerlijk gezwommen in de natuur 'zwembaden' en ontzettend veel foto's geschoten. Op de terug weg zijn we zelfs wilde apen tegen gekomen!! Nu was het plaatje helemaal comleet dacht ik... Totdat de anderen een hele klim gingen wagen voor nog een andere uitkijktoren, bleef ik in de jungle wachten....( vanwege hevige rugklachten) Nou dat wachten was het dubbel en dwars waard, een wilde aap van ontzettend dichtbij gezien en er kwam een soort indianen familie aangelopen die abrupt stopten toen ze mij zagen. Vage woorden kwamen eruit, ze keken me aan alsof ik een geest was, zaten te lachen, te wijzen... nou ik wist niet wat me overkwam... Vervolgens liepen ze weer weg en zwaaide de oudste vrouw nog heel vriendelijk naar mij....Zijn ze geen blanke mensen gewend, of zat die aap nog boven mijn hoofd, naja ik zal het nooit weten, maart appart was het zeker!! Toen toch maar echt weer naar het hostel, aangezien we allemaal redelijk moe waren van alle beklimmingen en wandelingen en honger hadden!! Lekkere broodjes gegeten en toen vonden sabine en ik het tijd om nog een uitkijktoren te beklimmen en meer foto's te maken. Geert ging weer gezellig mee en het was nog steeds net zo mooi als de dag ervoor. Ook de allerlaatste uitkijktoren wou ik nog beklimmen en dus ook sab en geert mee gesleurd... Helaas was dit niet echt een goed begaanbaar pad en daar liep ik dan in mijn bikini door de jungle, te slingeren onder bomen door en over boomstronken heen. Uiteindelijk zonder enig echt goed resultaat, dus maar weer terug gegaan en bij het hostel in de rivier wezen zwemmen. Geert waagde zich aan een soort slinger die gemaakt was, om mee in het water te slingeren ( net als tarzan doet met een liaan) Toen dacht ik: tsjaa als ik hier dan toch ben, toch alle moet overwinnen, waarom dan dit ook niet... en daar ging ik als een echte Jane als slingerend tussen de bomen het water in. Mijn weekend trip is compleet, ik ben een gelukkig mens!!! Savonds weer gegeten bij het hostel, dit keer droge rijst, met een soort rauwe zuurkool, wat niet echt was te eten, maar gelukkig hebben ze ook lekkere twixen en hebben we er daar maar een van gehad! De mensen van het hostel kennen ons inmiddels al weer en dat is echt reuze gezellig, aangezien iedereen wel een praatje met je wil maken. Ook die avond maar de rekening betaald en wat bleek: Sab en ik hebben een onwijs mooi en leuk weekend gehad, voor nog geen 30 euro per persoon, incl. de reis, eten slapen enz enz. Fijn dat het hier toch niet zo duur is als in Nederland!!!

Vandaag de dag dus weer vroeg opgestaan en hebben we er weer een hele reis achter zitten. Weer met busjes door de jungle, een grote bus puffend door de bergen en weer aangekomen in Guatemala-city, een stad die ik blijf bewonderen.... Wel zo veilig, maar de taxi genomen naar het busstation en in de chicken-bus het laatste stukje naar huis. Thuis aangekomen heeft onze gastmoeder gelukkig de hele boel verhuisd, waardoor sab en ik nu samen in een grotere kamer zitten, met prive badkamer, maar ook nog steeds het plastic ritsel bed.... noujaa we gaan wel om de beurt op dat bed. 1 ding is zeker, na dit weekend kan ik echt alles aan !!!

Guatemala

Lieve mensen, allereerst ik leef nog en Guatemala is werkelijk waar geweldig!!!!

Nu nog even over mijn allerlaatste week in Merida. Het was een leuke week, maar ook ontzettend veel afscheid nemen!

Dinsdag hadden Sabine en ik een ´afscheidsparty´ in het huis van Geert en Octavio dit samen met onze andere hollander Reinier. We hebben leuke film gezien, pizza gegeten en leuk onze laatste verhalen en tips uitgewisselt. Savonds was Octavio zo vriendelijk om ons met de auto naar huis te brengen. Sabine en ik hebben inmiddels geleerd dat we niet zo bescheiden moeten zijn tegen de mexicanen, want wat gebeurd er als je vriendelijk aanbied dat je het laatste stukje wel wilt lopen? Je krijgt een kort antwoord en hij stopt de auto, waardoor wij midden in de nacht nog heel wat meters naar huis moesten lopen. ( tsjaa hij is dat niet gewend) Dinsdag hebben we ook een Piñata voor de kids van ons project gekocht en bergen snoep om er natuurlijk in te doen, dus ook daar liepen wij midden in de nacht mee te sjouwen.

Woensdag was onze wasdag, alle laatste beetjes was verzameld en weer uren staan zwoegen in de hitte. Savonds hadden we weer met de mannen afgesproken ( ja afscheid nemen is moeilijk ) om lekker voetbal te gaan kijken ( mexico-paraguay) Helaas was de wedstrijd niet echt heeel boeiend en dus maar een vrouw voor Geert wezen zoeken en een afscheidsbrief voor Octavio geschreven omdat we dachten hem niet meer te zien... Totdat hij ook nog ineens kwam opdoemen!! Sabine en ik wilden eigenlijk wel weer weg, aangezien we samen onze laatste avond in ons beroemde MAMBO-CAFÉ wilden doorbrengen.... Maar, Octavio ( die de vorige keer er niet bij was) wilde maar wat graag met ons mee, dus oké die ook maar uitgenodigd. Thuis hadden wij eindelijk maar toch WIJN staan!! Helaas was deze wijn ( jaja het was de goedkoopste die we konden vinden) echt niet te drinken, waardoor de helft in de gootsteen verdween. Wij op naar het Mambo-café , waar Octavio nog niet was en wij dus alvast maar meteen de dansvloer opgingen, aangezien we bang waren dat we met hem de salsa moesten dansen. Gelukkig was dit uieindelijk niet het geval, hij deed vrolijk ( nouja, ontzettend vrolijk!!) met ons mee! Toch bleven ook deze avond de mannen komen. Het verschrikkelijkste was nog wel dat ze aan Octavio gingen vragen of ze met ons mochten dansen!!! Wie verzint er nou zoiets?? Ook nog een andere vent, die onze bodyguard en chauffeur wilde zijn en ons uitnodigde in zijn gigantische hotel ( jaja en wat gaan we daar doen? gezellig disney-films kijken?) Voor de laatste keer onze leuke band gezien, die weer vrolijk lachten, knipoogten, wenkten en dansten dat ik alweer zin had om dat podium op te springen en vrolijk mee te doen!
Helaas sluit de tent vroeg en stonden wij om half 4 alweer buiten op weg naar huis! Wij octavio nog maar een rustig uitgelegd hoe wij Hollandse vrouwen zijn en niet willen dat de man alles betaald, doet alsof hij onze bodyguard is enz. enz. Hij begreep het gelukkig allemaal en vind ( zoals zo velen!) de hollandse vrouwen geweldig!! ( jaa Sabine en ik maken goede reclame voor ons kleine Nederland! ) Emails uitgewisselt en maar tot ziens gezegd. ( wie weet ontmoeten we hem nog in Mexico-coty, aangezien hij daar bij in de buurt woont en ons Mexico-city wil laten zien.)

Donderdag na 2 uurtjes slaap weer naar ons Project, de jongens waren gelukkig niet meer boos op me. Met de een heb ik het min of meer uitgepraat, de ander wou en zoen op zijn mond ( wat ik natuurlijk nog steeds niet doe, dus maar weer op de wang) en het was wel weer goed. Toch waren andere jongens af en toe weer een beetje verdrietig/boos/niet aanspreekbaar, maargoed dat komt misschien ook omdat er steeds vrijwilligers komen en gaan.
´S middags zouden Sabine en ik een film gaan kijken met tere en angelina, maar tere had 1 of andere smoes, dus hebben we de film maar naar vrijdag verschoven en donderdag beetje geslapen en voor het laatst ( tenminste dat dachten we ) het internet gebruikt.

Vrijdag zijn we met Piñata en al naar het project vertrokken, alle kinderen dol enthausiast en meteen al tegen de pop aan het meppen. Wij wilden natuurlijk dat ze eerst hun huiswerk gingen maken, maarja als er nog maar 1 zijn huiswerk hoeft te maken is het natuurlijk ook lastig om te wachten. Dus om 10 uur de knoop door gehakt en maar gewoon die Piñata opgehangen en iedereen er tegen aan laten meppen! Echt ontzettend grappig, aangezien ik de piñata om hoog en om laag liet gaan en iedereen helemaal wild werd! Daarna ontzettend veel snoep gegeten ( de vrouw des huizes vond dat niet echt fijn, omdat natuurlijk geen enkel kind daarna nog wou middag eten.) Daarna voelden Sabine en ik ons beetje overbodig. We hebben daarom maar onze spullen gepakt, nog even met de ´baas´en ´bazin´ gepraat en bedankt, snel de jongens dag gezegd ( we hadden niet zo´n zin om er een groot drama met tranen en al er van te maken, aangezien we toch echt van die jochies zijn gaan houden.) en maar het project verlaten. ( gelukkig mogen we altijd terug komen!)
Smiddags film gekeken met Tere, tas ingepakt ( ik heb echt té veel spullen mee!) en boodschappen gedaan voor onze reis naar het vliegtuig.

Zaterdag ochtend om half 4 ging dan de wekker, Wij snel douchen,kleren aan, ontbijten en naar beneden waar Tere en Anhelina al klaar stonden om te helpen met al onze bagage. Aangekomen bij het busstation, werd tere toch wel heel emotioneel en liet Sabine dan ook een traantje vallen. Bagage weg gebracht, nog een heel lief briefje + kado´s voor onze ouders ( omdat ze denkt dat die elke dag bezorgd zijn om mij) gekregen en toen moesten we toch echt vertrekken! In Cancun aangekomen ( veel te laat natuurlijk) wij maar heel snel onze bagage pakken en de andere bus naar het vliegveld gezocht. Gelukkig waren er genoeg mensen die ons wilden helpen, dus dat was snel gevonden.
Ook dat ging prima en uiteindelijk waren we precies 3 uur van te voren op het vliegveld, waar we al snel Geert weer ontmoeten. Wij met al die bagage ( dat was echt geen pretje, dus na deze maand laat ik denk ik maar 3kwart van mijn bagage hier) wachten, vragen en nog langer wachten. Uiteindelijk konden we inchecken en door alle douanes. Dit verliep allemaal prima, hoewel ik al weer verwacht had dat er ladingen drugs in mijn tas zou worden gestopt. Dit was gelukkig absoluut niet het geval en kwamen wij na een stop in Flores en 2,5 uur later uit in GUATEMALA-CITY. Nou ik zat hem te schijten in het vliegtuig, alleen de turbulentie al en helemaal omdat ik zulke enge verhalen had gehoord. Maar ook hier, totaal geen problemen en stond er een vriendelijke man ons op te wachten die ons naar onze gastmoeder in Antigua zou brengen. Onderweg naar Antigua was al zo veel te zien, dat is echt met geen woorden te beschrijven, dit geldt hetzelfde voor Antigua, een prachtige plaats omringd door bergen en 3 grote vulkanen ( Die wij ook zeker weten nog gaan beklimmen!!!)
Onze gastmoeder is geweldig, maar sabine en ik slapen samen in een hok, van nog geen 6 vierkante meter!! Hopelijk is dit maar voor een paar dagen, aangezien er woensdag een ander meisje vertrekt. ( Toch komt er ook iemand bij, dus elke kleuter kan uitrekenen dat er dan nog steeds niet genoeg kamers zijn, maar oké...)
Even voor een klein beeld van mijn situatie nu ten op zichte van Merida: We wonen bij een gezin, met 3 kinderen ( waarvan een 1.5 jaar is en veel loopt te krijsen, maar ook wel een schatje is) Dan zijn er nog een deense jongen en meisje, een nederlandse vrouw van 37, Geert Sabine en ik. Dan komen er elke dag nog 2 andere studenten eten ( 1 uit nederland, 1 uit Amerika) + een priester en volgens mij nog 2 apparte vogels. Dit alles zit aan een tafel, voor ongeveer 5 personen in een huis, voor ongeveer 6 personen! Kortom, qua ruimte zijn wij er zeker op achter uitgegaan, maar qua gezelligheid en qua reizigers zijn we er toch wel op vooruit gegaan en dat was toch wel het geen waar ik naar op zoek was

Zondag ochtend al vroeg wakker en gelijk het andere nederlandse meisje ontmoet ( charlotte, ook 19 jaar, woont in rotterdam, maar komt na de zomer in Groningen studeren!! jaaa er gaat toch niks boven Groninge mensen!) Toen moesten Sabine en ik toch maar snel gaan douchen en kleren aan doen, omdat we al meteen weer in de feestmaand zijn gekomen. Deze hele maand staat bijna heel Guatemala in het teken van pasen, met jezus, maria enz enz. Zondag was er 1 van de optochten ( volgens mij: procesions genoemd ofzo) Nou je wil niet weten wat je mee maakt, wij waren rustig ergens aan het eten en ineens allemaal mannen in paarse pakken een gigantisch zware kist aan het dragen, van 10 meter breed en ongeveer 30 meter lang met Jezus erop en daarachter Maria op een andere kist, die werd gedragen door kinderen!! Het is echt zoooo indrukwekkend, het valt gewoon niet normaal te beschrijven, dit moet je gewoon mee maken!
Daarna Antigua maar verder bekeken en werkelijk waar dit is nog 100 keer zo mooi als Mexico al was. Het is weer net als de plaatjes in de mooiste plaatjes boeken en net als de mooiste films!
Vandaag de dag was het dan zover : ons andere project. Smorgens om 6 uur ging de wekker alweer en na een ontbijt van 2 eieren ( sorry mensen ik kom echt als een varken terug met al dat vette voedsel hier!!) en wat fruit volgden we de Nederlandse vrouw naar onze bus. Hier ontmoeten we Jacobo, onze coördinator van het project. Hoe is Jacobo, nou Jacobo lijkt op Clark van Superman en praat als een ras-echte Amerikaan( gelukkig zijn we aan dat accent inmiddels wel gewend). Wij maar snel in de Chicken-bus, aangezien ze echt ontzettend volgeprot worden en wij toch wel graag wilden zitten. ( ze stoppen ongeveer 60 mensen in een bus, waar misschien 30 inpassen.) Nou Sabine en ik zaten dus alweer gezellig de hele reis met een mexicaan op schoot. Ook alle vrijwilligers gaan elke dag met deze bus, waardoor ik alweer wat minder bang was dat ik werd doodgeschoten.
Nu over het Project: Het is echt heel anders dan in Mexico, allereerst is dit een project met een geschiedenis ( die zal ik jullie nu besparen, kun je evt. later nog wel eens van mij aanhoren of kijk op www.safepassage.org) Ook een project, met meer mogelijkheden en veel meer kinderen ( ongeveer 500, varierend van 2 - 16 jaar).Op dit project moet iedere vrijwilliger een donkergroen T-shirt dragen (eerst kopen en dat geld gaat ook naar het project!) met het logo van Camino Seguro en op de achterkant staat: Combating poverty trough education. We zijn Samen met Jacobo en een jongen van het project ( hij was 15 jaar en een beetje bedoeld om ons te beschermen van de gevaren op straat.) de wijken van Guatemala-city afgelopen. Ik voelde me als een klein kind in 1 of andere gevaarlijke actie film, maar dit is geen film, dit is de keiharde werkelijkheid. Tijdens het zien van alle gebouwen, de vuilnisbelt zelf en een hoop kinderen kregen we ontzettend veel informatie over hoe het project is ontstaan, hoe ze te werk gaan, wat de gevaren zijn enz enz. Ik was zo onder de indruk, maar tegelijkertijd ook een beetje afgeschrikt door alle dingen die er misschien zouden kunnen gebeuren. Als laatst zijn we naar het hoofdgebouw vertrokken en dit is allemaal in prima staat! Ze hebben goede boeken, geweldige keuken, een agent die 24 uur per dag voor de deur staat te waken, computers, een dokter en ze zijn zelfs bezig met een soort montesori onderwijs te creëren. Dit zijn allemaal donaties, van rijke mensen, of groepen en echt geweldig hoe de mensen van Camino seguiro ( zo heet ons project) dit ook allemaal echt besteden aan de dingen die de donateurs willen dat het besteed wordt!!! Ook krijgen de kinderen hier de kans, om niet alleen te leren op school, maar ook echt een beroep uit te oefenen. ( er zijn een aantal kinderen die óf niet willen leren, óf niet goed kunnen leren en deze hebben dan de mogelijkheid om het in de praktijk uit te oefenen!) Ik kan nog uren doorpraten over het project en heb nu al het gevoel dat ik langer dan een maand moet blijven, maargoed dat zien we dan wel weer. Morgen beginnen Sab en ik in ieder geval echt met ons project. We zitten samen in een soort fabriek, waar ongeveer 50 kinderen zitten tussen de 2 en 4 jaar. Ze zijn ontzettend schattig en gelukkig hoef ik geen ingewikkelde wiskunde sommen aan deze kinderen uit te leggen, maar gewoon beginnen met de basis, als handen wassen, tanden poetsen en heel heel veel liefde geven!!!

Mensen ik ga me hier prima vermaken!! Er zijn ook hier weer genoeg dingen te doen en ook voor het project zal ik mijn handen uit de mouwen moeten steken! Ik weet inmiddels dat hier genoeg internet café´s zijn, dus jullie mogen elke week weer braaf mijn verhalen lezen!! voor jullie ook heel veel succes met de dingen daar en mocht je geld over hebben, vlieg alsjeblieft hierheen, want je gelooft je eigen ogen gewoon bijna niet! Dikke kus

week 4

Dag dames en heren, hier ben ik dan weer. Deze week zal dan echt mijn aller aller laatste week in Merida zijn, een geweldige stad, met geweldige mensen en belevenissen. Hier nog even mijn verhaal van de afgelopen week.

Maandagavond hadden Sab en ik weer eindelijk een date! En dat was met Geert en nog een onbekende andere hollandse knul. Wij waren natuurlijk keurig op tijd bij de kerk ( onze vaste ontmoetingsplek ) en zagen alweer een ontzettende vreemde snuiter met zijn armen stijf over elkaar naar ons gluiren... Wij waren natuurlijk alweer als de dood dat dit de hollandse Reinier was... Daarna zagen we nog een blanke, lange jongen én nog een dikke, grote, blanke jongen. Sabine en ik waren nu toch wel heeel benieuwd wie van de drie het zou zijn.
Na een kwartier wachten werden wij dan eindelijk beloond met het volgende:
Geert, die kennen jullie allemaal inmiddels.
Reinier, een leuke blanke,slanke zeeuw van 23
Octavio, een leuke, iets duistere, gladde maar zeker aardige Mexicaan van 22
Dit waren ze dan, onze nieuwe vrienden voor onze laatste 2 week. Gezellig wat in een bar gedronken om elkaar beter te leren kennen en de camera´s + sombreros en tequilla werden tevoorschijn getoverd! ( zie sabine haar site voor foto´s) Gelijk de afspraak gemaakt om dinsdam met zijn allen een auto te huren en naar Chichin itza te gaan, voor de equinox.
Dit is een gebeuren, wat 2 keer per jaar plaats vind en heel bijzonder is hier in Yucatan. Door de ondergaande zon krijg je op de grootste maya-tempel een schaduw, wat de vorm heeft van een slang en aan het eind zie je dan de kop van de slang verlicht. Deze slang Kukulkan en staat weer in verbintenis met een van de vele goden hier.

Dinsdag konden we eerst even lekker uitslapen, om vervolgens door de mannen opgehaald te worden voor onze autorit naar Chicin-itza. Geert zou gaan rijden, waardoor ik al weer een beetje zenuwachtig werd, aangezien Geert nogal met zijn handen zwaait als hij aan het praten is. Maar wat bleek: Geert ging niet harder dan 80 en had zijn handen goed aan het stuur. De mexicaan daarintegen zat te roepen dat ie harder moest en vrachtwagens op gevaarlijke bochten moet gaan inhalen. ( dit alles terwijl hij zelf gewoon zijn rijbewijs heeft GEKOCHT, niks geen lessen, gewoon geld geven en je hebt je rijbewijs!)
Je snapt dat ik dit natuurlijk niet liet gebeuren, waardoor ik weer op Geert begon in te praten dat hij alleen dingen moest doen als hij het zelf vertrouwde en vooral NIET naar de mexicaan moest luisteren aangezien hij geen normaal rijbewijs had. Dit zorgde wel weer voor hilarische momenten en gelukkig bereikten wij uiteindelijk zonder schade de plek van bestemming. Een bestemming, met duizenden mensen van over de hele wereld!! Wij met de hele menigte mee, kaartje kopen en het park naar binnen. Sabine en ik moesten naar het toillet waar we echt een half uur hebben staan wachten, om uiteindelijk een gore wc aan te treffen....
Daarna met de hele club geprobeerd een plekje te zoeken om hét hele gebeuren zo goed mogelijk te zien. Wij door de hele menigte heen lopen, waarop iedereen begon te schreeuwen. Wat bleek je moest gaan zitten, iedereen die stond werd door de politie weg gehaald en door de menigte weggejoeld. Wij zitten en wachten, heel lang wachten want tsjaa die zon die gaat niet zo snel. Toch zagen we al een klein beetje een schaduw vallen op de tempel. Dit met leuke zigeuners links en bejaarden rechts. Uiteindelijk zag je toch wel redelijk de vorm van de slang, maar of dit nou zo bijzonder was????
Daarom gineg Reinier, Sabine en ik maar op pad om het park te verkennen en de rest van de maya ruïnes te bekijken. Wat weer ontzettend mooi was. Ook bleken hier cenotes te zijn, maar die waren alweer afgesloten aangezien ze de lichtshow van de avond moesten voorbereiden. Wij daarom het park uit om een hapje te eten en te drinken. Weer een hoop foto´s , waar vooral onze mexicaan erg op gesteld is. Daarna was het tijd voor de lichtshow! Wij weer braaf zitten en kregen een verhaal te horen over vroeger. Dit alles in het spaans, wat ik nog steeds niet helemaal begrijp + verschillende kleuren lichten en vormen. Heel mooi, maar na een kwartiertje hadden Sabine en ik het wel gezien. Wat gebeurd er als Sab en ik een beetje moe en melig zijn, juist we gaan mensen irriteren!! Voor ons heeeel grappig, maar voor onze vrienden wat minder. Ook op de terug weg deden Sab en ik er alles aan om de mannen bang te maken, maar helaas lukte dat niet. Wij weer in de auto, de liedjes werden uit de kast getrokken en aangezien er geen radio was werden sabine en ik aangeweze tot zangers. Weer dikke pret, vooral om Geert zijn rij-gedrag ( wat inmiddels al sneller ging dan 100, YES) Ze hebben ons netjes thuis afgezet en al met al was het een zeer geslaagde dag!

Woensdag was het weer tijd voor het project, alle kindjes helemaal verbaasd waarom wij er dinsdag niet waren en wij dus alles 10 keer uitgelegd en het computer lokaal maar weer opengebroken hebben. Toen dan gebeurde was het natuurlijk allemaal weer goed. Ook het huiswerk weer besproken en mee geholpen, hier en daar nog een voetbal aangeraakt en de ochtend was alweer voorbij. Smiddags hadden Sabine en ik dan eindelijk onze foto-sessie met onze moeder, dit alles in een originele yucateekse jurk + make-up en sieraden van Tere. Nou je herkent me niet meer terug ( zie de nieuwe foto´s op mijn site!) Het was ontzettend gezellig en hebben er prachtige foto´s aan over gehouden. Savonds was het weer tijd voor het MAMBO-CAFÉ. Dit keer zouden Geert, Reinier en Octavio mee gaan. Maar op de afgesproken tijd waren ze er natuurlijk niet. Wij dus alvast maar naar binnen en drinken bestellen. Wij krijgen ons drinken en ik krijg mijn geld terug, zegt die man doodleuk: Jaa 10 peso voor mij ! Ik dacht: huh?? gaan ze nu ook al om fooi vragen? najaa vooruit dan maar.... Even later kwamen dan toch Reinier en Geert nog binnen wandelen. Hier een drankje daar een drankje, beetje gekletst, maar toen was het voor Sabine en mij toch echt wel tijd om weer onze heupjes los te schudden!! Op naar de dansvloer, met onze leuke band! Na een tijdje durfden Geert en Reinier zich ook op de dansvloer te wagen. Dit was echt te grappig voor woorden, omdat het leek alsof ze onze vriendjes waren. Reinier dansend, als een soort sneltrein en Geert met zijn pasjes naar links en rechts was echt om te brullen... Uiteindelijk stond Geert helemaal stil en vond Sabine het tijd om hem maar eens bij de arm te nemen, maar dat vond Geert zelf niet echt een succes! Uiteindelijk zijn ze maar eerder naar huis gegaan, zodat Sab en ik nog even flink uit ons dak konden gaan. Dit zorgde voor leuke oogcontacten en glimlachjes met de mannen van de band én een italiaan die een foto van ons wou, maar amper engels sprak. Tsjaaa ga dan maar eens communiceren. Zonder engels, spaans, frans,duits of nederlands kom ik toch echt niet veel verder. Helaas geen leuke reisvriend erbij, maar wel een knipoog + schouderklopje van onze bandleden

Donderdag hebben we maar rustig aangedaan, beetje geslapen, internet gezeten en natuurlijk smorgens naar ons project. Op het project ging alles vrij soepel, weer even op de compueter gezeten, geholpen met huiswerk en schoonmaken en een soort van sexuele voorlichting aan die kinderen gegeven. Ze krijgen op school wel het een en ander te weten over het mannelijke en vrouwelijke lichaam, maar er over praten ho maar!! Dus ik dacht, kom laat ik er dan maar eens over beginnen....Nou alle jongens luisterden eindelijk en vonden het zooo interessant en spannend!! Ook natuurlijk heeel hard lachen als ze het woord penis of vagina horen, maargoed het is een begin.

Vrijdagochtend was een beetje drama op het project. Er is een jongen nog verliefd op mij en vraagt de hele tijd kusjes en of ik zijn vriendin wil zijn. Ik maar uitleggen dat dat niet kan en dan heeft hij dat ook meestal wel geaccepteerd voor een paar uur. Vandaag was ook een andere jongen erg aanhankelijk, maargoed ik maar vrolijk doen en knuffelen, paar kusjes op de wang, niks aan de hand! Totdat zij raar begonnen te dansen en ik tegen een klein jongetje zei: Ellos son un poco loco ( oftewel ze zijn een beetje gek ) Dit kleine jongetje verteld vervolgens iets aan Fernando en Freddy en ineens: Fernando loopt heel kwaad weg en Freddy mag ik ineens niet meer helpen met zijn huiswerk, What´s going on?? Ik vragen om uitleg, blijkt dat het kleine jongetje gezegd heeft dat ik hun stom en niet leuk vind... Nou ik wist werkelijk niet waar wat ik mee maakte. Ik dus maar uitleggen dat ik dat niet gezegd had en waarom het kleine jongetje dingen zei die niet waar waren, nou niks hielp. De eerst zo aanhankelijke freddy en fernando die mijn vriendjes wilden worden waren zooo kwaad, zo heb ik ze nog nooit gezien. Fijn zo´n project met zulke leuke jongens!
Smiddags zijn Sabine en ik naar het Centrum gegaan, omdat ik heel graag een yucateeks jurkje wou hebben. Nou wij passen in verschillende winkels, waarop alle verkopers weer veeel te enthausiast werden. Wat bleek mijn gezonde hollandse lichaam is niet geschikt voor zo´n schattig jurkje, want ik leek echt net op een olifant in een veel te klein balletpakje. JAMMER. Toen maar ons busticket naar Cancun gekocht en nog een chocoladetaartje op de trug weg ( tsjaa zo ga ik nog meer op een olifant lijken, maar die taartjes hier kun je gewoon echt niet laten liggen!!)

Zaterdag moesten we smorgens naar ons project, aangezien we dinsdag niet waren geweest. Het was een grote catastrofe. Fernando was nog steeds ontzettend boos en negeerde mij, maar ook sabine. Orlando ( een andere ´´goede´´ vriend van mij hier..) was ook erg sjaggie en de andere 2 die er waren wilden alleen maar computeren en zodra wij zeiden dat dat niet zou gebeuren, werden ook daar boze gezichten getrokken en vuisten gebald. Marco was iets vriendelijker, maar rende ook overal maar heen en ten slotte waren er 3 mannen die de kinderen gingen lastig vallen met de tafels van 1 tot en met 9. Veel wisten het niet, dus werden nog sjagerijniger. Wat deden wij in godsnaam hier?? Uiteindelijk wou niemand praten, en waren ze veel te druk met zichzelf dat wij maar weg gesneakt zijn en de bus naar het centrum hebben gepakt, tenminste dat dachten we. De hele krottenwijk van Merida gezien inclusief dode honden en katten op de weg en ineens de buschauffeur staat op een soort snelweg en vraagt waar we heen moeten. Ja naar het centrum. Oow maar daar ga ik niet heen. Nou toen dacht ik ik ben toch niet gek, het staat met koeienletters voor op je bus. Nou wij nog een keer betalen, want hij moet ook zijn brood ermee verdienen en uiteindelijk werden we aan een hele andere kant van het centrum afgezet. Gelukkig weet ik inmiddels een beetje hoe ik mijn neus achterna moet gaan, dus uiteindelijk is het allemaal goed gekomen.
Smiddags thuis lekker even een dutje gedaan en gedoucht, om fris en wel beneden te komen voor ons afscheidsfeest. Dit met de hele familie van onze ´moeder´. Ontzettend gezellig en voor het eerst de traditionele Piñata stuk geslagen. ( dit is een figuur of cartoon van papier maché en daarin stoppen ze allemaal snoepjes, om hem vervolgens op te hangen en stuk te slaan, totdat de snoepjes eruit vallen) Ontzettend gelachen met alle kleinkinderen, aangezien Sabine en ik de groottse waren, maar ons het kleinst gedroegen. ( het was graaien naar snoep, om het meeste te pakken.)

Zondag hadden we een vage afspraak met onze nieuwe vrienden. Wij hadden gemaild: om kwart voor 7 smorgens bij het busstation, om naar San crisanto te gaan. Wij waren er al om 6 uur ( tsjaa de bus ging nu eens wel op tijd) en zaten te wachten en te wachten, toen wij om 7 uur dachten dat ze niet meer zouden komen, kwame ze op het laatst er nog aangerend. Echt net op tijd! Wij met zijn allen in de bus en SLAPEN!! ineens worden we wakker en staan we met een bus in the middle of nowhere... Onze mexicaan maar vragen waar we zijn, NOU we zijn in San crisanto: GEZELLIG!! Wij dachten dat het een leuk schattig pitoresk vissersplaatsje zou zijn, nou het was werkelijk waar niks! De mensen schrokken zich dood toen ze toeristen zagen en het strand was verlaten en vies. Ook zag je duidelijk nog tekens van de laatste orkaan die hier ook langs is geraast. Verder wel heerlijk in het zonnetje gezeten en cocosnoten geplukt en gedronken. Daarna op zoek gegaan naar de bootjes om de cenote te bekijken. Wij met zijn allen in de open achterbak van een oude truck, door de jungle en moeras op naar de bootjes. Nou ik stap met mijn nijlpaarden gedrag in 1 van die bootjes, waarop die al bijna zinkt!! In hemelsnaam hoe gaan wij hier met zijn 5en inzitten?? Gelukkig hoefden we maar met zijn vieren erin en vaarden we door de jungle. Helaas weer geen krokodillen ( al zei de schipper dat hij er wel een zag). Uiteindelijk aangekomen bij de cenote wilden we gaan zwemmen, maar zag ik tot mijn grote schrik vissen van een halve meter lang die sprekend op haaien leken!! Wij dus maar even informeren, maar de man zei dat we rustig konden zwemmen. Nou eerst Reinier, toen Sabine en toen ik... Ik was als de dood!! ik voelde overal vissen, was bang dat die grote vis mijn teen er af zou bijten en het enige wat de rest deed was lachen, heel hard lachen! Toch was het ook wel lekker verkoelend en hadden die schippers tenminste ook weer wat om te lachen.
Na dit hele gebeuren eerst maar even eten en toen kwam onze lieve geert erachter dat er alleen een bus terug ging om 4 uur. HELLUP Geert in de stress want onze vriend had een date deze avond om half 7 precies, om met een schone mexicane naar de kerk te gaan! ( de busrit duurt ongeveer 2,5 uur) Hij helemaal sjaggie omdat hij niet zou kunnen douchen en geen schone kleren aan kon trekken. waarop wij met zijn allen ons uiterste best moesten doen hem ervan te overtuigen dat het echt alleen om het innerlijk gaat, en niet om het uiterlijk en dat hij juist nu zo´n lekkere wilde zeeman was, bla bla bla.... Uiteindelijk shampoo, deo en gel in een supermarkt gekocht en geert naar een restaurant gestuurd om te douchen, uiteindelijk fris en wel de bus gepakt en geert zijn hart hoorde je in de verte steeds sneller kloppen....Aangekomen in het cenrtum geert nog even snel een hart onder de riem gestoken en hem weg gestuurd naar zijn date voor de kerk. Wij konden het niet laten om hem te achtervolgen en wat bleek zijn date was er niet.... Al die moeite voor niks. Nou Geert nog zenuwachtiger en wij maar lekker een hapje eten in een leuk restaurant. Uiteindelijk zien we Geert voorbij lopen met zijn schone, mexicaanse en doet hij gewoon alsof hij ons niet kent en gaat vlak voor ons op het terras zitten. Wij natuurlijk ontzettend lachen en foto´s gemaakt, wat voor hem de situatie nog moeilijker maakte. Na 10 minuten hebben we hem maar alleen gelaten, ben benieuwd hoe dat is afgelopen, maar dat zal ik morgen horen aangezien ik dan een hotdog party heb! Vandaag weer een prima dag op het project, fernando is nog boos, maar freddy draait al een beetje bij... Ik denk dat ik maar gewoon zo lief en leuk mogelijk moet blijven doen, iets waar ik natuurlijk erg goed in ben!!!

Aankomende zaterdag vlieg ik om 14.00 ( mexicaanse tijd) naar Guatemala, de verhalen die ik inmiddels heb gehoord zijn niet echt positief en mijn leventje daar zal ook echt anders zijn dan het lui-lekker-leventje hier. Ik hoop dat ik jullie ondanks dat toch elke week op de hoogte kan houden over mijn avonturen, maar als dat niet lukt ( wegens slechte internetverbinding of wat dan ook) niet getreurd, dan houden jullie het zeker te goed!!! Dikke kus vanuit MERIDA!!

week 3

Dag mensen, daar ben ik dan weer! Afgelopen week was een stuk rustiger dan de week daarvoor, maar.... dat betekend niet minder schrijfstof, dus Enjoy!!

Maandag en dinsdag waren saaie dagen. Nog steeds een beetje verdrietig en sjaggie dat onze leuke kerels weg waren hebben we deze dagen zitten aftellen door te slapen, films te kijken, naar het project gaan en eten!! Het project viel ook ineens veel zwaarder dan daarvoor. Ook hebben ze onze ´vrouwelijke vormen´ ontdekt, wat af en toe nog voor apparte situaties zorgt. Misschien ook een klein beetje mijn eigen schuld, aangezien Sabine en ik vrij luchtig over dit soort dingen praten, maar ach zolang het bij praten blijft, hoop ik dat het niet voor grote problemen gaat zorgen. Ook hebben Sab en ik het grote geheim van het hele project gekraakt: HET COMPUTERLOKAAL!! Nou, dat is echt 1 groot gekkenhuis, in het begin probeerde ik nog orde er in te brengen en hun dingen bij te brengen als: hoe schrijf ik een brief, hoe maak ik een tekening en hoe sluit ik een computer normaal af... Sabine ging daarintegen met de andere groep helemaal los, wat zorgde voor nog meer boze gezichten, ruzies en weet ik het wat allemaal. Okeee volgende keer beter overleg is mijn motto

Woensdag middag hebben we de knoop min of meer door gehakt: De kerels zijn weg, maar wij hebben nog een hoop te zien en te doen, dus niet meer slapen maar gaan met die banaan. Eerst beetje plannen gemaakt, over wat we nog moeten zien en wanneer ( aangezien we nog maar 2 weekjes hier zijn....) Daarna maar weer een filmpje in de dvd speler geduwt en lekker ontspannen beetje onze spaans geoefend.

Donderdag zijn Sab en ik lekker cultureel naar het stads museum van Merida gegaan, niet heel bijzonder, maarja staat toch weer leuk op mijn culturele cv
Daarna zijn we maar een beetje gaan rondlopen, wat altijd weer zorgt voor mannelijke aandacht. We zijn maar naar het busstation gelopen, om te kijken hoe duur en hoelaat verschillende bussen naar verschillende plaatsen reden. Alles op papier, hebben we thuis maar besloten om naar celestun te gaan dit weekend. Vrijdag was weer een leuke dag op het project, wij waren goed uitgeslapen, de kinderen ook. Dus weer paardje gereden, gebasketbalt, gevoetbalt,( ik word nog een echte sportvrouw ) en hier en daar wat huiswerk erbij. Smiddags naar plaza las americas gegaan, voor Boodschappen! ja, wij hebben het zo geregeld dat we in het weekend geen ete krijgen in ons huis, dus moeten we zelf de boodschappen maar halen. Nou Sabine en ik doen dat als volgt: Eerst zoeken we de chocola + granen afdeling, vervolgens kijken we wat het aller-aller goedkoopste is wat we kunnen vinden en vervolgens rekenen we af en komen we thuis tot de ontdekking dat we toch ook wel ontzettend zin hebben in wat hartigs!!!
Thuis aangekomen, lekker gedoucht en gegeten. Vervolgens een Playbackshow in onze ´ppartementje´gehouden, met de overgebleven bacardi! Nou het was weer ouderwets lachen, gieren brullen. ( we hebben eindelijk aan radio weten te bemachtigen, YES!! ) Rond een uurtje of 11 heb ik mijn gigantische hakken ( ja, die schoenen voor 12 euro kon ik echt niet laten liggen!) aangetrokken en zijn we weer naar het MAMBO CAFE gegaan. Wij naar binnen, word ik alweer gezoend door de barman, vervolgend zegt ie doodleuk dat hij geen tafeltje heeft voor 2 ( denkt hij nou echt dat ik de hele avond op 10 cm hak kan staan??) Nou goed wij zijn niet te beroerd om zelf even rond te zoeken en voilá daar staat een leuk tafeltje weg gedrukt in een hoekje te wachten op ons! Nou drankje erbij en wachten maar.... Dat wachten duurt ( ondanks dat wij in een hoekje weggepropt zijn ) niet lang! Eerst de barman, die ons al herkent van de keren daarvoor, vervolgens 2 ontzettend onaantrekkelijke mannen van 40+ of wij ook met ze willen dansen!! Wat denk je zelf?? Ik zei meteen No, gracias en zette mijn aller-arrogantste hoofd op. Sabine daarintegen is iets vriendelijker in dat soort dingen en dat zorgt ervoor dat we ons spaans weer lekker kunnen oefenen en in gesprek zijn met mannen die onze vader hadden kunnen zijn! Na een drankje en een roos te hebben afgewimpeld, was het echt tijd om deze mannen te ontvluchten en zijn daarom maar met de allerbeste smoes ooit:
*** Sorry, wij moeten even naar het toillet ***
er tussen uitgeknepen. Wat zag sabine aan de bar: Juist een neger, lang en zwart precies zoals ze horen te zijn. Wij zijn helaas nog steeds niet zo spontaan dat wij op iedereen af stappen en aangezien we ook andere leuke reisvrienden zagen die iets vriendelijker overkwamen zijn we daar maar bij gaan zitten, om vervolgens een gigantisch blauwtje te lopen: Een mexicaans meisje kaapt hun gewoon voor onze neus weg!! En weer zaten wij daar dan met andere mannen van 40+ opgescheept. Gelukkig kunnen sabine en ik ook hier wel om lachen en nu hebben we er een vriend erbij( van 45) die 22 jaar in New york heeft gewoond, een restaurant hier in Merida heeft ( waar we meer dan welkom zijn) e´n connecties heeft in zowel New york, als Guatemala. ( nu nog even uitvinden of dat wel te vertrouwen is) Hele aardige vent, totdat ook hij wil dansen!! Terwijl wij maar uitleggen dat wij hollandse vrouwen daar niet zo van houden en al helemaal de salsa niet kunnen dansen, begint hij alweer ee verhaal over zijn roemeens ex-vrouw en zijn vriendin in Brazilie, Gezellig!! Als we uiteindelijk deze vent hebben weggejaagd, komen er weer 2 aan, die tot overmaat van ramp een roos hebben!!!! najaa, maar beleefd een praatje gemaakt, en weer dat drankje afgeslagen ( tsja voor wat hoort wat, denk ik dan altijd :S ) en toen weer onze bekende smoes gebruikt! Nu echt naar de wc, waar Sabine wordt tegen gehouden door de grote neger, word ik aangesproken door een van de mannen van de band! Leuke verhalen over het muzikantenleven en zodra het woord nederland valt is het: OOW I like that place, I want to go there in the summer and play with my band! ( dus mensen dit jaar geen saaie hollandse muziek, maar een heuze mexicaanse band !! ) Sabine stond nog steeds met de neger te kletsen, waardoor ik toch ook wel nieuwschierig werd en me ook maar in het gesprek heb gemengd. Dit keer waren het geen basketballers, maar baseballers. En aangezien sabine altijd vrolijk zegt dat ze op basketbal zit, heb ik mezelf maar een voetbal-imago aangepraat en dat vinden ze toch allemaal grappig!! ( hoe zou dát nou komen?) Nu heb ik dus een voetbalwedstrijd op het programma staan + een basebal wedstrijd, maar dan moeten we wél eerst de telefoon pakken en die neger ( die 37 bleek te zijn) op bellen! Aan het eind van de avond, hadden sabine ik zo´n beetje het hele mannelijke volk in het mambo café gehad, behalve die leuke reisvrienden. Nou uiteindelijk aan de praat, blijken het ontzettend ikke butjes te zijn, geen enkele feeling of connectie of wat dan ook, dus oke, tijd om naar huis te gaan en lekker te slapen!

Zaterdag dachten we lekker uit te kunnen slapen, maar om 9 uur waren we al wakker. Het was vandaag ook weer WASDAG ( wat niet echt wonderen doet voor mijn kleren, maar ach ik loop er hier toch bij als zwerver....) weer zwetend en puffend in ons washok was het na een uurtje toch wel gedaan ( ja, ik word steeds beter en sneller) Smiddags nog maar even geslapen, en de Kiwi kiwi´s van Tere opgegeten ( We hebben dus niet betaald voor de weekenden, maar ze zou boos worden als we die dingen [ het zijn geen kiwi´s zoals in nederland, maar fijngeplette kleine hamburgers, met visrotzooi en groenten] niet op zouden eten, nou okeeee dan eten we ze wel op!) Ook weer een filmpje gehuurd, wat savonds niet echt een goede keus bleek te zijn. Tere en angelina gingen mee kijken, en er waren nogal wat scenes, waarbij lesbiennes ter sprake kwamen. Gelukkig konden ze er wel om lachen en hebben wij onze daad als leuke ´dochters´ weer een beetje volbracht.

Zondag vroeg op, om naar Celestun te gaan. Celestun is dé plek om Flamingos te spotten! Aangekomen bij het busstation, ( uiteindelijk een hele andere dan die wij kennen ) zagen we weer leuke reisvrienden! Een blonde jongen, met een leuk blond meisje. De jongen kwam naar ons toe en begon in het engels te vragen of wij wisten of dit de bus naar celestun was en of wij daar ook heen gingen, leuk kort gebabbeld en aan het eind van de busreis voegde zich daar nog een japanse vrouw bij, waardoor we een leuke club vormden voor de bootreis( hoe meer personen, hoe goedkoper de boot) Een geweldige ervaring + een hele aardige mexicaanse matroos. Dit keer waren sabine en ik een soort van tolk, aangezien niemand normaal spaans sprak. Toen voelde ik me toch wel een beetje trots dat ik het merendeel van het gesprek kon volgen en het vervolgens in het engels moest gaan vertalen! Een hoop flamingos gezien, pelikanen en andere soort vogels. Toch zat ik het meest te zoeken naar krokodillen, die daar ook zeker weten zitten, maar helaas niet gezien hebben ( daarvoor kun je beter snachts gaan) Ook gezwommen in de Jungle, wat echt een ontzettend gave ervaring was! In het begin durfde ik niet zo goed, aangezien er allemaal beesten ( wie weet ook krokodillen) en wortels en halve bomen in het water lagen... Nadat Sabine me verzekerde dat het echt geweldig was ben ik er ook ingesprongen en eerlijk waar het was net alsof we in Jungle book terecht waren gekomen!! daarna weer terug met de boot, afscheid genomen van de japanse vrouw en lekker liggen bakken in de zon. Ook op het strand weer hier en daar een praatje, met een chefkok uit San fransisco en een echt celestuns meisje. Nog op zoek gegaan naar een supermarkt voor water en wat te eten ( hele dag alleen op droge maria kaakjes leven is ook niks!) En uiteindelijk samen met de duitsers terug met de bus naar huis. Thuis aangekomen belde onze vrind Geert, waar we vanavond mee hebben afgesproken. Savonds gingen Sabine en ik dan eindelijk uit eten!! Wij zochten een leuke pizzaria, bestelden onze pizza een drankje en waren al helemaal tevreden. Eerst kregen we de algemene mexicaanse chipjes + sausjes. Ik dacht dat 1 sausje niet zo pikant was, dus smeer het lekker op mijn chipje, en ja hoor ineens mijn hele mond vliegt in de fik!! niet normaal en die mexicanen natuurlijk maar lachen. Nog een goede grap was, dat sabine en ik niet onze hele pizza opkregen, waardoor de ober wat in het spaans zei. Ik dacht dat hij bedoelde of hij het eten weg kon halen, maar sabine dacht dat hij zei of hij het voor onz moest inpakken zodat we het mee naar huis konden nemen! Ik verklaarde sabine voor gek en zei dat dat gewoon was wat ze wou horen. Totdat ik vanuit mijn oog hoeken zag dat de ober onze pizza´s aan het inpakken was!!! Wij zenuwachtig op wat komen zou, kwam de ober inderdaad onze pizza´s ingepakt terug brengen!! Dit noem ik nou nog eens service! Hebben Sab en ik tenminste weer eten voor 3 dagen

Vandaag met de guys van het project + schonmaker, baas en bazin in 1 busje naar het zwembad gereden, wat zorgde voor veel plezier! Lekker van een balkon in het water gesprongen, geouwehoerd en zwemles gegeven aan een kereltje wat nog niet kon zwemmen. Ook de jongens vonden het maar wat interessant, 2 vrouwen in bikini, ook heb ik vandaag een halve liefdesverklaring van een jongen van 14 gekregen... Wat ik daar nou weer mee aan moet?? Laat het me weten mensen, want het is af en toe een rare wereld hier aan de andere kant van de wereld!

Week 2

Afgelopen week was een week van Mannen en vrouwen, kennis maken en afscheid nemen, hard werken en leuke dingen doen, maar bovenal een week van LEVEN!!

Maandag avond hadden Sabine en ik dan eindelijk een afspraak en de kans om vrienden te maken. Nog half in shock van onze eerste dag op het project en zenuwachtig wij naar de kerk in het centrum. Wij waren laat, maar zij waren er nog niet. Er spookte al weer van alles door ons hoofd, totdat we in de verte 2 gestalten zagen aankomen.. Ja hoor daar waren ze: ARTURO EN NICK UIT WISCONSIN!! In het begin natuurlijk beetje onwennig, helemaal met mijn engels. Wij maar naar een leuk cultureel dansfestijn, waar we niks van konden zien en ook niet echt heel leuk was. De mannen hadden wel een ander plan: Poolen! Eerst maar even in een bar wat gedronken en toen op naar een andere club voor de pooltafel. Hier kwamen we ook de mensen uit Michigan van ons project tegen, dronken en wel. Wij hebben ons echter netjes gehouden en een ontzettend gezellige avond gehad. Beter dan dit had echt niet gekund!!

Dinsdag hebben we ons ook maar wat meer verdiept in de studenten van Michigan, aangezien wij inmiddels wel weten dat Amerikanen wél tof zijn!! Leuk gekletst en die mensen doen zoveel in het project, verfen, spullen repareren, schoonmaken enz enz. Zodat wij de tijd hebben om met de kids te spelen en huiswerk te maken. S avonds hadden we een hotdog party met Geert gepland... Met een vage route beschrijving wij op pad. Minuten verstreken en steeds verder en verder van het centrum gingen we op zoek naar Geert. De bus ging ineens niet verder, dus wij maar uitgestapt en te voet verder gegaan. Uiteindelijk liepen we langs de snelweg te dwalen en hebben het maar opgegeven. Toen nog de bus en weg terug vinden. 3 uur later uiteindelijk weer thuis, zonder ook maar 1 hotdog te hebben gegeten. ( we hadden net zo goed een leuke avond met onze amerikanen kunnen plannen)

Woensdag weer naar het project, waar we ontzettend enthausiast werden begroet! Voel nu al zo veel voor die jongens daar, maar ondertussen ook zo frustrerend dat ik bepaalde dingen niet goed duidelijk kan maken. De andere studenten kunnen beter spaans, dus die helpen ons goed. Ook is er een jongen uit Mexico voor 1 week. Hij pakt de kids ook goed aan en probeerd ze te stimuleren om beter te leren. Ik hoop dat ik dat op een gegeven moment ook kan bereiken! Smiddags lekker gegeten, gedoucht en alweer op naar onze volgende date. Weer allebei te laat, wat het ook wel weer grappig maakt. Dit keer vonden Sab en ik het wel tijd dat zij eens kennis gingen maken met het busvervoer in Mexico ( ze gaan of met de taxi, of met hun oom in de auto omdat ze de bussen niet vertrouwen ) Het was lachen, gieren, brullen in de bus... Nick paste al niet in de bankjes en de grappen werden 1 voor 1 op tafel gegooid. Aangekomen bij plaza las America´s hebben we eerst maar weer een potje gepoold, om vervolgens onze favoriete chocoladetaart te halen. Daarna zijn we met hun naar de bios geweest, leuke actiefilm gekeken, waarbij wij al weer een beetje zenuwachtig werden dat het té romantisch zou worden, aangezien zij allebei naast ons gingen zitten. De mannen hebben zich echter keurig gedragen en kan er dan ook geen kwaad woord over kwijt!! Na de film maar weer naar het centrum gegaan voor een drankje en hapje. Ook deze avond ontzettend gelachen, leuk gekletst en als klap op de vuurpijl een linedance-cursus van Nick in een salsa café gekregen! Daarna was het weer tijd voor onze discotheek, de plek waar het allemaal begonnen is...MAMBO CAFE! Drankje hier, drankje daar waardoor het nog gezelliger werd... Totdat het woord vriendjes ter sprake kwam... Dat was jammer voor Nick, waardoor hij even uit zijn humeur was. Sab en ik dus maar even als vrouwen onder elkaar en de mannen maar even met rust gelaten. Uiteindelijk bedachten we dat we misschien maar beter naar huis konden gaan, hoewel Arturo nog steeds ontzettend lief was. De weg naar huis moesten Sabine en Nick wel praten, waardoor ook Nick weer kon lachen om het hele gebeuren en we dus vanaf nu echt dikke vrienden zijn!

Donderdag waren Sabine en ik weer dood, van het weinige slapen, alle opwinding en de vele indrukken naar ons project. 1 jongen kan de tafels nog niet, waardoor hij moeite heeft met rekenen. Andere jongen is nog steeds agressief en weer andere jongen is zooo aanhankelijk dat het bijna niet gezond lijkt. Vandaag ook maar een paar kiekjes geschoten samen met de studenten van Michigan. Daarna haasten naar huis, eten, douchen en weer afgesproken met onze vrienden bij de kerk. Minuten verstreken en geen spoor te bekennen van onze kerels...Okee de boodschap is duidelijk ze willen ons niet meer.... Totdat Arturo er toch aan kwam lopen. ALLEEN! Nick was ziek... jaja alsof wij dat geloven! Na tijdje gepraat te hebben, was het wel duidelijk dat hij echt ziek was en niet ons probeerde te ontlopen. Wij dus maar met zijn drieen op pad, wat gelijk een stuk minder leuk was. Nu merkten we pas goed dat we een schakel mistten, dus belden we Nick maar op dat hij toch echt moest komen! Uiteindelijk na lang wachten in het park en 2 telefoontjes later arriveerde dan ook Nick met zijn zieke hoofd in het centrum. Beetje rondgelopen, kevers met diamanten gezien, die gebruikt worden als broche ( echt heeel appart) Nick een leuke zilveren bling bling ketting gekocht, waarop die van mij toch liever voor de kralen ging en er maar meteen 2 van kocht ( vervolgens tegen mij zeggen dat ik hem maar moest bewaren, omdat hij hem kwijt zou raken...jaaa jaaa ) Ook deze avond weer gepoold, dit keer alleen in een ontzettend lege kroeg, met een poolstok die veeel te klein was. Arturo en ik zijn dat ook, waardoor wij alle potjes gewonnen hebben

Vrijdag was de laatste dag dat we met hun af konden spreken, aangezien zij zaterdagochtend om half 7 naar Playa del carmen zouden vertrekken. Wij met zijn allen op de achterbank van de bus als 4 kleine kinderen. Aangezien weer niemand de weg wist, ging ik maar weer als leider van de groep voorop! Aangekomen op het strand, wilden de mannen uit een kokosnoot drinken, Sabine en ik dachten dat het een grap was, aangezien ze daar erg goed in zijn. Maar daar hadden we ons in vergist. Het was echt om te filmen, zooo gaaf!! Wij met zijn 4en op een palmenstrand, zonnetje, lekker briesje, de zee recht voor je uit én een kokosnoot met heerlijk sap en Bacardi, dit is nou hoe het leven moet zijn!! Sabine en ik wilden natuurlijk even bewijzen dat de hollandse vrouwen erg sterkt zijn, dus wij de kokosnoten op straat stuk gegooid en lekker kokos gegeten. Ook lekker gezwommen, gegeten, gechilled op het strand en een club wilde honden achter ons aan. Nick de honden voeren en ik maar waarschuwen voor hondsdolheid, uiteindelijk durfde ook ik de gok te wagen en ging een stukje eten geven, jaa hoor HAP bijna mijn hele hand eraf.... Nu maar hopen dat ik geen hondsdolheid krijg! Daarna een aan wal gelegen oude vissersboot beklommen en kreeg ik de uitnodiging van Arturo om met hun mee te gaan naar Playa del carmen..... Leuk plan, maar toch hadden we ook een beetje onze twijfels, omdat we al 2 afspraken hadden in het weekend ( geert en tante tere, niet echt spannend!)
Allemaal een beetje moe om half 10 maar in de bus gestapt naar Merida. We wilden het liefst gaan slapen, maar Sabine had alweer een nieuwe vriendin: Een vrouw van rond de 40 die allemaal dingen zat te lullen als: Zijn dat jullie vriendjes, ze zijn lelijk en jullie zijn net prinsesjes enz enz. Nou belediging opzich, waardoor Nick zich van zijn beste kant ging laten zien: Hij gedroeg zich als een blazende kater, met geluiden en echt zijn lelijkste gezicht!! De vrouw was helemaal in shock en verklaarde ons allemaal maar voor gek. ( zij was toch echt degene die dronken en appart was, maargoed! )
Savonds allemaal maar even thuis gedoucht, om vervolgens naar een heuze stripclub te gaan... JA je leest het goed, Elise in een stripclub! Ik zal je vertellen dat ik het ook niet echt zag zitten, maargoed voor die mannen was het leuk en Sabine vond het ook wel een goede grap. Dus hup in de taxi...Arturo maar het woord doen, aangezien hij de enige is die vloeiend spaans spreekt ( mexicaanse afkomst) Er zijn nogal wat stripclubs in Merida bleek, waarop wij zeiden, doe maar degene die het dichtste bij is. Daar aangekomen zaten wij vol spanning te wachten op de vrouwen die zouden komen... Nick bleek dit soort dingen al gewend te zijn en vond het geweldig, waardoor Sabine vrolijk mee joelde! Arturo en ik vonden het iets minder en zaten maar lief hand in hand naast elkaar te lachen om Sabine en Nick op de eerste rij! Al met al was het toch weer een hele belevenis, maar ook ontzettend zielig. Na de show, kwamen de vrouwen alweer om ons heen en probeerden ons een beetje uit te dagen. ( aangezien Sabine en ik de enige vrouwen waren en ze dachten dat de mannen onze vriendjes waren ) Wij uit de club, Nick helemaal doorgedraaid, Arturo nog steeds even schattig maar beetje rondgewandeld en bijna aangehouden door de politie. Uiteindelijk maar weer de taxi richting huis gepakt. Het plan van Playa del carmen was nog steeds niet rond, dus wij in overleg. Wilden ze echt ons mee hebben, wilden ze niet liever die laatste 2 dagen vakantie met zijn 2en doorbrengen?? Het antwoord was luid en duidelijk: NEE
Sabine en ik zagen hadden wel zin in wat avontuur en aangezien het zo goed klikte en zo gezellig was besloten we de gok om verkracht en gekidnapt te worden maar te wagen.... Smorgens om 5 uur stil naar huis, briefje achter gelaten voor Tere ( hopend dat het goed was ) onze spullen gepàkt, om vervolgens op de gok naar het Busstation te vertrekken. Tot onze grootte opluchting waren onze mannen daar, waren er nog tickets beschikbaar en hebben we de vader en oom van Arturo ontmoet, waardoor het alweer een stuk vertrouwder leek. In de bus veel geslapen ( aangezien we een hele nacht hadden overgeslagen ) om vervolgens na 5 uur aan te komen in werkelijk waar een PARADIJS!! Prachtig superdeluxe hotel, met alles er op en er aan. 1 Probleem, wij hebben geen geld voor zo´n duur hotel én je hebt blauwe bandjes nodig om daar rond te kunnen lopen. Sabine en ik zijn gelukkig erg handig en zo hebben wij ons 2 dagen GRATIS vermaakt in 1 van de luxste hotels van Playa del carmen, inclusief drankjes en hapjes! In de hotelkamer beetje uitgerust, tv gekeken, gegeten, gedoucht en vervolgens met onze armen bedekt en veel glimlachen naar de Madonna show van het hotel! Ook hier weer ontzettend gelachen en een geweldige show gezien! Daarna wilden Sabine, Arturo en ik eigenlijk al wel gaan slapen, maar Nick daarintegen was niet te stoppen!! Er was een disco en daar moesten we echt heen met zijn allen!! Dus wij maar half in pyjama weer op stap. Sabine iets te veel rum cola gehad, maar het was een geslaagde laatste avond!! Dansen en mensen irriteren totdat iedereen vertrokken was en ook wij uiteindelijk maar doodmoe naar onze kamer gegaan. Smorgens gingen de mannen lekker ontbijt voor ons halen en moesten wij dus doodstil in bed blijven liggen en hopen dat er geen schoonmaaksters binnen zouden komen. Alles is perfect verlopen en nog lekker een dagje strand mee gepikt. Dit was het dan, onze echt laatste dag met 2 geweldige kerels!!! Afscheid maar snel gedaan, adressen en email uitgewisseld voor het geval we elkaar ooit nog eens zien... Sabine en ik moe en met gemengde gevoelens de bus in. Aan de ene kant blij dat we zo´n geweldig weekend hadden gehad, aan de andere kant zo jammer dat ze hier maar een week waren. Thuis aangekomen waren we als de dood dat we een hele preek van Tere zouden krijgen, maar in plaats van dat was ze ontzettend lief, aardig, vrolijk en bood ze ons zelfs aan om de hele koelkast leeg te eten...( terwijl het weekend was en wij niet voor de weekende betaald hebben.) Vanmorgen weer kapot naar ons project, kinderen waren vervelender dan normaal en wij maar proberen te glimlachen. Toch ook weer leuk gekletst met een jongen die ontzettend slim is en waarvan ik echt hoop dat hij zijn school goed afmaakt. Dit was het dan weer, ik denk dat wij na onze reis nog maar een weekje vakantie in Wiscansin er aan vast plakken

Adios

week 4 & deel 2

Natuurlijk ook afgelopen week een hoop mee gemaakt.....

Maandag weer gezellig met de hele familie van Tere naar het carnaval geweest, weer iedereen helemaal uit hun bol, leuke mexicaanse contacten en natuurlijk weer een hoop te zien!!

Dinsdag moe van alle carnaval toch maar weer naar school. Eiegenlijk zouden we smiddags ook les hebben, maar onze toffe lerares Lourdes heeft ons mee de school uitgesmokkeld Dus wéér Carnaval. Helaas waren er op de Paseo Montejo maar liefst 600.000 mensen, waardoor we weinig hebben gezien.... Savonds vonden Sabine en ik het wel tijd voor een mexicaanse film, oftewel veel geschiet en actie. We waren een beetje bang voor de reactie van Anhelina ( is nogal katholiek ) maar ze heeft de avond van haar leven gehad!! En maar lachen als er weer iemand werd doodgeschoten! De film heet once upon a time in Mexico, voor de mensen die hem willen zien of gezien hebben, maar... denk vooral NIET dat Mexico echt zo is.... Het is hier vredig, liefdevol en prachtig!! Sabine had vandaag ook het buikvirus te pakken. Heftige krampen, waardoor het al weer snel een poep& plas vehaal werd en Terre de hele apotheek had leeg gehaald. ( ze is toch af en toe wel heel lief )

Woensdag weer smorgens school, waar we zijn begonnen met een andere mexicaanse film kijken, dit keer zonder ondertiteling waardoor ik er echt niks van snap! Fijn dat onze lerares alles rustig uitlegt ( weliswaar in het spaans, maar dat rappe tempo van die mexicanen is moeilijk bij te houden!) Smiddags met de andere klas naar het MACAY museum geweest. Dit is een kunstmuseum, met werkelijk alle stromingen die er zo´n beetje bestaan. Jammer dat ik alle vervalsingen van Michelangelo al in het echt heb gezien. Smiddags zijn Sabine en ik naar het winkelcentrum geweest, om uiteindelijk maar toch onze chocoladetaart te halen Zodra wij onze heerlijke taart op hadden dachten we weer leuk naar huis te gaan, maar nee hoor.... ONTZETTEND veel en harde regen kwam uit de donkere luchten!! Je begrijpt, een hollandse meid als ik is niet bang voor een beetje regen, dus gingen wij als echte bikkels door de stromende regen naar huis.... Ik als een klein kind nog even extra in alle gigantische plassen gesprongen ( ze hebben hier geen goede afvoerputten ) en het was weer een hilarische dag, zoals bijna altijd het geval is.

Donderdagochtend moesten we om kwart over 8 smorgens al op school zijn, want we zouden een kijkje gaan nemen in ons project. Sabine en ik toch beetje zenuwachtig, aangezien ons spaans nog niet zijn allerhoogste niveau berijkt heeft. We kwamen daar, allemaal jongetjes in vieze kleren, troep op de grond, geen klaslokaal, dozen overal, kleren overal, oftewel álles, behalve orde en reinheid... Sabine en ik waren echt waar in SHOCK!! Daarna moesten we vrolijk en wel weer naar school, terwijl ik maar in mijn hoofd zat te bedenken hóe ik in godsnaam die kinderen kan gaan helpen!! Smiddags was de schok enigszins verdwenen en zijn we gezellig met Geert naar Dzibilchaltún geweest. ( dit hoorde bij een excursie van school) Wij bij een vrouw in de auto, die we niet kenden, maar het was via school dus te vertrouwen! Veel maya-tempels bekeken en het museum. ( hoe meer ik er vanaf weet hoe leuker het ook wordt! ) Maar ook vandaag ineens vette regen en onweer.... Wij hebben net alle goden van Mexico geleerd en hebben CHAAC ( god van de regen ) gesmeekt om op te houden, wat helaas niet heeft gewerkt. Wij maar schuilen in 1 van de tempels en samen met de leuke grappen van Geert werd het toch wel weer een dolle boel!! Nog even de cenote bekeken, maar toen ook maar terug gegaan aangezien het regenen ook niet op zou houden. Weer in de hal aangekomen kwamen 2 mannen van rond de 40 even een leuk babbeltje met ons maken, 1 van die mannen ging ons maya-woorden leren ( alsof het spaans nog niet moeilijk genoeg is, maar aangezien wij trots vertellen dat we 4 talen spreken kan dit er vast ook wel bij.) En ja daar kwam weer het beroemde visitekaartje aan. Wij maar vrolijk mee babbelen en vrindelijk knikken in de hoop dat ze niet té enthausiast zouden worden. Uiteindelijk weer in de auto naar Merida, waar we samen met Geert nog even het centrum in zijn geweest om cadeautjes te kopen voor onze leraressen en op te drogen in een leuk cafeetje. Maar aangezien ik aan bezuiniging doe, wisten wij natuurlijk geen leuk café... Ik dacht ik vraag het gewoon aan de eerste de beste persoon en ja hoor dat was gelijk raak!! Deze vriendelijke man bracht ons naar een leuk italiaans restaurant, waar ik eindelijk weer eens kon genieten van een lekker kopje capuchino Het was er zelfs zó gezellig dat ik alweer zat te denken om er een leuk bijbaantje te nemen. ( ik weet alleen niet of dat hier zo makkelijk gaat ) Daarna nog even rondgelopen, wat zorgde voor nog meer aanspraak. Veel mannen die ons wat aan wilden smeren, of ons de weg naar hun winkel wilden wijzen. Maar ook een echte Maya-man met hangmat en al... die ons vertelde dat hij vrienden in Holland had!! Ook hij probeerde ons een hangmat aan te smeren, door te vertellen dat je met een hangmat overal kan slapen....( ook hij deed dat, wanneer hij ruzie had met zijn vrouw ) Opzich geen gek idee, voor een vent van 45... maar of sabine en ik ook zo wild zijn? Wie weet over een poosje.....

Vrijdag was dan onze laatste schooldag en tot onze grootte verbazing stond daar ineens een groep van 30 ( ¡¡ jonge !!) studenten, maar wederom uit Amerika dus die hebben we maar een beetje links laten liggen. In de klas de film uitgekeken, de cadeautjes gegeven en natuurlijk weer heeeerlijk taart gegeten!! Smiddags kregen we nog een keer dansles. Dit keer met onze grote vriendin (NOT) uit Amerika: Julianna. Ze is nog steeds super irritant, maar het zorgde ook wel weer voor grappige momenten, zodat Sabine en ik onze buikspieren ff konden trainen ( alsof ik dat hier nog niet genoeg doe....) Smiddags zijn Sab en ik weer naar het centrum gegaan, om een cadeautje voor onze huismus ( Anhelina ) te kopen, aangezien ze zaterdag jarig was en kaartjes voor holland!! Weer een vent die ons aansprak, maar dit keer was het gelukkig een leuke vlotte jongen! ALEJANDRO, werkt voor 1 of ander touristenbureau daar en sprak ons aan met de woorden: are you looking for stamps ?? Wij dachten: huh? hoe kan hij dat nou weten?? Nou wij even praten, waarop hij zei: jullie komen uit Holland en jij ( sabine) doet aan Basketbal!! Whaaaa hij is panamoraal begaafd ( ofzoiets). Nou het was in ieder geval heel appart, omdat wij echt geen woord nog hadden gezegd. Uiteindelijk hadden we toch maar mooi onze postzegels!

Zaterdag was het weer tijd voor een dagje strand! Jammer dat het harder waaide dan de vorige keer, maar mijn bruiningskeur wordt er niet minder van ( jemig wat een felle zon! ) Ook op het strand weer veel verkopers, die wel zin hebben in een praatje, maar wij hebben liever RUST!! ( haha we lijken af en toe echt net Oma´s, met onze rust....) Aangezien het vrij hard waaide zijn we maar even het dorpje ingeweest, wat echt ontzettend mooi is! Je ziet hier nog het echte Mexicaanse straat leven. Thuis aangekomen troffen we de jarige Anhelina helemaal alleen thuis aan, gelukkig hadden we een mooie bos ( echte!! aangezien ze hier veel aan nep doen) bloemen gekocht en was ze alweer helemaal blij. Rest van de dag gegeten, geslapen, gedoucht om savonds weer de hele familie te ontvangen en gezellig spaans te praten. Natuurlijk ontbrak ook hier de overheerlijke chocolade taart niet!! Uiteindelijk zijn we naar onze kamer gesneaked, om ons op te tutten voor het MAMBO-CAFÉ! We zijn nog niet 5 minuten binnen of Sabine zag al weer een leuke match met 2 kerels... Korte beschrijving : 1 lang en blank, á la Sabine. De ander kort en donker, á la Elise. Waarschijnlijk dachten zij precies hetzelfde want ze kwamen gezellig bij ons zitten. En zo hadden Sabine en ik de hele avond gezelschap van 2 Amerikanen!! Ja ja je leest het goed, hetgeen waar wij zo´n hekel aan hadden zaten bij ons aan tafel....En er vloeide nogal wat bier kan ik je zeggen. Sabine en ik hielde ons daarom maar rustig want ze vonden al meteen álles leuk wat wij zeiden, of deden. Vooral de : OOH YOUR SMILE IS SOOOO NICE!! was eigenlijk al weer iets te veel, voor mijn hollandse nuchterheid. Toch hebben we dit keer maar een vervolgafspraak gemaakt, aangezien we toch ergens nieuwe vrienden/contacten vandaag moeten halen. Vandaar dat sabine en ik vandaag de dag een date hebben !! ( wordt vervolgd ) Ook had Sabine met haar lengte een basketbalteam uit Mexico te pakken, die mij aan een baan konden helpen in Playa del carmen en ons uitnodigden voor een afterparty!! Aangezien Sabine en ik natuurlijk hele verstandige meiden zijn, hebben we de afterparty laten schieten, maar toch stiekem wel mijn email gegeven voor het geval hij echt een baan in Playa del carmen heeft..... Ook kwamen we nog een oude bekende tegen ( ik liep hem al weer straaal voorbij, waardoor hij een beetje beledigd was) CECAR. Ook daar maar even mee gesproken om mijn spaans een beetje op te peppen en alweer een belofte gemaakt om met hem te dansen de volgende keer. ( Hoe kom ik daar nou weer vanaf?? )

Zondag was ons uitslaapdagje + wasdagje! Ook Anhelina had weer een feestje, wat zorgde voor een gezellig kippenhok beneden! Jammer dat Anhelina de helft van de tijd in de keuken stond en Tere als queen aan tafel zat te kletsen. Vandaar dat Sabine en ik maar de mouwen hebben opgestroopt en een handje hebben geholpen. Smiddags maar even de route voor ons project afgelegd, aangezien wij er wel van houden om goed voorbereid te zijn. Nou... wij 2 blanke meisjes lopen samen in een achterbuurt van Mexico, gefluit, getoeter, geroep... maar waar ik nog wel het meest van ben geflipt is de eerste heuze VOGELSPIN!!!! Dood, dat wel en ook klein....Maar mijn god, wat moet er dan nog allemaal komen???? Gelukkig was de weg verder makkelijk te vinden en hebben we het allemaal overleefd. Thuis ons tegoed gedaan aan de pot Nutella + crackers waar we een week naar op zoek zijn geweest. ( denk nu trouwens niet dat ik een obsessie oor chocola heb, maar ik krijg hier verder niks lekkers!!)

Vandaag was mijn eerste dag in het project. Ik zag er tegen op, omdat ik veel armoede had verwacht. Dat is ook zo, maar ze hebben toch echt wel leerboeken, kleren, potloden en dat soort dingen. Waar ik mij meer zorgen om maak is dat sommige jongens in het project geestelijk niet helemaal functioneren, hetzij door problemen thuis, of vroeger, hetzij door andere dingen. Het frustrerende is dat ik met mijn middelmatige spaans hier dus eigenlijk niet kán doen, wat ik zou wíllen doen!! Ik heb me er inmiddels al wel half bij neergelegd en heb maar flink gevoetbalt en gebasketbalt, wat ook echt super leuk was! Het huiswerk stelt niet veel voor, dus ook dat even met ze gedaan. Het grootte probleem is, is dat er ook een groep van 15 Amerikanen ineens in dit project zit. Dit zorgt ervoor dat Sabine en ik ons alweer overbodig voelen. Ze hebben al een budget om van alles voor die kinderen te gaan kopen, met hun naar de dierentuin te gaan ( dat was ons idee !) enz enz. Maargoed ze blijven maar een week. In die tijd zal ik mijn best gaan doen om die kinderen het 1 en ander bij te brengen. Het wordt zeker niet makkelijk, maar ik zal mijn uiterste best gaan doen!!
Wie weet zijn er daar in holland nog mensen met tips? haha alles is welkom!!
Nu is de tijd alweer om, dus wens ik jullie weer alle succes toe die jullie nodig hebben en een dikke zoen, vanuit Mexico

Week 3

Zoals jullie waarschijnlijk al wel gemerkt hebben schrijf ik trouw elke week weer wat ik allemaal beleefd heb. Voor de mensen die het allemaal toch iets te saai vinden: JAMMER!! Voor de rest: VEEL PLEZIER!!!

Afgelopen week natuurlijk weer mijn weekelijkse portie spaans gehad. Vorige week zijn er 15 nieuwe studenten gekomen. Sabine en ik hoopten natuurlijk stiekem op leuke nieuwe,gezellige JONGE studenten, maar wat krijgen we: een club bejaarden uit Oregon.....
Niet dat ik iets tegen Amerika heb, of tegen bejaarden maar deze mensen zijn echt in 1 woord: Verschrikkelijk!!
Ze nemen de hele school in beslag, drinken al ons water op en dan dat verschrikkelijk amerikaanse accent!! Maargoed nog 4 dagen te gaan, zijn we daar ook weer vanaf!

Woensdag gingen we dan met de hele stoet in een klein toeristisch treintje Merida rond. Nou echt waar het was lachen, gieren, brullen met sabine, want de leuke vent die ons een heel verhaal over Merida ging vertellen sprak al net zo belachelijk amerikaans als al die bejaarden en daarbij komt nog dat ie PRECIES op Jim carrey leek. ( je snapt dat Sabine en ik het dus echt niet meer hielden, werkelijk de tranen rolden over onze wang van het lachen!) En onze leuke vlotte mannelijke leraar gierde gelukkig leuk mee! De amerikanen zaten zich natuurlijk te ergeren en zeiden bij alles wat ze zagen: AMAAAZZING!!!
Maargoed toch weer cultureel gedaan en veel gezien! S´middags hebben Sabine en ik maar weer eens een filmpje gehuurd en konden we ons weer niet bedwingen, dus ook maar chocolade koekjes gekocht.

Donderdag met school naar een overdekte markt geweest, met echt van alles en nog wat! Heel leuk om mee te maken, maar ook redelijk wat armoede en het ruikt er ook niet echt fris.... De vleesafdeling hebben Sabine en ik dan ook maar overgeslagen. Donderdag was ook de dag dat eindelijk het CARNAVAL begon!
Carnaval begint hier altijd met Kindercarnaval en dat konden Sab en ik natuurlijk niet missen. Het was echt GEWELDIG! we hadden niet de beste plaatsen, maar zulke kleine kindjes die zoo goed kunnen dansen en dat in een temperatuur van 35 graden!

Vrijdag was de laatste dag van Lesly, een vrouw van 52 die ook uit Oregon komt. Dat betekend: TRAKTATIE. Sabine en ik ( we krijgen hier echt te weinig snoep ) gingen natuurlijk weer helemaal los aan de donuts en Geert deed gezellig met ons mee! ( ja als die amerikanen ze niet op eten, dan moeten wij het maar doen ) Daarna gingen we ook nog eens ijs eten tijdens de andere les, wat toch voor iets te veel zoetigheid gaf.
Savonds gingen sabine en ik natuurlijk weer naar het Carnaval, we kwamen Lesly tegen in de bus waardoor we haar nog even een leuke laatste avond konden bezorgen! ( toch appart dat ik hier steeds met oude vrouwen op stap ga....haha) Ook deze avond ontzettend mooie Carnavals avond!

Zaterdag eerst vroeg op gestaan, om eens lekker een dagje naar het strand te gaan. Wij hadden in de boekjes gelezen dat het een beetje een kutstrand was, maar het tegendeel werd bewezen.... Wuifende palmbomen, helblauwe lucht, parelwit strand en leuke mexicanen biertjes aan het drinken op hun bootje. Heerlijk dagje gehad, maar natuurlijk aan het eind van de dag wél verbrand ( en dat met factor 30 op me huid en de helft van de tijd in de schaduw gelegen te hebben)
Savonds weer naar het Carnaval. Nou ons verbrande huidje werd beloond door een stoet mannen met gespierde, glimmende, bruine lichamen, in berenvellen, horens op hun hoofd en maar dansen of hun leven er vanaf hangt! Nou je begrijpt dat mijn mening over de lelijke mexicanen gelijk veranderd is!! ( toch vraag ik me af waar ik ze dan moet zoeken....) Ook voor de mannen is er genoeg te zien! Vrouwen schudden met alles wat ze hebben in de kleinste bikini´s met glitters en al.... Prachtige gekleurde wagens, clowns, beren, magiers, alles komt werkelijk voorbij!!
Ook Sabine trok met haar lengte natuurlijk weer een leuke vent aan, wat zorgde voor weer een lekkere versnapering in de avond! ( er wordt namelijk een hoop snoep,drinken enz naar je hoofd gegooid, handig dat ik Sabine bij me heb )

Zondagmiddag met de hele familie van Tere weer naar het carnaval geweest en wéér die mannen die voorbij kwamen. Nou onze moeder werd er nog wilder van dan wij, en maar brullen en gieren! Savonds dachten Sabine en ik dat we leuk konden dansen in het centrum. Dat bleek toch een beetje een vergissing te zijn. Wij beetje rondlopen en uiteindelijk maar de bus terug gepakt. Althans dat wilden we... De buschauffeur liet eerst een half uur op zich wachten, vervolgens gaat ie rustig een kwartier een sigaretje roken en uiteindelijk maar toch stapt hij dus 3 kwartier later de bus in. Ik was behoorlijk melig met Sabine liedjes aan het zingen en aan het ouwehoeren en zeg ineens: Rapido, Rapido ( snel, snel) Die buschauffeur hoorde dat blijkbaar en vond het niet echt een goede grap, waarop hij het herhaalde en er nog alstublieft aan toe voegde.... Ik probeerde nog een sorry eruit te flappen, maar die kerel drukte al zooo hard op het gaspedaal dat we bijna door de vooruit vlogen! Toen maar het andere spaanse woord eruit gegooid ( op een beleefde manier): Tranquilla por favor!! Waarop hij gelukkig vaart minderde en het weer goed was. Aan het eind van de rit me nog maar een keer verontschuldigd e me grootste glimlach opgezet, waardoor onze buschauffeur weer met een tevreden hart kon gaan slapen

Vandaag lekker dagje vrij, vanwege het carnaval. Beetje spelletjes gedaan met het nichtje en neefje van onze Madre mexicana, beetje geleerd en maar weer jullie even op de hoogte houden over hoe het met mij gaat! Nou echt fantastisch! de twijfels die ik eerst had zijn helemaal weg

Dit is leven, dit is Mexico!

week 2

Allereerst is er gister een nieuwe huisgenoot bij ons in huis komen wonen: Een oma van 62 jaar, nog erger dan onze madre mexicana, praat aan 1 stuk door over politieke en maatschappelijke problemen in het spaans en vind zichzelf echt helemaal het einde!! Vandaag moest ze met ons mee naar school en Sabine en ik zagen het echt niet meer zitten, totdat ze aan het eind van de dag zei: Sorry ik ga naar een ander huis, want ik kan niet slapen van het lawaai op straat....

Nu over mijn 2de week hier.....

Maandag met onze ´´vrienden´´ hier naar een café geweest, lekker mojitos gedronken en GRATIS hapjes gegeten

Dinsdag gingen we op school zingen en salsa dansen, wat opzich wel geinig was. Savonds hadden we alleen weer een salsa les ( waar we natuurlijk weer niet onderuit kwamen...) Smiddags gratis op internet gezeten ( leuke vent, die ons wel vaker matst...wie weet nu omdat het valentijn was ) En een leuke ballon van onze ´moeder´ gekregen voor valentijn ( jaja die mensen hier zijn er helemaal dol op! )

Woensdag zijn we met school naar de dierentuin geweest, heel anders dan in Nederland. Ongeveer dezelfde dieren, maar in echt super kleine hokjes ( zielig ) Leuk in een treintje wat rondgereden en we hadden alweer een vent achter ons aan die zijn hele maya-vocabulair aan ons wou vertellen ( erg interessant.... )

Donderdag dachten Sabine en ik een leuk filpmje te kunnen huren om ons Spaans een beetje op te peppen. Natuurlijk weer een hoop gezeik in het spaans, omdat sabine en ik hier niet wonen. Naja 2 uur later was het uiteindelijk helemaal rond en waren sabine en ik een film + 4 mannen rijker.
Ook donderdag een dikke blunder op school gemaakt: We gingen een spel doen met dieren. Iedereen kreeg een paar kaartjes, met verschillende plaatjes ( Ik had: hert aan het eten, leeft in...,geboren uit.... enz enz) De eerste 2 vertelden doodleuk dat hun dier uit een ei kwam, wat ook echt zo was. Maar toen kwam ik met mijn hert en dacht slim te zijn door alles na te praten, maar een hert komt natuurlijk NIET uit een ei....


Vrijdag ontzettend lekker gekookt bij een lerares van school ( Vis en een avocado-salade, recepten op aanvraag ) Ook was het de laatste dag van onze canadese vrienden Larry & Jane...(we zijn al uitgenodigd om naar Canada te komen) en het switserse meisje Geraldine ( maar die blijven we nog wel zien )
Na het lekkere eten met een goedgevulde buik op zoek naar een GOEDKOOP ticket naar Guatemala. Wij op onze beste spaans info halen en uiteindelijk blijkt de bus te gevaarlijk te zijn en kost een enkeltje verdorie 280 dollar....
Savonds snel een hapje en een douche beurt en we stonden al weer klaar voor onze avond naar het MAMBO CAFÉ !! ( dit keer gelukkig zonder onze ´moeder´ ) Wij op stampende all stars en jeans, tussen alle opgedirkte poedels, nog onwennig een tafeltje gezocht. We zitten nog geen 10 minuten of er komen alweer twee kerels naar ons toe om te dansen ( baila baila ) Die van Sabine was natuurlijk een leuke, knappe,relaxte en aardige kerel. Die van mij daarintegen was iets te opdringerig, te dik en té enthausiast....Uiteindelijk had ik hem weg gejaagd ( ben ik inmiddels erg goed in ) Komt de volgende zich alweer voorstellen...Jaja die van de vorige keer. Gelijk een leuke grap, waar ik mijn ´moeder´had gelaten.... De grootste grap vond ik toch echt, dat hij mij zijn gladgestreken ZAKDOEK aanbood, toen ik drinken over mezelf had heen gegooid!! Paar zoenen op me wang en een afgelaste date met mij later ging hij gelukkig weer zijn eigen weg!! Sabine nog steeds gezellig met haar kerel te babbelen ( nee die had geen rare bedoelingen!) kwam nummer 3 zich alweer aanmelden. ( hoe krijg ik het voor elkaar om dit soort types aan te trekken?? ) Een vrolijke vent, met grapjes en met dubbele tong ( erg dronken) engels zat te lullen dat we alles konden drinken wat we wilden, want hij kon het allemaal wel betalen ( dit zijn nou de echte macho men ) Wij werden geintroduceert bij zijn vrienden, maar ik steek al weer iets te snel ( per ongeluk....) mijn fuck vinger op, dus echte vrienden zijn het niet geworden. Sabine en ik vluchten de dansvloer op en merken dat we nog steeds ons het beste met elkaar vermaken

Zaterdag was het WASDAG!! Als Anhelina dat met de hand kan, kunnen wij dat ook was ons motto! Dus heel wat gezwoeg en gezweet later hing onze hele garderobe wapperend aan een lijntje op ons dakterras
Savonds hadden Sabine en ik een verjaardag gepland van de kleindochter van Tere. ( weer zo´n afspraak waar we niet onderuit kwamen) Tere kwam natuurlijk weer te voorschijn als een vogelverschrikker met overal glitters! Anhelina daarintegen lekker luchtig met bloemetjes. Aangekomen zitten Sabine en ik met onze grootste glimlach op de bank, zonder drinken en zonder taart ( daar hadden we nou net zo op gehoopt!) de tijd af te tellen. Met de tijd gelukkig meer gemak én gebak!! De zoon van Tere maakte allemaal grapjes, waar wij niks van snapten en ik deed maar leuk mee met al mijn humor, waarop iedereen nóg harder moest lachen. ( ik zelf zal helaas nooit weten wat er nou zo grappig was, dus wie weet was dit mijn tweede blunder )

Zondag rinkelde de wekker helaas al weer om half 6 smorgens. Jaaaa Sabine en ik gingen weer een dagje cultureel doen!! Rondrit met de bus naar 4 Maya ruines! Bij de eerste vielen Sab en ik al bijna van ons stokje... Wat een grootte, geweldige, mooie tempels en ruines, wat een cultuur! De een na de ander was nog mooier ( hoop dat het op de foto´s er ook zo mooi uitziet, want het was net alsof we in Jungle book rondliepen ) Ook ontzettend mooie,grootte leguanen, waarvan we eerst dachten dat ze zeldzaam waren. Helaas ging een leuke cowboy luke niet met ons mee op de trip, maar we hebben erg gelachen om een lelijke duitser die voortdurend duitse worstjes+saus zat te eten....

Ontzettend leuke en mooie dag gehad, we voelen ons weer bevoorrecht dat we hier mogen zijn!!

Deze reis is mede mogelijk gemaakt door:

Travel Active